Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Ta książka jest powieścią poprzeplataną esejami, które mogłyby ukazać się oddzielnie. Czasami wplatają się w fabułę powieści, a czasami nie. Nie powinno się do niej zasiadać, gdy ma się dobry nastrój, ponieważ wtedy nie zrozumie się jej melancholicznego przesłania.

Fabuła opowiada losy dziewczyny, która po rozstaniu z chłopakiem postanawia zmienić swoje życie i z ciepłej Grecji przenosi się do pochmurnej Brukseli. Narrator opisuje jej zmagania w pracy w organizacji pozarządowej zajmującej się pomocą dla uchodźców. Paradoksem jest to, że nawet pracując w tak małej organizacji można spotkać się z niskimi zachowaniami ludzi jak np. zazdrość, hipokryzja, gra między ludzka o wpływy. Z jednej strony wszyscy ładnie mówią o pomaganiu, a z drugiej każdy chciałby odnieść sukces w tym wypadku najlepiej kulturalny.

Jaką można wynieść puentę z książki?

Najważniejsze wartości są nie do kupienia, takie jak miłość, przyjaźń międzyludzka, szczerość. Oraz, że warto mieć marzenia, wiele marzeń i mieć dla nich plan realizacji, ponieważ bez planu nic się nie osiągnie a wręcz można się psychicznie załamać, zacząć się umartwiać się szklanym sufitem, brakiem odpowiednich znajomości i nie widzieć celu w życiu.

Uważam, że za parę lat książka stanie się pewnym zapisem części pokolenia dzisiejszych 30-latków, którzy w pogodni za lepszym życiem opuszczają swoją ojczyznę, by boleśnie się przekonać, że trawa po drugiej stronie nie jest bardziej zielona, a czasem nawet nie ma trawy jest tylko goła, brudna ziemia.

Ta książka jest powieścią poprzeplataną esejami, które mogłyby ukazać się oddzielnie. Czasami wplatają się w fabułę powieści, a czasami nie. Nie powinno się do niej zasiadać, gdy ma się dobry nastrój, ponieważ wtedy nie zrozumie się jej melancholicznego przesłania.

Fabuła opowiada losy dziewczyny, która po rozstaniu z chłopakiem postanawia zmienić swoje życie i z ciepłej...