Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Jestem w trakcie czytania pierwszego tomiszcza. O ile na początku czytało się nawet przyjemnie, o tyle po ślubie Claire z Jamiem mam coraz bardziej mieszane uczucia i mniej chętnie wracam do książki.
Można by pomyśleć, że osoba, która widziała II Wojnę Światową i brała w niej nawet czynny udział jako pielęgniarka polowa, powinna mieć więcej oleju w głowie i instynktu samozachowawczego. Nie wyobrażam sobie, że ktoś, kto żył w tak niebezpiecznych czasach może być tak lekkomyślny i niefrasobliwy, ściągać zagrożenie na siebie i ludzi, którzy nakarmili, odziali i gotowi są nadstawić karku, nie zadając nawet zbyt wielu pytań! A wszystko po to aby uciec do „starego” męża, którego i tak już Claire zdążyła wielokrotnie zdradzić z „nowym” w każdym możliwym miejscu – swoją drogą opisy scen erotycznych są miejscami żenujące i rozwlekane niczym flaki z olejem, zresztą jak wszystkie inne opisy. Mam wrażenie, że gdyby książka była bardziej konkretnie napisana, gdyby autorka nie siliła się na nakreślanie (niby to) skomplikowanej osobowości bohaterów (na przykład Jamiego) poprzez snucie przez nich opowieści z dzieciństwa, saga mogłaby tylko zyskać. Główna bohaterka miała chyba w założeniu być znającą się na leczeniu zielarką, o silnym i niezłomnym charakterze, natomiast jest rozchwiana emocjonalnie i, wraz z rozwojem akcji, coraz głupsza. Ciężko jest mi poczuć sympatię do osoby, która nie poświęca wiele czasu na autorefleksję – a mogłaby częściej zastanowić się nad swoim często niestosownym i nieodpowiedzialnym zachowaniem – ale potrafi za to bez końca rozwodzić się nad tym, jaki to jej obecny mąż jest przystojny i umięśniony.
Podsumowując, uważam, że „Obca” jest klasycznym przypadkiem, kiedy mówi się: „pomysł dobry, ale gorzej z wykonaniem”. Być może zmienię swoją opinię po przeczytaniu całości, jeżeli kiedyś mi się uda dotrwać od końca.

Jestem w trakcie czytania pierwszego tomiszcza. O ile na początku czytało się nawet przyjemnie, o tyle po ślubie Claire z Jamiem mam coraz bardziej mieszane uczucia i mniej chętnie wracam do książki.
Można by pomyśleć, że osoba, która widziała II Wojnę Światową i brała w niej nawet czynny udział jako pielęgniarka polowa, powinna mieć więcej oleju w głowie i instynktu...