Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Jeszcze nigdy nie czytałam książki, która by tak perfekcyjnie grała na emocjach czytelnika.

Jeszcze nigdy nie czytałam książki, która by tak perfekcyjnie grała na emocjach czytelnika.

W końcu znalazłam wydanie z normalnym tłumaczeniem. Chwała za to pani Marii Skibniewskiej. Pozostałe plusy wydania to: twarda okładka, zakładka, lekkość (tak, mimo wszystko jest lekka i podręczna :d).
Co do samej książki to nie da się jej opisać słowami. Kunszt pisarski Johna Ronalda Reuela Tolkiena da się wyczuć na każdej stronie, od samego początku ujął mnie styl pisania autora. Nie da się go pomylić z żadnym innym. Historia opisania we Władcy Pierścieni jest olbrzymie interesująca i chwyta za serce. Pobudza wyobraźnię. To piękna opowieść o mocy przyjaźni, poświęceniu i odwiecznej walce dobra ze złem.
Nigdy żadna książka nie wzbudziła we mnie takich emocji jak ta. Jest niewyobrażalnie nieziemska i mam wrażenie, że samo polecenie jej to za mało. :)

W końcu znalazłam wydanie z normalnym tłumaczeniem. Chwała za to pani Marii Skibniewskiej. Pozostałe plusy wydania to: twarda okładka, zakładka, lekkość (tak, mimo wszystko jest lekka i podręczna :d).
Co do samej książki to nie da się jej opisać słowami. Kunszt pisarski Johna Ronalda Reuela Tolkiena da się wyczuć na każdej stronie, od samego początku ujął mnie styl pisania...

Klasa sama w sobie. :)

Klasa sama w sobie. :)

Gdy sięgałam po tą książkę (była mi potrzebna na konkurs) byłam przerażona jej grubością i ilością tekstu na jednej stronie w moim beznadziejnym wydaniu. Początkowa rozmowa Marka Winicjusza z Petroniuszem zmusiła mnie do odłożenia książki. Powróciłam do niej, przybita terminami. I uważam, że nie był to błąd, wręcz przeciwnie! Po przebrnięciu przez nudnawy początek, książka wciąga niemiłosiernie. Interesująca jest historia przemiany Marka Winicjusza - z rozpuszczonego rzymskiego obywatela przeistacza się w prawdziwego chrześcijanina. I wątek Petroniusza mnie zaciekawił. Neron - dokładnie tak wyobrażałam go sobie na lekcjach historii (warto przeczytać Quo vadis dla samej tej 'mrocznej' postaci). Moim zdaniem, idealne jest również tło historyczne - prześladowania pierwszych chrześcijan.

Uważam. że Nagroda Nobla za tą książkę w pełni należała się Henrykowi Sienkiewiczowi.

Gdy sięgałam po tą książkę (była mi potrzebna na konkurs) byłam przerażona jej grubością i ilością tekstu na jednej stronie w moim beznadziejnym wydaniu. Początkowa rozmowa Marka Winicjusza z Petroniuszem zmusiła mnie do odłożenia książki. Powróciłam do niej, przybita terminami. I uważam, że nie był to błąd, wręcz przeciwnie! Po przebrnięciu przez nudnawy początek, książka...

Królestwo Hadesa roztaczające się pod ulicami Los Angeles? Jak najbardziej. Olimp na 600 pietrze Empire State Building? Rewelacja. Herosi żyjący wśród śmiertelników? Nie mogłoby być lepiej! Mroczny Kronos, chcący powstać i zniszczyć panujących bogów, tak jak oni zrobili jemu tysiące lat temu? Właśnie o to chodzi! Ubaw będą mieć nie tylko chłopcy. :)

Królestwo Hadesa roztaczające się pod ulicami Los Angeles? Jak najbardziej. Olimp na 600 pietrze Empire State Building? Rewelacja. Herosi żyjący wśród śmiertelników? Nie mogłoby być lepiej! Mroczny Kronos, chcący powstać i zniszczyć panujących bogów, tak jak oni zrobili jemu tysiące lat temu? Właśnie o to chodzi! Ubaw będą mieć nie tylko chłopcy. :)

Ostatni tom trylogii 'Igrzyska Śmierci' to wisienka na torcie i bomba wybuchowa w jednym. Żeby ujrzeć światło rewolucji musieliśmy przetrwać z Katniss 74. Igrzyska Głodowe oraz Ćwierćwiecze Poskromienia. Ale okazuje się, że to nie był najgorszu etap drogi Katniss. Teraz wszystko się komplikuje: Dwunasty Dystrykt został doszczętnie zniszczony, Trzynastka okazuje się być centrum dowodzenia rebeliantów, a Snow ma w rękach Peete. A cała rebelia pokłada nadzieje w Katniss, która nie jest pewna czy zostanie Kosogłosem to dobra decyzja. Ale w głowie wciaż kraży jej myśl: trzeba zabić Snowa.

Książka jest najlepszą z całej serii. Poruszyła mnie do granic możliwości, wzruszyła zakończeniem które pozornie może wydawać się szczęśliwe, ale w rzeczywistosci jest przepełnione smutkiem. Jedna z najlepszych ksiażek, jakie czytałam.

Ostatni tom trylogii 'Igrzyska Śmierci' to wisienka na torcie i bomba wybuchowa w jednym. Żeby ujrzeć światło rewolucji musieliśmy przetrwać z Katniss 74. Igrzyska Głodowe oraz Ćwierćwiecze Poskromienia. Ale okazuje się, że to nie był najgorszu etap drogi Katniss. Teraz wszystko się komplikuje: Dwunasty Dystrykt został doszczętnie zniszczony, Trzynastka okazuje się być...

Zdecydowanie jedna z moich ulubionych serii. Świetny pomysł został idealnie wykorzystany przez autorkę. Każdy szczegół jest na tyle dopracowany, ze futurystyczne państwo Panem mogłoby istnieć w rzeczywistości. Zdecydowanie nie jest to kolejny głupi 'bestseller' dla nastolatków. To książka, którą powinien przeczytać każdy dojrzały czytelnik. Gorąco polecam!

Zdecydowanie jedna z moich ulubionych serii. Świetny pomysł został idealnie wykorzystany przez autorkę. Każdy szczegół jest na tyle dopracowany, ze futurystyczne państwo Panem mogłoby istnieć w rzeczywistości. Zdecydowanie nie jest to kolejny głupi 'bestseller' dla nastolatków. To książka, którą powinien przeczytać każdy dojrzały czytelnik. Gorąco polecam!