Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Wiersze Kawafisa to arcydzieła sztuki poetyckiej. Wracam do nich po latach, jak do Itaki i wiem, że będę wracał nadal, coraz starszy, dojrzalszy, coraz bliższy celu podróży, ale wciąż odsuwający w czasie dotarcie do portu przeznaczenia.

Wiersze Kawafisa to arcydzieła sztuki poetyckiej. Wracam do nich po latach, jak do Itaki i wiem, że będę wracał nadal, coraz starszy, dojrzalszy, coraz bliższy celu podróży, ale wciąż odsuwający w czasie dotarcie do portu przeznaczenia.

Dawno już nie miałem w rękach książki, której nie dało się odłożyć. Zarywałem noce a potem brałem do ręki "Ród Aszura" wcześnie rano, żeby śledzić losy kolejnych pokoleń potomków sławnego protoplasty rodu An-Nadżich.

Ta powieść saga kojarzy mi się z dwoma innymi wybitnymi dziełami literackimi. Pierwszym z nich jest niezrównana "Księga tysiąca i jednej nocy". Podobnie jak w staroarabskim zbiorze baśni, tak i tutaj jedna opowieść przechodzi w drugą, koniec wątku jednego bohatera stanowi początek historii innego. Drugim dziełem kojarzącym mi się z "Rodem Aszura" jest "Sto lat samotności" Gabriela Garcii Marqueza. Cały ten z pozoru przytłaczający niekończący się kalejdoskop postaci, powtarzające się imiona, niezwykłe zniknięcia i powroty bohaterów, miłość i nienawiść, błogosławieństwa i klątwy, narodziny i śmierć sprawiają, że czytelnik poddaje się strumieniowi opowieści i pozwala się nieść przez kolejne strony.

Dawno już nie miałem w rękach książki, której nie dało się odłożyć. Zarywałem noce a potem brałem do ręki "Ród Aszura" wcześnie rano, żeby śledzić losy kolejnych pokoleń potomków sławnego protoplasty rodu An-Nadżich.

Ta powieść saga kojarzy mi się z dwoma innymi wybitnymi dziełami literackimi. Pierwszym z nich jest niezrównana "Księga tysiąca i jednej nocy". Podobnie jak...

Tytułowy "Karnak" to kairska kawiarnia. Spotykający się tam ludzie stanowią nieodłączny element jej istoty. Niezjawienie się kilkorga z nich pewnego dnia destabilizuje ten mikrokosmos.

Mahfuz przedstawia w swojej książce spustoszenia, jakich dokonuje w ludzkiej psychice zderzenie z brutalnością reżimu totalitarnego.

Tytułowy "Karnak" to kairska kawiarnia. Spotykający się tam ludzie stanowią nieodłączny element jej istoty. Niezjawienie się kilkorga z nich pewnego dnia destabilizuje ten mikrokosmos.

Mahfuz przedstawia w swojej książce spustoszenia, jakich dokonuje w ludzkiej psychice zderzenie z brutalnością reżimu totalitarnego.

Bohater książki jest człowiekiem przegranym. Najpierw traci wolność, potem żonę, córkę, współpracowników i przyjaciół. Odzyskanie wolności, niestety, nie przynosi wiele dobrego w jego życiu, nie udaje mu się odzyskać miłości czy choćby życzliwości tych, których stracił. Nie poddaje się jednak, ale wybiera najgorszą drogę dalszego działania, jaką jest pogrążenie się w żądzy zemsty i zbrodni. To początek równi pochyłej.

Pomimo tego, że "Złodziej i psy" jest książką pesymistyczną, warto ją przeczytać choćby ze względu na opisy Kairu.

Bohater książki jest człowiekiem przegranym. Najpierw traci wolność, potem żonę, córkę, współpracowników i przyjaciół. Odzyskanie wolności, niestety, nie przynosi wiele dobrego w jego życiu, nie udaje mu się odzyskać miłości czy choćby życzliwości tych, których stracił. Nie poddaje się jednak, ale wybiera najgorszą drogę dalszego działania, jaką jest pogrążenie się w żądzy...