Jesteśmy społecznością, która kocha książki

The Inheritance Games opowiada o Avery, która niespodziewanie staje się dziedziczką fortuny Hawthorne. Miliarder wydziedziczył swoich czterech wnuków i resztę rodziny pozostawiając całą majątek nikomu nieznanej nastolatce - jest tylko jedno zobowiązanie musi przez rok mieszkać w rodzinnej posiadłości Hawthornów.
Avery zmaga się z niechęcią rodziny Tobiasa Hawthorna, którzy uważają ją za oszustkę, a do tego próbuje dowiedzieć się co ją łączyło ze zmarłym i dlaczego to jej zostawił cały spadek.
Pomagają jej w tym wnukowie Hawthorna Jameson, Grayson, Nash i Xander.
Bardzo mi się podobało, dużo zagadek, krótkie rozdziały, szybka akcja 😀

The Inheritance Games opowiada o Avery, która niespodziewanie staje się dziedziczką fortuny Hawthorne. Miliarder wydziedziczył swoich czterech wnuków i resztę rodziny pozostawiając całą majątek nikomu nieznanej nastolatce - jest tylko jedno zobowiązanie musi przez rok mieszkać w rodzinnej posiadłości Hawthornów.
Avery zmaga się z niechęcią rodziny Tobiasa Hawthorna, którzy...

Nie sądziłam, że tak mnie wciągnie ta historia, uwielbiam to, że jestem w stanie uwierzyć dlaczego dwójka bohaterów musi „udawać” związek.

Nie sądziłam, że tak mnie wciągnie ta historia, uwielbiam to, że jestem w stanie uwierzyć dlaczego dwójka bohaterów musi „udawać” związek.

Rowan dostaje posadę opiekunki w domu Elincourtów jako opiekunka ich dzieci. Dom, chociaż jest zabytkowy to przesiąknięty jest elektroniką. Praktycznie na samym początku Rowan zostaje sama z dziećmi, które nie do końca chcą z nią współpracować. W niedługim czasie dochodzi do tragedii. Czy wszystkiemu winna jest Rowan? Jaka tajemnica doprowadziła do tego nieszczęśliwego zakończenia?
Momentami ta książka sprawiała, że miałam ciarki, autentycznie czułam klimat tego dziwacznego domu. Zabiegi fabularne mnie zaskakiwały i nie były dla mnie oczywiste, co bardzo doceniam.
Na pewno sięgnę po więcej książek tej autorki.

Rowan dostaje posadę opiekunki w domu Elincourtów jako opiekunka ich dzieci. Dom, chociaż jest zabytkowy to przesiąknięty jest elektroniką. Praktycznie na samym początku Rowan zostaje sama z dziećmi, które nie do końca chcą z nią współpracować. W niedługim czasie dochodzi do tragedii. Czy wszystkiemu winna jest Rowan? Jaka tajemnica doprowadziła do tego nieszczęśliwego...

Heartstopper - Alice Oseman robi furorę, a biorąc pod uwagę serial, który niedawno wyszedł sądzę, że będzie tylko większy boom na tę serię.
Jest to na pewno pierwszy komiks z motywem LGBT z jakim się spotkałam, rzadko sięgam po komiksy, ten też przeczytałam dlatego, że pojawił się na Legimi.
Muszę przyznać, że pewnie o wiele lepiej czyta się to w formie papierowej niż ebooku.
Historia opowiada o dwójce licealistów i uczuciu jakie zaczyna między nimi się pojawiać, jest to opowieść o odkrywaniu swoich uczuć i próbie ich zrozumienia.
Książka ewidentnie nie jest skierowana do mnie, wydaje mi się, że nie ma żadnego problemu z jakim muszą się zmierzyć bohaterowie.
Jest zdecydowanie urocza i ślicznie narysowana ale ja nie czuję hypu jaki jest wokół tej serii.
Jeżeli kolejne tomy pojawią się na legimi to pewnie je przeczytam bo jest to szybka i niewymagająca lektura.

Heartstopper - Alice Oseman robi furorę, a biorąc pod uwagę serial, który niedawno wyszedł sądzę, że będzie tylko większy boom na tę serię.
Jest to na pewno pierwszy komiks z motywem LGBT z jakim się spotkałam, rzadko sięgam po komiksy, ten też przeczytałam dlatego, że pojawił się na Legimi.
Muszę przyznać, że pewnie o wiele lepiej czyta się to w formie papierowej niż...

Drugi tom serii skupia się na najstarszym synu i wicehrabim Anthonym, który postanawia spełnić obowiązek wobec swojej rodziny i znaleźć sobie żonę, jednak cały czas myśli o swoim zmarłym ojcu i o tym, że nigdy nie będzie od niego lepszy.

