Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Nie podzielam zachwytów nas tą pozycją. Tkliwa powieść w której prawie wszyscy są dobrzy

Nie podzielam zachwytów nas tą pozycją. Tkliwa powieść w której prawie wszyscy są dobrzy

Zakończyła się nijaki wg mnie

Zakończyła się nijaki wg mnie

Ksiazka, który każdy powinien przeczytać zanim zostanie rodzicem. Traktuje o sprawach oczywistych, ale ciągle warto o nich przypominać.

Ksiazka, który każdy powinien przeczytać zanim zostanie rodzicem. Traktuje o sprawach oczywistych, ale ciągle warto o nich przypominać.

Fabuła przewidywalna, której rozgrywanie się możliwe chyba rzeczywiście tylko w szwedzkich realiach. Dobrze się czyta

Fabuła przewidywalna, której rozgrywanie się możliwe chyba rzeczywiście tylko w szwedzkich realiach. Dobrze się czyta

W trakcie lektury natłok myśli związanych z powieścią zakłócał swobodny jej odbiór, wręcz odrywał od czytania. Taka miłość! W takim mieście! W takich okolicznościach! Przywoływałam się do porządku - przecież to fikcja literacka, świat - kreacja. Nadaremnie. Uległam czarowi: co by było gdyby...(jestem w szczęśliwym związku, więc i gdybać za mocno nie trzeba:), a jednak...
Jacques i Mirabelle, idealni kochankowie chyba zbyt mocno oderwani od otaczającej ich rzeczywistości. Ona - niewidoma, a jakby widząca wiele więcej niż Jack, który w swoim amerykańskim śnie nie dostrzega nic poza pracą. U schyłku życia Mirabelle Jack dopiero wprowadza ją w nie i dzięki niemu przeżywa to, co najlepsze. Jest to obraz zbyt wyidealizowany, ale dzieki temu nasuwają sie pewne refleksje..., które właściwie rozwiewa rzeczywistośc.
Poza tym: o ile Jack opisujący Mirabelle czynności, które wykonuje nie budzi negatywnych emocji, tak opis drzwi na strychu jest wątpliwej przydatności, podobnie jak operowanie nazwami kolorów.
NiE potrafię jednoznacznie wypowiedzieć się o tej lekturze. Jeśli powieść źle się czyta po prostu ja odkładam, a Spóźnionych kochanków jednak przeczytałam i czasu, który na to poświeciłam, nie uważam za stracony. Życze więc miłej lektury

W trakcie lektury natłok myśli związanych z powieścią zakłócał swobodny jej odbiór, wręcz odrywał od czytania. Taka miłość! W takim mieście! W takich okolicznościach! Przywoływałam się do porządku - przecież to fikcja literacka, świat - kreacja. Nadaremnie. Uległam czarowi: co by było gdyby...(jestem w szczęśliwym związku, więc i gdybać za mocno nie trzeba:), a...

Zaczynałam czytać tę książkę z nieokreśloną nadzieją na coś...oczekiwałam wartkiej i pełnej zwrotów akcji. Pochłaniałam kolejne stronice z zapartym tchem w oczekiwaniu jednak na przełom(?), po którego nastąpieniu można zakończyć lekturę. Wydarzenia i losy bohaterów są do przewidzenia. Nie mogę napisać, że jestem rozczarowana lekturą. Czuję jednak pewien niedosyt, ale prawdopodobnie sięgnę po kolejną część trylogii.
Nie jestem teoretykiem przekładu, aczkolwiek ten pozostawia według mnie sporo do życzenia.

Zaczynałam czytać tę książkę z nieokreśloną nadzieją na coś...oczekiwałam wartkiej i pełnej zwrotów akcji. Pochłaniałam kolejne stronice z zapartym tchem w oczekiwaniu jednak na przełom(?), po którego nastąpieniu można zakończyć lekturę. Wydarzenia i losy bohaterów są do przewidzenia. Nie mogę napisać, że jestem rozczarowana lekturą. Czuję jednak pewien niedosyt, ale...

Zwlekałam z przeczytaniem tej powieści z różnych powodów. Wiedziałam, że została nagrodzona Nike i na jej podstawie powstał scenariusz filmu. Wiedziałam, że treść porusza. Poruszyła i mnie tym bardziej, iż nie ma w niej krwawych scen przemocy, matki z obitą twarzą...i powodów kar wymierzanych dziecku rasy ludzkiej. Jest za to gnój, w którym dziecko się wychowuje, jest zgnojony system relacji międzyludzkich, którego rekonstrukcja jest niemożliwa.
Właściwie powieść mogłaby nosić tytuł Pejcz.
Polecam

Zwlekałam z przeczytaniem tej powieści z różnych powodów. Wiedziałam, że została nagrodzona Nike i na jej podstawie powstał scenariusz filmu. Wiedziałam, że treść porusza. Poruszyła i mnie tym bardziej, iż nie ma w niej krwawych scen przemocy, matki z obitą twarzą...i powodów kar wymierzanych dziecku rasy ludzkiej. Jest za to gnój, w którym dziecko się wychowuje, jest...

Pokazanie, że życie z dzieckiem, mającym DS nie jest łatwe. Rodzice najpierw sami muszą uporać się ze tą świadomością. Ich życie oscyluje więc między zwątpieniem a nadzieją, odrzuceniem ze strony społeczeństwa a izolacją, na którą sami się skazują.
Zakończenie jest nieco zaskakujące, właściwie upraszcza to, co wydarzyło się wcześniej. Czuje się przez to niedosyt, jednak książka warta przeczytania.

Pokazanie, że życie z dzieckiem, mającym DS nie jest łatwe. Rodzice najpierw sami muszą uporać się ze tą świadomością. Ich życie oscyluje więc między zwątpieniem a nadzieją, odrzuceniem ze strony społeczeństwa a izolacją, na którą sami się skazują.
Zakończenie jest nieco zaskakujące, właściwie upraszcza to, co wydarzyło się wcześniej. Czuje się przez to niedosyt, jednak...