Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Trzymam w rękach „Szeptem”. Już po raz drugi. Mój pierwszy raz z nią był w 2010 roku, kiedy jako siedemnastolatka pożyczyłam ją od koleżanki. Pamiętam, że zrobiła wtedy na mnie ogromne wrażenie i długo nie mogłam o niej zapomnieć. Potem przeczytałam trzy kolejne części, choć w tej chwili nie pamiętam skąd je miałam. Teraz po czternastu latach wydawnictwo Poradnia K postanowiło wznowić tę serię, a ja po prostu musiałam ją mieć, bo to jedne z moich lepszych książkowych wspomnień. Przed otwarciem książki wyobrażałam sobie jak to będzie przeczytać ją ponownie - teraz, kiedy mój gust czytelniczy nieco się ukształtował, a ja sama dojrzałam. Wydawało mi się, że dużo z niej pamiętam. Oczywiście do czasu, kiedy zaczęłam czytać. Wtedy okazało się, że prawie nic nie zostało w mojej głowie. Ale do brzegu. Historia opowiada o zwykłej nastolatce, która spotyka niezwykłego nastolatka. Chłopak jest nieco mroczny i jakiś dziwny, momentami przerażający, a Nora ma wrażenie, że od czasu ich pierwszej interakcji ktoś nagle zaczął ją obserwować. I wydawać by się mogło, że to historia jak tysiąc innych, ale nic bardziej mylnego, gdyż Patch jest upadłym aniołem. No i tutaj zaczyna się zabawa. Akcja w książce jest dynamiczna, dużo się dzieje, a my musimy za nią nadążyć. Nie ma tutaj zbędnych opisów lub nic nie wnoszących dialogów. Zdaje się, że wszystko jest po coś. Nora nie jest wybitną postacią kobiecą, jest nieco naiwna i ma proste myślenie, a jednocześnie jest przy tym taka niewinna i słodka. Całkowite jej przeciwieństwo to Patch. Chłopak to istne kłopoty. Może dlatego te dwa przeciwieństwa tak się do siebie przyciągają. Książka wywołuje emocje, pobudza emocje. Myślę, że bardziej trafi do nastolatek i osób lubiących literaturę young adult, ale ja jako dorosła również mam do niej sentyment i chętnie przeczytałam tę odświeżoną wersję. Nie mogę doczekać się kolejnych części, bo pamiętam, że „Szeptem” to dopiero wstęp…

Trzymam w rękach „Szeptem”. Już po raz drugi. Mój pierwszy raz z nią był w 2010 roku, kiedy jako siedemnastolatka pożyczyłam ją od koleżanki. Pamiętam, że zrobiła wtedy na mnie ogromne wrażenie i długo nie mogłam o niej zapomnieć. Potem przeczytałam trzy kolejne części, choć w tej chwili n...

Rozwiń

Zwiń

Kiedy dostałam od wydawnictwa możliwość recenzji książki już po samym opisie byłam bardzo zaciekawiona. Lubię dark romanse i motyw mafii, więc to skutecznie mnie przyciągnęło. Od razu zaczęłam czytać. Pierwsze strony wprawiły mnie nieco w konsternację, bo zazwyczaj czytam książki w narracji pierwszoosobowej, a tutaj bum, mamy trzecioosobową. Przez pierwsze strony ciężko było mi się odnaleźć, ale kiedy już się wciągnęłam, pomyślałam sobie „o mamo, ale to jest dobre”. Dawno nie czytałam czegoś takiego. Główna bohaterka to twarda sztuka, samowystarczalna babka, która dużo umie i dużo wie. A ta wiedza wpędza ją w niemałe kłopoty. A później jest już tylko gorzej. Jej pierwsze spotkanie z Tristanem Caine’m przebiega całkiem inaczej niż by tego chciała. Ten zimny, mrukliwy i bezwzględny mężczyzna nienawidzi jej i pokazuje to na każdym kroku. A jednak coś między nimi się dzieje, jakieś niepojętne dla obojga napięcie, iskry. Chociaż stoją po dwóch stronach barykady muszą połączyć siły w jednej słusznej sprawie. Przez cały czas krążą nad tą dwójką pewne niewypowiedziane słowa, skrywane tajemnice i sekrety, które tylko wzmagają napięcie. Emocje czuć na każdej stronie, a kolejne odkrywane karty tylko wszystko komplikują. Historia jest ciekawa, dobrze napisana, wciągająca. Razem z Moraną chce się odkryć tajemnice, zrozumieć pewne fakty. Bardzo podobało mi się zakończenie.
***Ciężko jest coś na jego temat napisać równocześnie nie spojlerując, więc jeśli boisz się, że zdradzę zakończenie i nie będziesz mieć frajdy z czytania, to w tym momencie oderwij się od mojej recenzji.***
Samo zakończenie jest inne niż zazwyczaj, nie znajdziemy tutaj podniosłych słów ani wielkich obietnic. Historia kończy się tak jak zaczyna. Cicho i bezszelestnie. Nie potrzeba słów, by wyrazić emocje. No po prostu mistrzostwo, bo doskonale tutaj się wpasowało. Dawno nie czytałam tak idealnego zakończenia pasującego do historii, jak i samych bohaterów. Mam ochotę na więcej pióra autorki i z niecierpliwością czekam na kolejne części.