Moim zdaniem książka lepiej ukazuję relację Anthony’ego i Kate, a także Kate i Edwiny. W książce, zauroczenie wicehrabiego Edwiną praktycznie nie istnieje, tak samo, jak i ona nie czuje do niego żadnych uczuć. Przez co bardziej lubi się tę bohaterkę i nie ma się żalu, że ich uczucie niszczy kogoś.

❗️Uwaga drobne spoilery poniżej❗️

Drugi tom powiela ten sam schemat – główni bohaterowie muszą wziąć ślub z powodu „skandalu” jaki może wyniknąć przez przypadkową sytuację, jaka im przydarza.
Oczywiście, Daphne i Simon mieli inne podstawy swojej początkowej relacji, ale tak samo zostali „zmuszeni” do ślubu, tak samo i drugi tom wykorzystuje ten zabieg. Znowu mamy małżeństwo, które nie rozmawia ze sobą, co rodzi dalsze nieporozumienia, ale oczywiście wszystko kończy się dobrze.

Szkoda mi trochę, że przepychanki Kate i Anthony’ego skończyły się wraz z ich ślubem.

A co do serialu to najlepsza scena to herbatkowe wygłupy Benedicta i Colina 😀

Drugi tom serii skupia się na najstarszym synu i wicehrabim Anthonym, który postanawia spełnić obowiązek wobec swojej rodziny i znaleźć sobie żonę, jednak cały czas myśli o swoim zmarłym ojcu i o tym, że nigdy nie będzie od niego lepszy.

Moim zdaniem książka lepiej ukazuję relację Anthony’ego i Kate, a także Kate i Edwiny. W książce, zauroczenie wicehrabiego Edwiną...

To mój ulubiony romans tego roku!
Jest zabawnie, jest uroczo, jest też namiętnie.
Olivia jest na trzecim roku doktoratu i zbiegiem okoliczności i niefortunnych zdarzeń uwikłała się w udawany romans z Adamem, który jest wykładowcą.
Mamy tutaj kampus szkolny, studenckie życie i ciekawych bohaterów.

To mój ulubiony romans tego roku!
Jest zabawnie, jest uroczo, jest też namiętnie.
Olivia jest na trzecim roku doktoratu i zbiegiem okoliczności i niefortunnych zdarzeń uwikłała się w udawany romans z Adamem, który jest wykładowcą.
Mamy tutaj kampus szkolny, studenckie życie i ciekawych bohaterów.

Muszę powiedzieć, że uwielbiam serial i po obejrzeniu wszystkiego sięgnęłam po książki.
“Ty” mi się podobało, miałam kilka razy ciarki żenady ale jednak Joe był na tyle ciekawą postacią, że wszystko to grało. “Ukryte ciała” to trochę niepotrzebne kontynuacja - przenosimy się do LA, gdzie Joe za wszelką cenę chce odnaleźć dziewczynę, która go zostawiła, no bo przecież tak nie można, on ją kochał, a teraz co?
Czyta się to szybko ale niestety Joe stał się po prostu głupi. Jego motywy w tej części są zbyt płytkie.

Muszę powiedzieć, że uwielbiam serial i po obejrzeniu wszystkiego sięgnęłam po książki.
“Ty” mi się podobało, miałam kilka razy ciarki żenady ale jednak Joe był na tyle ciekawą postacią, że wszystko to grało. “Ukryte ciała” to trochę niepotrzebne kontynuacja - przenosimy się do LA, gdzie Joe za wszelką cenę chce odnaleźć dziewczynę, która go zostawiła, no bo przecież tak...

Mamy tutaj dwie linie fabularne – poznajemy Antoinette, która z pokojówki zaczyna zarządzać służbą tajemniczego księcia Fiyonna. Druga linia fabularna skupia się na następczyni trony Raine i jej siostrze Rosemary.

Do połowy książki byłam bardzo mocno zaangażowana - oba wątki podobały mi się. Antonette i jej odkrywanie księcia i swoich mocy moim zdaniem było dobrze przemyślane, dla mnie powolność tego wątku nie stanowiła problemu. Wątek Rainy i Rose był o wiele szybszy, dawał więcej emocji, bo jednak księżniczki uciekały ze swojego królestwa po zdradzie i przejęciu władzy .

