Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Przy trzecim tomie zwątpiłem w pana, panie Grzędowicz. Dlatego tak późno zabrałem się do ostatniego. Znów pana pokochałem i żałuję, że zakończyliśmy tę kilkuletnią podróż ale zawsze będę wracał do Pana Lodowego Ogrodu z poczuciem spełnienia.

Przy trzecim tomie zwątpiłem w pana, panie Grzędowicz. Dlatego tak późno zabrałem się do ostatniego. Znów pana pokochałem i żałuję, że zakończyliśmy tę kilkuletnią podróż ale zawsze będę wracał do Pana Lodowego Ogrodu z poczuciem spełnienia.

Mój wewnętrzny nastolatek odczuwał wiele przyjemności z tej książki.
Horus i Leman Russ niech zgniją za spaczenie najfajniejszego Legionu.

Mój wewnętrzny nastolatek odczuwał wiele przyjemności z tej książki.
Horus i Leman Russ niech zgniją za spaczenie najfajniejszego Legionu.

Miło się czytało, chociaż książka wydawała się trochę nieszczera.
Nie polecam jednak do niej podchodzić jak do dziennika etnologicznego - wprawdzie książka składa się z opisów japońskich obyczajów, to nie ma co się spodziewać wyjaśnienia "dlaczego".

Miło się czytało, chociaż książka wydawała się trochę nieszczera.
Nie polecam jednak do niej podchodzić jak do dziennika etnologicznego - wprawdzie książka składa się z opisów japońskich obyczajów, to nie ma co się spodziewać wyjaśnienia "dlaczego".