Kiedy dostałam od wydawnictwa możliwość recenzji książki już po samym opisie byłam bardzo zaciekawiona. Lubię dark romanse i motyw mafii, więc to skutecznie mnie przyciągnęło. Od razu zaczęłam czytać. Pierwsze strony wprawiły mnie nieco w konsternację, bo zazwyczaj czytam książki w narracj...

Rozwiń

Zwiń

Historia Lei i Cedrica łamie serce, ale też daje nadzieję na lepsze jutro. Na to, że gdzieś tam może coś jeszcze na nas czekać, mimo, że nawet się tego nie spodziewamy. Lea mimo młodego wieku musiała wiele wycierpieć. Wychowywana przez apodyktycznego ojca - tyrana i podporządkowaną mu w stu procentach matkę nie miała łatwego dzieciństwa. Dlatego trzyma się baletu jak ostatniej deski ratunku. To jedyna rzecz, jaką sama wybrała w życiu. Kocha to i jest w tym świetna. Niestety jedno zdarzenie sprawia, że jej świat legnie w gruzach. Cedric jest młodym mężczyzną z bagażem doświadczeń. Ma niełatwą relację z obojgiem rodziców i na chwilę obecną cieszy się, że się od nich uniezależnił. Poznaje Leę w parku i nie potrafi o niej zapomnieć. Kiedy okazuje się, że została jego uczennicą próbuje bronić się przed uczuciem. Po wypadku wspiera dziewczynę i uświadamia sobie, że jest jego brakującą częścią. Musi tylko przekonać ją, że to wszystko jest tego warte. Kocham takie historie. Nienachalne, ale z trudnymi doświadczeniami. Takie, gdzie dwoje ludzi staje przeciwko całemu światu. Gdzie dwie zranione dusze odnajdują się w tłumie. Pokochałam tę historię za to wszystko. Ale też za ten francuski, paryski klimat, za radość z tańca, za nadzieję na lepsze jutro i stwierdzenie, że rodzina to nie tylko więzy krwi, że czasami rodzina to osoby, które sami sobie wybierzemy. Podobał mi się w tej historii motyw age gap - on jest starszy o 7 lat. Nie jest to dużo, bo oboje są nadal bardzo młodzi, dzięki czemu historia jest naprawdę wiarygodna. To moja druga książka autorki i mam nadzieję, że nie ostatnia. Uwielbiam jej pióro i lekkość pomimo ciężkiego tematu. Oby więcej takich historii.

Historia Lei i Cedrica łamie serce, ale też daje nadzieję na lepsze jutro. Na to, że gdzieś tam może coś jeszcze na nas czekać, mimo, że nawet się tego nie spodziewamy. Lea mimo młodego wieku musiała wiele wycierpieć. Wychowywana przez apodyktycznego ojca - tyrana i podporządkowaną mu w st...

Rozwiń

Zwiń