Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Ostrowski przedstawia historię intelektualno-polityczną najnowszej Rosji w dość interesujący sposób, tj. przywołuje życiorysy dziesiątek postaci z następujących po sobie pokoleń elit kształtujących kraj w trzech kolejnych dekadach pełnych przełomów.

Opis można podzielić na z grubsza trzy części - epokę Gorbaczowa, epokę Jelcyna i początki rządów Putina. Mnie najbardziej nakarmiły intelektualnie portrety osób, które stały za polityką głasnosti i pierestojki. Zrozumiałem na przykład, dlaczego elity gorbaczowowskie nie uciekły się do przemocy w celu ratowania imperium.

Bardzo barwne są też opisy postaci medialnych kształtujących lata 90. Można na kartach książki na przykład spotkać Aleksandra Niezworowa, którego poznałem równolegle z wyszukanej krytyki wojny Putina dostępnej po polsku dzięki tłumaczeniom na kanale youtube Andromedy.

Przede wszystkim: Ostrowski to po prostu dobry znawca Rosji, którego artykuły w The Economist zawsze czyta się z przyjemnością (tak, artykuły w Economiście są niepodpisane, ale Ostrowski jest tam redaktorem do spraw Rosji i np. podobieństwa tekstu "Vladimir Putin is in thrall to a distinctive brand of Russian fascism" z motywami z książki są uderzające).

PS: Książkę z jakiegoś powodu czytałem bardzo długo, bo od jesieni 2021, gdy zaczęły narastać napięcia na granicy rosyjsko-ukraińskiej, do lata 2023. Z wielomiesięcznymi przerwami. W sumie nie wiem dlaczego, bo pozycja jest dobra, a nawet bardzo dobra.

Ostrowski przedstawia historię intelektualno-polityczną najnowszej Rosji w dość interesujący sposób, tj. przywołuje życiorysy dziesiątek postaci z następujących po sobie pokoleń elit kształtujących kraj w trzech kolejnych dekadach pełnych przełomów.

Opis można podzielić na z grubsza trzy części - epokę Gorbaczowa, epokę Jelcyna i początki rządów Putina. Mnie najbardziej...

Książkę kupiłem, bo interesuję się tematyką transformacji proekologicznej miast, ale mamy tutaj niestety do czynienia ze zmarnowanym potencjałem.

Tylko dwa środkowe rozdziały opisujące historię dawniejszą (rozkwit) i najnowszą (powolne ujarzmianie) samochodozy mają pewną strukturę i są pouczające, reszta to niestety dość chaotyczny esej, który dałoby się skrócić trzykrotnie.

PS: Książka ma też niestety tę wadę, że kiedy już (rzadko) pojawiają się w niej jakieś dane, są one wklejone bez większego zrozumienia. Przykładowo: autorka zestawia długość polskich autostrad (ok. 1.5 tys. km) z o wiele większymi wartościami dla USA, Hiszpanii czy Niemiec nie wspominając o tym, że mamy też kilka tysięcy kilometrów dróg ekspresowych różniących się od autostrad kosmetycznie.

Książkę kupiłem, bo interesuję się tematyką transformacji proekologicznej miast, ale mamy tutaj niestety do czynienia ze zmarnowanym potencjałem.

Tylko dwa środkowe rozdziały opisujące historię dawniejszą (rozkwit) i najnowszą (powolne ujarzmianie) samochodozy mają pewną strukturę i są pouczające, reszta to niestety dość chaotyczny esej, który dałoby się skrócić...

Czy kupić tę książkę zastanawiałem się dość długo przed premierą. Jakkolwiek p. Terlikowski - również w niej - przeprasza za swoje agresywne zachowania medialne z przeszłości, to jest wciąż "zwierzęciem medialnym" i mimo że nie wątpię w realność jego wewnętrznej przemiany, trudno mi się pogodzić z faktem, że w nagrodę ląduje znowu w świetle reflektorów.

Niemniej, ciekawość i pewien szacunek dla niewątpliwej wiedzy i standardów myślenia autora (widać wykształcenie filozoficzne) zwyciężyły i przeczytałem.

Terlikowski zabiera czytelnika w ciekawą wyprawę, w której możemy prześledzić historię polskiego Kościoła od czasów powojennych, przez lata pracy u podstaw zapaleńców jak Franciszek Blachnicki oraz entuzjazm po wyborze papieża po stagnację lat 90. i postępujący (ostatnio lawinowy) upadek ostatnich dwóch dekad. Zarówno część historyczna jak i współczesna są niewątpliwie ciekawe i nawet dla kogoś jak ja interesującego się tematem sekularyzacji pewne fakty i ujęcia były nowe.

Książkę mogę z czystym sercem polecić osobom interesującym się sekularyzacją Polski, zarówno wierzącym jak i niewierzącym. Książka jest oczywiście napisana z perspektywy wierzącego, ale rozdziały analityczne są zwyczajnie przyzwoicie i bezstronnie napisane.

Czy kupić tę książkę zastanawiałem się dość długo przed premierą. Jakkolwiek p. Terlikowski - również w niej - przeprasza za swoje agresywne zachowania medialne z przeszłości, to jest wciąż "zwierzęciem medialnym" i mimo że nie wątpię w realność jego wewnętrznej przemiany, trudno mi się pogodzić z faktem, że w nagrodę ląduje znowu w świetle reflektorów.

Niemniej, ciekawość...