Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Jeżeli nic nie wiecie o Górnym Śląsku to czytajcie Twardocha, "Pokora" jako przewodnik Twardocha dla nie-Ślązaków do tego niedostępnego i niezrozumiałego, skomplikowanego i zamkniętego świata Ślązaków z Kattowitz, z Nieborowitz czy Pilchowic. Przebijanie się przez 3/4 powieści to podążanie za monologiem wewnętrznym głównego bohatera Alojsa (Lojzika) Pokory i śledzenie jego doli i niedoli od gimnazjum do szkoły wojskowej podoficerów i kariery wojennej w armii pruskiej w czasie I wojny światowej. Bildungsroman: jak kształtuje się młody człowiek i jak rodzi się jego świadomość i tożsamość, w tym przypadku "Górnoślązaka" , w środowisku gdzie mieszają się wpływy niemieckie i polskie, ale jednocześnie gdzie silne jest poczucie odrębności i chęć obrony własnej godności. Właśnie ten wątek - "separatyzm górnośląski" - Wolne Państwo Górnośląskie - bardzo mocno pojawia się w dwóch ostatnich rozdziałach powieści. W tych rozdziałach dochodzimy do sedna tej powieści i opowieści o Górnym Śląsku. Znamy historię wojen, powstań i bitew miedzy Niemcami i Polakami o te ziemie. A zapominamy (przynajmniej my nie - Ślązacy), że w tym miejscu żyli i nadal żyją i nie-Polacy i nie -Niemcy, którzy mają swoje własne spojrzenie i inne pomysły jak ma być urządzony ich świat. Takim przewodnikiem po tym świecie jest los Aloisa Pokory na początku XX wieku.

Jeżeli nic nie wiecie o Górnym Śląsku to czytajcie Twardocha, "Pokora" jako przewodnik Twardocha dla nie-Ślązaków do tego niedostępnego i niezrozumiałego, skomplikowanego i zamkniętego świata Ślązaków z Kattowitz, z Nieborowitz czy Pilchowic. Przebijanie się przez 3/4 powieści to podążanie za monologiem wewnętrznym głównego bohatera Alojsa (Lojzika) Pokory i śledzenie jego...

6/7 Reportersko bardzo dobra robota (10), natomiast czytelniczo (6/7) bardzo wymagające doświadczenie. Doceniam przefitrowanie przez reportera doświadczenia wojny w Czeczeni, wojny która rozlewa się i na sąsiedni Dagestran i na sąsiednia Inguszetię. Moja wiedza na temat tej odległej, "nieważnej" wtedy z naszej perspektywy wojny, była niewielka. Jagielski wrzuca nas w życie cywilne i wojenne odległych nam ludzi i prowadzi narrację, jakbyśmy żyli ich sprawami i tymi wydarzeniami. Nie ma chronologii wydarzeń, często przywoływane są wydarzenia z różnych czasów i miejsc, raz z pierwszej wojny czeczeńskiej, raz z drugiej wojny czeczeńskiej. Nie jest to historia wojenna, gdzie obserwujemy działania z obu stron frontu. Nie ma tutaj publicystyki politycznej, chociaż przywoływane są w formie pogłosek albo przywoływanych opinii, oceny przyczyn i intencji działań poszczególnych osób (Putina, Maschadowa, Basajewa). Bezcenne są osobiste spotkania i wywiady reportera z głównymi postaciami tamtej wojny (jak spotkanie z Basajewem) podobnie jak w innej książce Jagielskiego z wojny w Afganistanie Modlitwa o deszcz (wywiad z Masudem). Czytanie tej książki trzeba rozłożyć sobie w czasie, mi zajęło to 3 miesiące, żeby podążać za obrazowaniem i frazą autora. Być może w formie audiobooka byłoby to łatwiejsze w odbiorze, natomiast w lekturze to jest wyzwanie, wymaga to intelektualnego wysiłku (żeby ogarnąć przebieg tych wydarzeń i przyswoić sobie mnogość drobnych szczegółów, które tworzą tę odległą i obcą mi rzeczywistość).

