Jesteśmy społecznością, która kocha książki

To, że milczę, nie znaczy, że nie mam nic do powiedzenia.

To, że milczę, nie znaczy, że nie mam nic do powiedzenia.

Nic tak nie irytuje ludzi, którzy chcą ci obrzydzić życie, jak to, że zachowujesz się, jak gdybyś tego nie zauważał.

Nic tak nie irytuje ludzi, którzy chcą ci obrzydzić życie, jak to, że zachowujesz się, jak gdybyś tego nie zauważał.

Śmierć nie jest przeciwieństwem życia, a jego częścią.

Śmierć nie jest przeciwieństwem życia, a jego częścią.

Czasami, aby coś ukryć, najlepiej robić to na oczach wszystkich.

Czasami, aby coś ukryć, najlepiej robić to na oczach wszystkich.

Każdy powinien umierać w czyiś ramionach.

Każdy powinien umierać w czyiś ramionach.

Jeśli przychodzisz więcej niż raz, w jedno miejsce, z tą samą osobą to myślę, że nie możesz już nigdy powiedzieć, że to tylko twoje miejsce.

Jeśli przychodzisz więcej niż raz, w jedno miejsce, z tą samą osobą to myślę, że nie możesz już nigdy powiedzieć, że to tylko twoje miejsce.

Ty sobie nie dajesz rady z płaczącymi kobietami, a ja nie radzę ze spacerami u boku księcia.

Ty sobie nie dajesz rady z płaczącymi kobietami, a ja nie radzę ze spacerami u boku księcia.

W każdym życiu wybiorę ciebie. Tak, jak ty zawsze wybierałeś mnie. Na zawsze”.

W każdym życiu wybiorę ciebie. Tak, jak ty zawsze wybierałeś mnie. Na zawsze”.

Miłość to jedyne, o co warto walczyć

Miłość to jedyne, o co warto walczyć

- Nie idziesz na górę? - spytałam Nicholasa. Podszedł bliżej. - Za chwilę. Chcę tylko coś sprawdzić. Dotknął mnie delikatnie, przesunął dłonią po policzku i ramieniu, aż do przegubu dłoni. Jego spojrzenie było jak gwałtowny, jesienny deszcz - tajemnicze i piękne. Hipnotyzujące. - Przestań - wyszeptałam. - Trzymaj się z dala od Kierana - poprosił łagodnie. - Jest niebezpieczny. - A ty nie? - Sprawdźmy. - Przysunął się bliżej. - Co ty wyprawiasz? - Nie mam pojęcia - przyznał. Jego usta znajdowały się teraz tuż przy moich. - Myślałam, że jesteś na mnie zły. Bardzo chciałam pochylić się w jego kierunku, tylko odrobinkę. - Jestem. - I wypróbowujesz na mnie swój wampirzy urok. - To na ciebie nie działa. - Nie zapominaj o tym - odparłam głosem delikatnym niczym bita śmietana, który zupełnie nie pasował do mojego pełnego wyższości uśmiechu. Nie zamknęliśmy oczu, nawet kiedy nasze usta się spotkały. Dałam się porwać chwili, skoczyłam w nią głową naprzód. Nigdy wcześniej się tak nie czułam. Mogłabym się od tego uzależnić. Pomyśleć, co by było, gdybyśmy naprawdę się lubili.

- Nie idziesz na górę? - spytałam Nicholasa. Podszedł bliżej. - Za chwilę. Chcę tylko coś sprawdzić. Dotknął mnie delikatnie, przesunął dłonią po policzku i ramieniu, aż do przegubu dłoni. Jego spojrzenie było jak gwałtowny, jesienny deszcz - tajemnicze i piękne. Hipnotyzujące. - Przestań - wyszeptałam. - Trzymaj się z dala od Kierana - poprosił łagodnie. - Jest niebezpieczny. ...

Kiedy przy kimś płaczesz, kiedy pokazujesz mu to, co boli cię najbardziej, to znaczy, że naprawdę mu ufasz.

Kiedy przy kimś płaczesz, kiedy pokazujesz mu to, co boli cię najbardziej, to znaczy, że naprawdę mu ufasz.

Solange i Lucy -Jak to jest być jedynaczką? -Skąd mam wiedzieć? Twoi bracia dokuczają mi tak samo jak tobie. -To fakt.

Solange i Lucy -Jak to jest być jedynaczką? -Skąd mam wiedzieć? Twoi bracia dokuczają mi tak samo jak tobie. -To fakt.

- Gdzie jest Nicholas? - spytał Kieran. - Zamknięty w szafie - wyjaśniła Lucy z ponurą satysfakcją. Po chwili zdumienia Quinn wybuchnął śmiechem. [...]Lucy wzruszyła ramionami. - Ma za swoje. Sam zamknął mnie tam tydzień temu.

- Gdzie jest Nicholas? - spytał Kieran. - Zamknięty w szafie - wyjaśniła Lucy z ponurą satysfakcją. Po chwili zdumienia Quinn wybuchnął śmiechem. [...]Lucy wzruszyła ramionami. - Ma za swoje. Sam zamknął mnie tam tydzień temu.

Ten poranek płonął, moja kochana, Gdy obudził nas październikowy świt, Ogień łąkę trawił, jasną i słodką, O, duchu doliny, przyjdź! Stoję w popiołach, tam gdzie ty się błąkasz, Gdzie Irlandia czeka wciąż na powrót twój. Widziałem, skarbie, ten płomień na niebie Gdy jesienny, gorzki ranek ku nam szedł. Dym posiadł zachłannie łąkę miodową. Południco, słuchaj mnie! Czekam na ciebie przy zranionym drzewie, Nad morzem serce Irlandii broczy krwią.

Ten poranek płonął, moja kochana, Gdy obudził nas październikowy świt, Ogień łąkę trawił, jasną i słodką, O, duchu doliny, przyjdź! Stoję w popiołach, tam gdzie ty się błąkasz, Gdzie Irlandia czeka wciąż na powrót twój. Widziałem, skarbie, ten płomień na niebie Gdy jesienny, gorzki ranek ku nam szedł. Dym posiadł zachłannie łąkę miodową. Południco, słuchaj mnie! Czekam na ciebi...