Niestety jakoś im dalej czytałam tym moje zaangażowanie spadało – miałam wrażenie, że wątek dziejący się na północy utknął i nie wie jak ruszyć dalej, a południe nagle miało bardzo dużo bohaterów, którzy mało się wyróżniali (w pewnym momencie jest 5 męskich drugoplanowych bohaterów, którzy są tacy sami).
Zakończenie i finał moim zdaniem jest w porządku. Starałam się nie czytać i nie oglądać żadnych recenzji, ale widziałam post wydawnictwa dotyczący błędów. Ja sama bardzo rzadko zauważam takie rzeczy tutaj faktycznie jest ich sporo – naprawdę szkoda bo to wielu osobą odbierze przyjemność z czytania.
Trochę żałuję, że nie poczekałam z kupnem tej książki, żeby mieć egzemplarz po korekcie.

Mamy tutaj dwie linie fabularne – poznajemy Antoinette, która z pokojówki zaczyna zarządzać służbą tajemniczego księcia Fiyonna. Druga linia fabularna skupia się na następczyni trony Raine i jej siostrze Rosemary.

Do połowy książki byłam bardzo mocno zaangażowana - oba wątki podobały mi się. Antonette i jej odkrywanie księcia i swoich mocy moim zdaniem było dobrze...

Książka oparta jest na historii rodzeństwa Turpin, których rodzice stosowali wyrafinowane metody dręczenia i znęcania się nad swoimi dziećmi.
To przerażająca książka, a świadomość, że stało się to naprawdę sprawia, że emocje targają człowiekiem.
Co do samej treści to jeżeli ktoś obejrzał/przesłuchał jakiś obszerniejszy podcast o tej sprawie to nie znajdzie tutaj dodatkowych informacji, więc moim zdaniem nic nowego ta historia nie wnosi.

Książka oparta jest na historii rodzeństwa Turpin, których rodzice stosowali wyrafinowane metody dręczenia i znęcania się nad swoimi dziećmi.
To przerażająca książka, a świadomość, że stało się to naprawdę sprawia, że emocje targają człowiekiem.
Co do samej treści to jeżeli ktoś obejrzał/przesłuchał jakiś obszerniejszy podcast o tej sprawie to nie znajdzie tutaj dodatkowych...

TOPR 2. Nie każdy wróci Beaty Sabały – Zielińskiej, skupia się na 2 wydarzeniach – akcji ratunkowej w jaskini Śnieżnej, w której utknęli grotołazi oraz porażenia piorunem na Giewoncie. To reportaż, który na pewno przypadnie do gustu osobą, które interesuje górska tematyka.
Oba tematy były szeroko omawiane w mediach, ale to właśnie to spojrzenie już po jakimś czasie jakie ukazuje książka zbiera wszystkie wydarzenia w jednym miejscu, pokazuje konflikty i wyzwania z jakimi zmierza się TOPR.
Ten tom pokazuje również z jakim ocenianiem mierzą się ratownicy TOPR-u – w ciągu jednego dnia opinia publiczna potrafi z bohaterów zrobić oprawców.

TOPR 2. Nie każdy wróci Beaty Sabały – Zielińskiej, skupia się na 2 wydarzeniach – akcji ratunkowej w jaskini Śnieżnej, w której utknęli grotołazi oraz porażenia piorunem na Giewoncie. To reportaż, który na pewno przypadnie do gustu osobą, które interesuje górska tematyka.
Oba tematy były szeroko omawiane w mediach, ale to właśnie to spojrzenie już po jakimś czasie jakie...

Obsidio to finał serii, ale mamy tutaj podobny schemat co w dwóch poprzednich tomach – dwójkę nastolatków, którzy są swoimi przeciwieństwami ale oczywiście kończą razem. Tym razem kuzynkę Kady – Ashę i Rhysa. Jednak poprzednich głównych bohaterów jest prawie tak samo dużo.

Było to dobre zwieńczenie serii, ale jednak pierwszy tom nadal uważam za najlepszy, nie mniej cała seria jest przepięknie i nietuzinkowo wydana i jak dla kogoś, kto nie czyta science-fiction była to przyjemna lektura

Obsidio to finał serii, ale mamy tutaj podobny schemat co w dwóch poprzednich tomach – dwójkę nastolatków, którzy są swoimi przeciwieństwami ale oczywiście kończą razem. Tym razem kuzynkę Kady – Ashę i Rhysa. Jednak poprzednich głównych bohaterów jest prawie tak samo dużo.

Było to dobre zwieńczenie serii, ale jednak pierwszy tom nadal uważam za najlepszy, nie mniej cała...

