Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Ta książka wzbudziła we mnie mieszane uczucia i tak ogólnie średnio mi się podobała. Na początku zastanawiałam się nawet, czy to na pewno kryminał, czy czasem nie wypożyczyłam z biblioteki jednego z romansów Agaty Christie. Ostatecznie okazało się, że nie.
Książka rzeczywiście różni się od innych powieści autorki, jednak dla mnie ponad połowa treści obyczajowej to zbyt dużo, szczególnie, że w tych momentach miejscami akcja mocno się ciągnie i nic wielkiego do ogółu nie wnosi. A gdy dochodzi już do przestępstwa, to leci na łeb na szyję. Brakowało mi tego stopniowego rozwiązywania zagadki, gdzie razem z bohaterami mogłabym sama dochodzić do rozwiązania, poznając kolejne aspekty całej sprawy i charaktery bohaterów.
Jednakże ten krótki wątek kryminalny bardzo pozytywnie mnie zaskoczył, a szczególnie samo zakończenie, którego nigdy bym nawet nie przypuszczała. I to głównie dzięki niemu nie żałuję, że sięgnęłam po „Noc i ciemność”.

Ta książka wzbudziła we mnie mieszane uczucia i tak ogólnie średnio mi się podobała. Na początku zastanawiałam się nawet, czy to na pewno kryminał, czy czasem nie wypożyczyłam z biblioteki jednego z romansów Agaty Christie. Ostatecznie okazało się, że nie.
Książka rzeczywiście różni się od innych powieści autorki, jednak dla mnie ponad połowa treści obyczajowej to zbyt...

Czytając „Dopóki starczy światła”, na początku trochę się zdziwiłam, bo nastawiłam się na kryminały, a tu okazało się, że książka zawiera także opowiadania z innej tematyki (tak to jest, jak się nie czyta tego, co napisano na tylnej okładce).
Najbardziej z całego zbioru spodobały mi się „Bożonarodzeniowa przygoda” i „Tajemnica bagdadzkiego kufra”, gdyż w tych opowiadaniach występował mój ulubiony detektyw - Herkules Poirot, którego przygody mogłabym dosłownie pochłaniać.
Natomiast pozostałe opowiadania podobały mi się mniej lub bardziej, jednak ostatecznie okazały się miłą odmianą i czytało je się szybko i przyjemnie. Fajnym doświadczeniem było poczytać historie Agaty Christie nie będące kryminałami, a także te z początków jej kariery.
Dużym plusem tej pozycji było także dodane po każdym opowiadaniu posłowie. Dzięki niemu można było zorientować się, kiedy autorka pisała daną historię, co o nich myślała, a także jakie wydarzenia z jej życia prywatnego towarzyszyły powstaniu każdej z opowieści. Można także poznać kilka innych ciekawostek z życia autorki.
Książkę polecam jako przyjemną lekturę dla zabicia wolnego czasu.

Czytając „Dopóki starczy światła”, na początku trochę się zdziwiłam, bo nastawiłam się na kryminały, a tu okazało się, że książka zawiera także opowiadania z innej tematyki (tak to jest, jak się nie czyta tego, co napisano na tylnej okładce).
Najbardziej z całego zbioru spodobały mi się „Bożonarodzeniowa przygoda” i „Tajemnica bagdadzkiego kufra”, gdyż w tych opowiadaniach...

„Samotny dom” to kolejna rewelacyjna książka Agaty Christie.
Na początku zaczyna się dość niepozornie, bo na wstępie nie dostajemy brutalnego morderstwa, a wręcz przeciwnie, Herkules Poirot i kapitan Hastings takowemu muszą właśnie zapobiec, gdyż ktoś czyha na życie panny Nick i nie ma zamiaru ustąpić, podejmując liczne próby targnięcia na jej życie.
Jednak wraz z kolejnymi stronami akcja przyspiesz i od książki nie można oderwać wzroku, pochłaniając ją zdanie po zdaniu, nie mogąc przestać czytać, aż nie pozna się odpowiedzi na tę nietypową zagadkę. Potem siedzi się po nocach, a rano ledwo wstaje do pracy, ale satysfakcja pozostaje.
Razem z Herkulesem Poirotem i kapitanem Hastingsem z zapartym tchem śledzi się przebieg kolejnych wydarzeń, a także stara się użyć własnych szarych komórek i samemu dojść do rozwiązania tej tajemniczej sprawy, w której pojawia się tak wiele dziwnych pytań.
Ostatecznie zakończenie mocno mnie zaskoczyło, co prawda też zwróciłam uwagę na ten ostatni element, który naprowadziły na rozwiązanie Poirota, ale nie wysunęłam aż takich wniosków. Zresztą bardzo lubię te powieści Agaty Christie, w których kryminalista jest właśnie takim bohaterem na tle całego opowiadania. Pierwszy raz przeżyłam szok w „Tragedii w trzech aktach” i potem powtarzałam sobie, by zawsze zwracać na to uwagę, ale i tak autorka zawsze mnie pozytywnie zaskoczy.
Mimo wszystko nawet czytając ostatnią stronę, na mojej twarzy pojawił się szeroki uśmiech, gdy padła odpowiedź na to ostatnie pytanie.
„Samotny dom” gorąco polecam, bo jest to jedna z najlepszych książek pisarki.

„Samotny dom” to kolejna rewelacyjna książka Agaty Christie.
Na początku zaczyna się dość niepozornie, bo na wstępie nie dostajemy brutalnego morderstwa, a wręcz przeciwnie, Herkules Poirot i kapitan Hastings takowemu muszą właśnie zapobiec, gdyż ktoś czyha na życie panny Nick i nie ma zamiaru ustąpić, podejmując liczne próby targnięcia na jej życie.
Jednak wraz z kolejnymi...