Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Kajkeji to reinterpretacja oryginalnego eposu sanskryckiego zatytułowanego Ramajana. To również świetny debiut, któremu zdecydowanie warto dać szansę!

Kajkeji, główna bohaterka, jest jedyną córką radźy i siostrą siedmiu braci, która żyje w państwie (i społeczeństwie) rządzonym wyłącznie przez mężczyzn. Narracja prowadzona jest z jej perspektywy, a poszczególne części historii pokazują różne etapy życia kobiety. Kobiety, która nie godzi się milczeć i chce zrobić wszystko, co może, by pomóc innym kobietom. Przez całą powieść autorka pokazuje różne strony jej charakteru. Nie jest to postać bez wad, niekiedy się myli i popełnia błędy, raniąc innych.

„Nie chciałam sprowadzać córki na ten męski świat, który uciszy jej myśli, zanim ona zdoła je w ogóle wypowiedzieć. Zastanawiałam się, jak wiele kobiet czuło w szpiku kości ten sam strach.”

Historia w dużej mierze eksploruje wątki feministyczne, ukazując niesprawiedliwość i poddając pod rozwagę rolę kobiety w rodzinie i w społeczeństwie. Z tego powodu myślę, że zdecydowanie bardziej trafi do kobiet. Ja jednak znalazłem tu pole do refleksji i bardzo się cieszę, że po nią sięgnąłem.

„Nie mam z Tobą problemu. Ale ten świat jest przepełniony niemoralnością i nie widzę, żebyś robiła coś, aby to powstrzymać.”

Śledząc losy Kajkeji, czytelnik podąża razem z nią przez pałacowe korytarze, śledząc codzienność rani. Fabuła pokazuje różne wydarzenia, pałacowe intrygi i niesprawiedliwości, którym kobieta musi stawić czoło, by móc walczyć o coś, co powinno być prawem.

„Bo ci, którzy są dobrzy, kwestionują swoje działania. Bo ci, którzy są dobrzy, zawsze zastanawiają się, czy można było coś zrobić lepiej, tak, by pomóc większej liczbie ludzi i skrzywdzić mniejszą. Właśnie te odczucia sprawiają, że są dobrzy.”

Bardzo podobało mi się ukazanie więzi łączącej główną bohaterkę z Mantharą, jej służącą, która towarzyszy jej przez całe życie. Kobieta jest wprost uosobieniem archetypu postaci przewodniczki i mentorki, która nierzadko doradza Kajkeji w trudnych momentach. To ona swoim postępowaniem otwiera jej oczy, pokazując niesprawiedliwość, co stanowi inspirację do zmiany.

Opowieść Kajkeji nie cechuje się dynamiczną narracją, a mimo niekiedy emocjonujących wydarzeń, całość rozwija się raczej w jednostajnym tempie. Nie znaczy to jednak, że nie jest wciągająca – wręcz przeciwnie!

W historii nie brakuje również elementów fantastycznych. Pewne szczegóły zainspirowane są tekstem oryginalnym, inne pochodzą od samej twórczyni, jednak świetnie uzupełniają fabułę, dodając do niej dodatkową warstwę.

Czy polecam Kajkeji? Zdecydowanie tak! Z pewnością trafi do osób, które lubią retellingi, ponieważ historia pełna jest mitologicznych nawiązań. Główna bohaterka to skomplikowana postać, która poświęca się, walcząc o dobro innych.

Kajkeji to reinterpretacja oryginalnego eposu sanskryckiego zatytułowanego Ramajana. To również świetny debiut, któremu zdecydowanie warto dać szansę!

Kajkeji, główna bohaterka, jest jedyną córką radźy i siostrą siedmiu braci, która żyje w państwie (i społeczeństwie) rządzonym wyłącznie przez mężczyzn. Narracja prowadzona jest z jej perspektywy, a poszczególne części...

Must-read dla fanów trylogii Mroczne umysły!

„Najlepszym sposobem na życie jest podążanie za głosem serca.”

Alexandra Bracken w spin offie oddaje głos nowej głównej bohaterce, która wcześniej była obecna w historii, jednak jej głos nie miał okazji tak dosadnie wybrzmieć. Zaczynając tę historię, czytelnik widzi Zu po upływie 5 lat od finału głównej serii. Nastolatka współpracuje z tymczasowym rządem i stara się polepszyć wizerunek Psi w oczach ludzi.

„Droga naprzód nie polega na wybraniu najlepszej z dwóch złych opcji, ale na znalezieniu sposobu na lawirowanie pomiędzy nimi. Stworzeniu własnej ścieżki.”

Zwykle podchodzę z dystansem do książek, które są dodatkiem do zakończonej już historii, ale w tym przypadku BARDZO, bardzo się cieszę, że Mroczne Dziedzictwo powstało. Autorka świetnie się spisała, pokazując zmiany jakie zaszły nie tylko w świecie, ale i w bohaterach. Postać Zu wspaniale się sprawdziła w roli głównej bohaterki, dzięki czemu można zobaczyć książkowy świat z nieco innej strony. Klimat młodzieżowych dystopii bardzo do mnie trafia i jest to jedna z nielicznych serii w tym podgatunku, którą szczerze mogę polecić.

„Kiedyś zdasz sobie sprawę z tego, że należy przestrzegać jedynie tych zasad, które samemu się wyznaczyło.”

Podobnie jak w całej serii, bardzo istotny jest tu motyw found family. W historii pojawiają się znani już bohaterowie, a autorka pokazuje jak wszyscy zmienili się przez minione lata, kiedy musieli sobie radzić z trudną sytuacją i traumą spowodowaną przez ich przeżycia. Co więcej, w Mrocznym Dziedzictwie pojawiają się też nowe postacie, którzy WIELE wnoszą do całej fabuły.

„Życie jest do tego stopnia okrutne, że trwa bez względu na okoliczności. Słońce regularnie wschodzi, grawitacja przyciąga nas do ziemi, nawet kwiaty otwierają kielichy, by powitać kolejny dzień. Twój świat może rozpaść się z żalu, bólu lub gniewu, a niebo nadal będzie czarować fioletem przechodzącym w róż.”

W książce nie brakuje emocjonujących zwrotów akcji, ale również i wolniejszych, nostalgicznych czy po prostu zabawnych momentów, które świetnie równoważą tempo historii. Czytanie Mrocznego Dziedzictwa było świetną przygodą i jestem przekonany, że jeszcze wrócę do tej historii. Polecanko!

Must-read dla fanów trylogii Mroczne umysły!

„Najlepszym sposobem na życie jest podążanie za głosem serca.”

Alexandra Bracken w spin offie oddaje głos nowej głównej bohaterce, która wcześniej była obecna w historii, jednak jej głos nie miał okazji tak dosadnie wybrzmieć. Zaczynając tę historię, czytelnik widzi Zu po upływie 5 lat od finału głównej serii. Nastolatka...