6/7 Reportersko bardzo dobra robota (10), natomiast czytelniczo (6/7) bardzo wymagające doświadczenie. Doceniam przefitrowanie przez reportera doświadczenia wojny w Czeczeni, wojny która rozlewa się i na sąsiedni Dagestran i na sąsiednia Inguszetię. Moja wiedza na temat tej odległej, "nieważnej" wtedy z naszej perspektywy wojny, była niewielka. Jagielski wrzuca nas w życie...

Przeskanowałem książkę z zainteresowaniem w księgarni „Moda na czytanie” w Domu Braci Jabłkowskich. Wybór najważniejszych faktów z historii Polski i ich interpretacje. Nieznany mi autor, profesor historii Grzegorz Kucharczyk, bardzo interesująco opisuje lata I wojny i odzyskanie niepodległości Polski, lata 20. i 30. II RP, lata II wojny i utratę dopiero co odzyskanej niepodległości, okupację niemiecka, rewolucyjny pochód Rosji Radzieckiej w latach 20.tych i najazd w 1939 Armii Czerwonej w sojuszu z faszystowskimi Niemcami. Opinie profesora o Powstaniu Warszawskim: przedstawia powstańców, ludność cywilną oraz samo miasto jako ofiarę zarówno Hitlera jak i Stalina, który wstrzymał ofensywę i zatrzymał ją na linii Wisły. Opinie profesora o walce o niepodległość w PRL-u: opisuje jako walkę z komunizmem w Polsce. Czyta się to bardzo dobrze. Autor przytacza wiele faktów najnowszej historii, opisuje walkę o ponowne odzyskanie niepodległości po II wojnie: pisze o antykomunistycznym podziemiu, o ludowym katolicyzmie polskim, o hierarchach kościoła katolickiego (Wyszyński - Wojtyła), przywódcach-dysydentach-opozycjonistach (Kuroń-Modzelewski-Michnik-Wałęsa). Uprawnione jest subiektywne spojrzenie, chociaż trochę dziwi brak naukowego, krytycznego podejścia, kiedy profesor mówi o Janie Pawle II, to poprzedza jego imię tytułem święty, a kiedy mówi o kardynale Wyszyńskim, poprzedza jego nazwisko tytułem błogosławionego. Uprawnione jest krytyczne spojrzenie na lata przełomu 1989/1990 i kwestię ponowne odzyskanie niepodległości, dziwi brak krytycznego spojrzenia na ostatnie lata , po 2015 kiedy władzę w Polsce przejmuje Zjednoczona Prawica. Okazuje się, że lojalność wobec swoich politycznych mentorów (braci Kaczyńskich) jest dla profesora ważniejsza niż krytyczne podejście do rzeczywistości. Niestety profesor Kucharczyk stał się podobnie jak profesor Roszkowski propagatorem „polityki historycznej” obecnej władzy. Stawia to pod znakiem zapytania wywody i opinie profesora dotyczące całego dyskursu o polskich losach w XX i XXI wieku. Duże rozczarowanie. Okazuje się, że profesjonalny historyk nie tylko nie jest odporny na propagandę, ale potrafi zarówno swój warsztat jak i swój autorytet poświęcić na tworzenie propagandy obecnej władzy i aktualnej hierarchii kościelnej bez względu na afery, skandale, kompromitacje, zaniechania, które wszyscy widzą, a wydaje się w ogóle nie zauważać autor tej książki. Okazuje się, że historyk na potrzeby bieżącej polityki potrafi sprzeniewierzyć się prawdzie historycznej. Mam nadzieję, że profeor Kucharczyk skoryguje swoje sądy dotyczące ostatnich 7 lat, jak odzyska historyczny dystans do tych wydarzeń, i z aktywnego uczestnika stanie się obiektywnym świadkiem. Niestety w tym momencie nie mam do niego zaufania jeśli chodzi o cały wywód historyczny, który przeprowadził od 1914 roku. Powstał esej historyczny, w którym autor przedstawia naród polski jako ofiarę obcych mocarstw, który zachowuje odrębność i tożsamość dzięki wierności wierze katolickiej i który potrafi wybić się na niepodległość dzięki wybitnym jednostkom (politykom takim jak Piłsudski czy świętym i błogosławionym jak Wojtyła i Wyszyński). Czyżby kolejny podręcznik do HIT (Historii i Teraźniejszości) na zamówienie obecnej władzy do kształtowania swojego wyborcy ?

