Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Do przeczytania tej książki skłonił mnie przede wszystkim tytuł, który brzmi naprawdę pięknie. Temat przemocy domowej zaciekawił mnie, ponieważ nigdy nie spotkałam się z książką o takiej tematyce.
Już na pierwszej stronie widzimy sprzeczność w postaci małego chłopca, który doskonale wyczuwa co się dzieje.
Na samym początku zniechęcił mnie podział osób na te dobre oraz te złe.
Określenie bohaterów i przydzielenie ich do pasujących do siebie cech.
Np. Jest ta samotna, cicha oraz jest ta znana, piękna, jest ten przystojny ten niezauważany.
To bardzo schematyczne i typowe w młodzieżowych książkach.
Zawiodłam się również dlatego, że historia jest bardzo jednostajna a większość książki wypełniają nic nie wnoszące dialogi.
Wątek miłosny jest przewidywalny i typowy. Myślę, że temat romansu i życia szkolnego wypłynął dalej niż powinien.
Spodziewałam się książki, która dobrze pokazuje uczucia i psychikę osoby, która ma styczność z przemocą.
Jednak opisy te były nużące, ponieważ za każdym razem zaznaczana była samotność i żal. Było to bardzo uogólnione.
Natomiast jej ciotka Carol zawsze posługiwała się tymi samymi słowami. Byłam przekonana, że za jej zachowaniem kryje się rodzinna tajemnica lub niespodziewany zwrot. Nie, otóż jej ciotka znęca się nad nią bo tak.
Na uwagę zasługuje dopasowana okładka, ponieważ kojarzy się ona z szarą, cichą i zagubioną postacią.
Niemniej jednak obiektywnie, książka jest dla młodzieży mimo, że zahacza o poważne tematy.
Subiektywnie książka nie podobała mi się.

Do przeczytania tej książki skłonił mnie przede wszystkim tytuł, który brzmi naprawdę pięknie. Temat przemocy domowej zaciekawił mnie, ponieważ nigdy nie spotkałam się z książką o takiej tematyce.
Już na pierwszej stronie widzimy sprzeczność w postaci małego chłopca, który doskonale wyczuwa co się dzieje.
Na samym początku zniechęcił mnie podział osób na te dobre oraz te...