Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Pisanie wierszy jest w samej rzeczy perwersją. A radość pisania - nader perwersyjną przyjemnością.

Pisanie wierszy jest w samej rzeczy perwersją. A radość pisania - nader perwersyjną przyjemnością.

Nie umiera nigdy zbrodnia, kiedykolwiek była dokonana.

Nie umiera nigdy zbrodnia, kiedykolwiek była dokonana.

Jest taka praca, którą powinni wykonywać wszyscy, wspólna dla wszystkich. Jest to praca nad samym sobą, aby codziennie przechodzić z nienawiści i obojętności do miłości Boga i ludzi, z pychy do pokory, z grzechu do cnoty.

Jest taka praca, którą powinni wykonywać wszyscy, wspólna dla wszystkich. Jest to praca nad samym sobą, aby codziennie przechodzić z nienawiści i obojętności do miłości Boga i ludzi, z pychy do pokory, z grzechu do cnoty.

To jest typ człowieka o mózgu barana, szczękach wilka, a wyczuciu moralnym protoplazmy. Typ człowieka, który jako szesnasty z kolei uczestniczy w zbiorowym gwałcie.

To jest typ człowieka o mózgu barana, szczękach wilka, a wyczuciu moralnym protoplazmy. Typ człowieka, który jako szesnasty z kolei uczestniczy w zbiorowym gwałcie.

Znamieniem dzisiejszego świata jest oczekiwanie. Świat dzisiejszy oczekuje władzy, bo bez niej grozi mu anarchia. Oczekuje jednak władzy, która służy, bo bez niej grozi mu tyrania.

Znamieniem dzisiejszego świata jest oczekiwanie. Świat dzisiejszy oczekuje władzy, bo bez niej grozi mu anarchia. Oczekuje jednak władzy, która służy, bo bez niej grozi mu tyrania.

Prawo śmierci jest nieubłagane. Zaledwie zacznie bić serce dziecka, w jego pierwszych uderzeniach słychać ostatnie, pierwsza łza niemowlęcia jest zapowiedzią ostatniej, jaka stoczy się po jego twarzy. Kolebka jest tak bardzo podobna do trumny.

Prawo śmierci jest nieubłagane. Zaledwie zacznie bić serce dziecka, w jego pierwszych uderzeniach słychać ostatnie, pierwsza łza niemowlęcia jest zapowiedzią ostatniej, jaka stoczy się po jego twarzy. Kolebka jest tak bardzo podobna do trumny.

O, wysiąść mi na cichej, nienazwanej stacji / Wyjść z wagonu ukradkiem, rozpłynąć się w cieniach. / Iść powoli aleją kwitnących akacji, / Donikąd się nie spiesząc, drogą bez znaczenia.

O, wysiąść mi na cichej, nienazwanej stacji / Wyjść z wagonu ukradkiem, rozpłynąć się w cieniach. / Iść powoli aleją kwitnących akacji, / Donikąd się nie spiesząc, drogą bez znaczenia.