Przeskanowałem książkę z zainteresowaniem w księgarni „Moda na czytanie” w Domu Braci Jabłkowskich. Wybór najważniejszych faktów z historii Polski i ich interpretacje. Nieznany mi autor, profesor historii Grzegorz Kucharczyk, bardzo interesująco opisuje lata I wojny i odzyskanie niepodległości Polski, lata 20. i 30. II RP, lata II wojny i utratę dopiero co odzyskanej...

"Człowiek bez skrupułów": portret antybohatera nie z mojej bajki. Postać polityka, którego wyniosła na najwyższe stanowiska wolna, demokratyczna Polska. Renata Grochol precyzyjnie opisuje karierę faceta, który ze swoich słabości buduje siłę. Chorobliwa podejrzliwość robi z niego prokuratora we własnej sprawie. Przykłady: zarzut szantażu rzucony na kolegów ze studiów i uparte dowodzenie przyjętej tezy; nadzór nad śledztwem badającym zarzut nieumyślnego spowodowania śmierci jego ojca i manipulowanie przebiegiem tego śledztwa i kierowanie ich do kolejnych instancji odwoławczych. Słaby prawnik, nieudolny, zbyt emocjonalny kandydat na prokuratora (aplikacja w Mysłowicach) nie widzi swojej kariery w zawodzie, a swoje pasje do zwalczania osób, w których widzi osoby sobie nieprzychylne albo wrogie może realizować w polityce. Swoje miejsce znajduje w środowiskach krakowskich konserwatystów (Ujazdowski, Rokita), dzięki którym zostaje wprzęgnięty w politykę na poziomie krajowym i robi oszałamiającą w jego oczach (skandaliczną w oczach obiektywnych obserwatorów) karierę jako minister sprawiedliwości i prokurator generalny w rządach PiS i jej prawicowych koalicjantów. Thriller polityczny, który dzieje się na naszych oczach. Straceńcza i brutalna walka metodami politycznymi z polskim porządkiem prawnym, z niezależnymi sędziami i prokuratorami, naginanie i łamanie konstytucji, afera hejterska w ministerstwie sprawiedliwości powinna skończyć się spektakularnym upadkiem tego "kolosa na glinianych nogach", kiedy prokuratura, sądy i trybunały będą działać autonomicznie, niezależnie od obecnego nieformalnego ośrodka władzy Nowogrodzkiej i Jarosława Kaczyńskiego. Sprzeniewierzanie się wartościom świata cywilizacji zachodniej (m.in. klasycznemu trójpodziałowi władzy) i forsowanie zmian ustrojowych państwa autorytarnego przez resort Ziobry spowodowało reakcję ze strony państw UE, które uzależniają wypłatę dotacji od przestrzegania praworządności. Brak wypłaty dotacji z UE i naliczane odsetki karne za niewykonane wyroki TSUE winne są de-reformy Ziobry. Desperacko Ziobro swoją karierę chce zakończyć przez Trybunałem Stanu, a książka Renaty Grochol zbiera dla tego Trybunału mocne podstawy do postawienia zarzutów. Ziobro: Człowiek przed Trybunałem Stanu, to będzie aneks i ostatni rozdział tej historii.

"Człowiek bez skrupułów": portret antybohatera nie z mojej bajki. Postać polityka, którego wyniosła na najwyższe stanowiska wolna, demokratyczna Polska. Renata Grochol precyzyjnie opisuje karierę faceta, który ze swoich słabości buduje siłę. Chorobliwa podejrzliwość robi z niego prokuratora we własnej sprawie. Przykłady: zarzut szantażu rzucony na kolegów ze studiów i...