Jesteśmy społecznością, która kocha książki

"O ile autor METRA 2033 był jeszcze właściwie chłopcem, to FUTU.RE napisał już mężczyzna", można przeczytać o innej z najnowszych książek autorstwa Dmitrija Głuchowskiego. Choć samo FUTU.RE dopiero zamierzam przeczytać w najbliższej przyszłości, uważam, że podobne zdanie doskonale sprawdza się także w odniesieniu do Metra 2035.
Dojrzał Glukhovsky, dojrzał Artem, dojrzało metro.

Ale w Artemie-mężczyźnie, jak i w wielu z nas, wciąż kryje się chłopiec. Jego marzeniem jest wyprowadzenie z metra dogorywającej moskiewskiej społeczności tam gdzie jej miejsce – na powierzchnię. Jako jeden z nielicznych nie potrafi pogodzić się z życiem wypełnionym grzybami i świńskimi odchodami, dzień w dzień wchodząc na dach najwyższego w okolicy budynku i wierząc, że uda mu się nawiązać kontakt z ocalałymi w innych zakątkach świata.
Nic więc dziwnego, że wystarczy mu wzmianka o rzekomych ocalałych w odległej części Rosji, by w celu wyjaśnienia tego był gotów po raz kolejny przemierzyć połowę moskiewskiego metra.

Nowe metro pokazuje nam swoje najmroczniejsze oblicze. Pokazuje, że największym zagrożeniem dla resztek ludzkości są nie mutanty, czy promieniowanie, lecz coś znacznie groźniejszego – sami ludzie. Głównemu bohaterowi wiele razy przyjdzie podejmować ciężkie decyzje, nie zawsze zgodne z głosem sumienia. Na własnej skórze przekona się także, że w metrze nic nie jest czarne albo białe, lecz ma wiele odcieni post-apokaliptycznej szarości. Zagubiony nie będzie w stanie zdecydować komu jeszcze można zaufać, a wraz z nim i my, czytelnicy.

Od samego początku przesiąknąłem niepowtarzalnym klimatem metra, jego tajemnicze tunele i stacje pochłonęły mnie i nie wypuściły do ostatniej strony. Po słabym zdaniem wielu 2034, dostajemy prawdziwą bombę (atomową!). Metro rzeczywiście jest postawione na głowie i hojnie obdarowuje nas niespodziankami. Czytanie od dłuższego czasu nie sprawiało mi tak ogromnej satysfakcji, dlatego w mojej ocenie jest to najlepsza część trylogii i jej godne uwieńczenie. U Glukchovskiego widać natomiast wielki postęp względem pierwszej, tak przecież dobrej książki.

Czego może w niej niektórym zabraknąć? Zjawisk paranormalnych, czy podróży między stacjami, podczas których nikt nie był pewien co kryje mrok dookoła. W tej części chodzi jednak o coś z goła innego. Głównym tematem jest człowiek i człowieczeństwo. I to nad tym należy się zastanowić.

"O ile autor METRA 2033 był jeszcze właściwie chłopcem, to FUTU.RE napisał już mężczyzna", można przeczytać o innej z najnowszych książek autorstwa Dmitrija Głuchowskiego. Choć samo FUTU.RE dopiero zamierzam przeczytać w najbliższej przyszłości, uważam, że podobne zdanie doskonale sprawdza się także w odniesieniu do Metra 2035.
Dojrzał Glukhovsky, dojrzał Artem, dojrzało...

Informacje umieszczone z tyłu okładki przypominają mi nieco filmowe zwiastuny. Wszystko świetne, dopóki nie włączy się filmu. Albo jeszcze inaczej... Przypominają sensacyjne nagłówki w niektórych internetowych serwisach informacyjnych. Zaciekawiony/a otwierasz, a tam nic nadzwyczajnego.

„NIE ŻYJE ĆWIERĆ MILIARDA CHIŃCZYKÓW” – „Specjalna ekonomia”, opowiadanie o dziewczynie, która podejmuje pracę w wielkiej firmie. Gdzieś w tle dowiadujemy się, że miliony Chińczyków zmarły na ptasią grypę, ma to jednak nikły wpływ na fabułę.

„WYBUCH JĄDROWY W BALTIMORE” – „Zagubiony chłopiec: dziennikarz w terenie”, opowiadanie o chłopcu, który znika, przypisując sobie nową tożsamość. Po kilku stronach dowiadujemy się, że stało się to tego dnia, gdy w Baltimore miał miejsce wybuch atomowy. Nadal jednak głównym wątkiem pozostają zaburzenia osobowości.

„uzyskanie samoświadomości przez maszyny” – „Królestwo ślepców”, opowiadanie, w którym pojawia się programik komputerowy. Nie jest to jednak śmiercionośny superinteligentny twór jak w książce „Robokalipsa”, czy filmowej serii „Terminator”.

Być może moje rozczarowanie bierze się w znacznej mierze z faktu, że szukałem prawdziwego zniszczenia, a stricte postapo są jedynie dwa z dziewięciu opowiadań, w dodatku, moim zdaniem, słabe. Reszta również nie porywa, poza "Miesiącem miodowym". Fanom gatunku odradzam.

Informacje umieszczone z tyłu okładki przypominają mi nieco filmowe zwiastuny. Wszystko świetne, dopóki nie włączy się filmu. Albo jeszcze inaczej... Przypominają sensacyjne nagłówki w niektórych internetowych serwisach informacyjnych. Zaciekawiony/a otwierasz, a tam nic nadzwyczajnego.

„NIE ŻYJE ĆWIERĆ MILIARDA CHIŃCZYKÓW” – „Specjalna ekonomia”, opowiadanie o...

Do kupienia tej książki zachęciły mnie dwie rzeczy. Cena (9,90zł) oraz - w większym stopniu - zdanie umieszczone z tyłu okładki: "Doskonała gratka dla fanów apokaliptycznych wizji świata w stylu Bastionu Stephena Kinga"
NIE.
Dobrze było jedynie w pierwszym rozdziale. Reszta książki to jazda po równi pochyłej. Pod koniec czytanie sprawiało mi wręcz ból. Paradoks goni paradoks, akcja infantylna i groteskowa jak horror klasy F.

Do kupienia tej książki zachęciły mnie dwie rzeczy. Cena (9,90zł) oraz - w większym stopniu - zdanie umieszczone z tyłu okładki: "Doskonała gratka dla fanów apokaliptycznych wizji świata w stylu Bastionu Stephena Kinga"
NIE.
Dobrze było jedynie w pierwszym rozdziale. Reszta książki to jazda po równi pochyłej. Pod koniec czytanie sprawiało mi wręcz ból. Paradoks goni...