Jesteśmy społecznością, która kocha książki

nie wiem co powiedzieć. pan Coelho to średniowieczny kuglarz czy współczesny wyznawca wiary w Stonehenge? niemniej książka interesująca choć podyktowana presją w słowie. zachęcam.

nie wiem co powiedzieć. pan Coelho to średniowieczny kuglarz czy współczesny wyznawca wiary w Stonehenge? niemniej książka interesująca choć podyktowana presją w słowie. zachęcam.

Każda kolejna książka pani Tokarczuk to dla mnie prawdziwe wyzwanie. Ale ja uwielbiam wyzwania. Przeczytałem ją w kilka dni, kiedy to po ciężkim Dniu pracy, postanowiłem na chwilę uciec od rzeczywistości. może to banały. i don't care.
myślę ze warto było zarwać kilka nocy by udać się w ogarniętą mleczną mgłą Kotlinę Kłodzką. polecam. lepsze niż kawa po północy.

Każda kolejna książka pani Tokarczuk to dla mnie prawdziwe wyzwanie. Ale ja uwielbiam wyzwania. Przeczytałem ją w kilka dni, kiedy to po ciężkim Dniu pracy, postanowiłem na chwilę uciec od rzeczywistości. może to banały. i don't care.
myślę ze warto było zarwać kilka nocy by udać się w ogarniętą mleczną mgłą Kotlinę Kłodzką. polecam. lepsze niż kawa po północy.

Mam bardzo mieszane uczucia, odpowiedziałbym osobie, pytającą mnie o wrażenia tuż po przeczytaniu tej książki.
Trudno mi znaleźć jakieś dobre porównanie albo zestawienie do tego, co zobaczyłem przez te kilka dni lektury.
Przede wszystkim są to kolory ciemnego błękitu, szarości i dym. Zobaczyłem też smutek, ale nie taki jak po utracie bliskiej osoby, ale taki pływający, mętny. Już nie wiem czy to ta filiżanka była brudna czy ta herbata zbyt długo stygła w tym szklanym naczyniu. Coś się w niej snuje, gdy ją poruszysz, wiruje, opada, ale nadal w niej jest.
albo może jest to bliższe obrazom salvadora dali?
słowem, coś w tej książce niepokoi. począwszy od dymu który pełznie po polskich polach babki zakrytej licznymi spódnicami, po piwnicy w której Oskar stracił wzrost, po szarych morzach i plaży z zakonnicami.
melancholia.
melancholia
melancholia
smutna książka. smutne słowa

Mam bardzo mieszane uczucia, odpowiedziałbym osobie, pytającą mnie o wrażenia tuż po przeczytaniu tej książki.
Trudno mi znaleźć jakieś dobre porównanie albo zestawienie do tego, co zobaczyłem przez te kilka dni lektury.
Przede wszystkim są to kolory ciemnego błękitu, szarości i dym. Zobaczyłem też smutek, ale nie taki jak po utracie bliskiej osoby, ale taki pływający,...