Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Historia sama w sobie jest niezwykle piękna i poruszająca. Jednak zarazem dla mnie była zdecydowanie zbyt rozwlekła, a jej postaci nie były wg mnie dobrze przedstawione jeśli chodzi o aspekty psychologiczne. Nie przemówił do mnie ten typ narracji.

Historia sama w sobie jest niezwykle piękna i poruszająca. Jednak zarazem dla mnie była zdecydowanie zbyt rozwlekła, a jej postaci nie były wg mnie dobrze przedstawione jeśli chodzi o aspekty psychologiczne. Nie przemówił do mnie ten typ narracji.

Styl pisania książki określiłabym jako bardzo dynamiczny, dlatego też książkę te czyta się bardzo szybko. Wydaje mi się, że książka ta jest raczej dla osób, które już co nieco wiedzą o Hiszpanii - w przeciwnym razie czytelnik może poczuć się zagubiony lub po przeczytaniu pozostać z niedosytem. Jeśli nie macie oczekiwań, że książka opowie Wam historię w sposób kompletny, to jak najbardziej polecam. Niektóre rozdziały były bardziej interesujące, np. ten o mieście widmie, kryzysie czy też ofiarach Franco, a inne mi się dłużyły.

Styl pisania książki określiłabym jako bardzo dynamiczny, dlatego też książkę te czyta się bardzo szybko. Wydaje mi się, że książka ta jest raczej dla osób, które już co nieco wiedzą o Hiszpanii - w przeciwnym razie czytelnik może poczuć się zagubiony lub po przeczytaniu pozostać z niedosytem. Jeśli nie macie oczekiwań, że książka opowie Wam historię w sposób kompletny, to...

Przepiękny reportaż, który dotknął mnie do głębi, szczególnie, gdy we współczesnych czasach obserwujemy silny kult jednostki i przekonanie, że ,,tylko my decydujemy o swoim losie”. Tymczasem widzimy przedstawione życie Papuszy na które, zdaje się, ona często nie ma wpływu. Niezależnie od decyzji, które ona podejmie, będzie w pewnym sensie nieszczęśliwa. Bo każdy człowiek chce mieć poczucie przynależności i akceptacji, które tak okrutnie zostało jej odebrane przez to, że chciała podzielić się sztuką, która była w niej od zawsze. Autorka pięknie nakreśliła nam ten świat, ale niczego nie narzuca, nie opiniuje. Refleksje pozostawia nam.

Przepiękny reportaż, który dotknął mnie do głębi, szczególnie, gdy we współczesnych czasach obserwujemy silny kult jednostki i przekonanie, że ,,tylko my decydujemy o swoim losie”. Tymczasem widzimy przedstawione życie Papuszy na które, zdaje się, ona często nie ma wpływu. Niezależnie od decyzji, które ona podejmie, będzie w pewnym sensie nieszczęśliwa. Bo każdy człowiek...