Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Nie do końca rozumiem, dlaczego Karakter wznowił tę książkę bez choćby drobnego posłowia. Od 2013 roku minęło wiele lat, wzrosła świadomość dotycząca działania mózgu, i niektóre wnioski Crary'ego nie dość, że szkodliwe (wskazywanie psychiatrii jako generatora potrzeb zakupowych, a co za tym idzie - podporządkowanych owym potrzebom, ujednoliconych nadludzi), wyglądają dziś na argumenty dobrane pod tezę (jak przytoczenie badania naukowego o wpływie telewizji na dzieci, przez samego autora nazwanego "heretyckim", ale pasującego do omawianego tematu). Wisienką na torcie jest romantyzacja postpeerelowskich kolejek. Zirytowała mnie ta książka bardzo, za dużo w niej hiperboli i niechlujstwa (też językowego, i obawiam się, że to wina tłumaczenia), za mało stąpania po ziemi.

Nie do końca rozumiem, dlaczego Karakter wznowił tę książkę bez choćby drobnego posłowia. Od 2013 roku minęło wiele lat, wzrosła świadomość dotycząca działania mózgu, i niektóre wnioski Crary'ego nie dość, że szkodliwe (wskazywanie psychiatrii jako generatora potrzeb zakupowych, a co za tym idzie - podporządkowanych owym potrzebom, ujednoliconych nadludzi), wyglądają dziś...