Związanie losów to pierwszy tom serii Kronik Pierwszego Proroctwa, to debiutancka, fantastyczna powieść, a pierwszy tom to czyste wprowadzenie do rozległego świata. Ta książka obudowana jest ogromnym światem ze swoimi własnymi zasadami (jak to fantasy) tylko gdzieś w tym wszystkim zabrakło trochę lekkości. Dominują tutaj opisy, czyta się wolno, mnogość nazw może przerazić. Odkładając książkę na 2 dni byłam później bardzo zagubiona.
Na świecie nie ma już magii, ludzie uczą żyć się w innej, powojennej rzeczywistości, jednak znowu pojawiają się dziwne zdarzenia, a nasi bohaterowie próbują zapobiec proroctwu. Śledzimy losy: Generała Barsona, który bada dzikie bestie, kapitana Reyes żeglującego po morzu, profesora historii Lucana oraz Varesh, Eren i Rain próbujących rozwikłać zagadkę zniknięcia osób z ich miasta. I właśnie ten ostatni wątek jest moim ulubionym.
Jeżeli uwielbiacie dobrze zrobiony worldbulding – ta książka jest dla was, jeżeli wolicie dużo akcji – to może warto odpuścić, chociaż uważam, że jest to dobry wstęp do dalszych losów i mam nadzieję, że kolejny tom będzie bardziej dynamiczny bo znamy już zasady panujące w tym świecie.

Związanie losów to pierwszy tom serii Kronik Pierwszego Proroctwa, to debiutancka, fantastyczna powieść, a pierwszy tom to czyste wprowadzenie do rozległego świata. Ta książka obudowana jest ogromnym światem ze swoimi własnymi zasadami (jak to fantasy) tylko gdzieś w tym wszystkim zabrakło trochę lekkości. Dominują tutaj opisy, czyta się wolno, mnogość nazw może przerazić....

W końcu udało mi się sięgnąć po "Morderstwo w Orient Expressie" mam już za sobą kilka książek Agathy Chritie, czytanie kilku pod rząd może sprawić, że wszystkie wydają się takie same więc cieszę się, że czytam je w dość sporym odstępie.
Schemat jest oczywiście znany - mamy morderstwo, mamy detektywa, który na pewno wszystko wyjaśni, wszyscy podejrzani są w jednym miejscu - trzeba tylko wszystko rozwikłać.
Bardzo mi się podobała ta książka, razem z "I nie było już nikogo" uważam za jedną z lepszych kryminałów tej autorki.

W końcu udało mi się sięgnąć po "Morderstwo w Orient Expressie" mam już za sobą kilka książek Agathy Chritie, czytanie kilku pod rząd może sprawić, że wszystkie wydają się takie same więc cieszę się, że czytam je w dość sporym odstępie.
Schemat jest oczywiście znany - mamy morderstwo, mamy detektywa, który na pewno wszystko wyjaśni, wszyscy podejrzani są w jednym miejscu -...

Chyba nie potrzebuje ambitnej poezji bo ten tomik przypadł mi do gustu. W tej prostości odnalazłam swoje emocje i smutki.

Chyba nie potrzebuje ambitnej poezji bo ten tomik przypadł mi do gustu. W tej prostości odnalazłam swoje emocje i smutki.

Lubię książki z tej serii, fajnie czyta się o miejscach, w których się było. Co prawda historia w poprzednich tomach bardziej przypadła mi to gustu.

Lubię książki z tej serii, fajnie czyta się o miejscach, w których się było. Co prawda historia w poprzednich tomach bardziej przypadła mi to gustu.

Pocałunki w Nowym Jorku czytałam po „Pocałunkach w Paryżu” i tutaj klimat świąteczny jest lepiej oddany, ale to też może dlatego, że w mojej świadomości bardzo dobrze mogę sobie wyobrazić jak wygląda zimą Nowy Jork.
Tym razem mamy dwójkę uciekinierów Charlotte, która chce uciec z Nowego Jorku do swojego rodzinnego domu i Anthony'ego, który za nic w świecie nie chce wrócić do swoje domu na święta. Ta historia podobała mi się trochę bardziej, bohaterowie byli dla mnie bardziej wiarygodni, polubiłam ich oboje. Uwielbiam motyw Pomyłki, pomocy Doughowi.

Pocałunki w Nowym Jorku czytałam po „Pocałunkach w Paryżu” i tutaj klimat świąteczny jest lepiej oddany, ale to też może dlatego, że w mojej świadomości bardzo dobrze mogę sobie wyobrazić jak wygląda zimą Nowy Jork.
Tym razem mamy dwójkę uciekinierów Charlotte, która chce uciec z Nowego Jorku do swojego rodzinnego domu i Anthony'ego, który za nic w świecie nie chce wrócić...

Serena chce wyruszyć na romantyczną podróż śladami swoich rodziców, aby uczcić pamięć zmarłego ojca, jednak jej mama i siostra w ostatniej chwili rezygnują i dziewczyna postanawia zwiedzić Paryż na własną rękę, ale kolega jej siostry u którego miała przenocować widzi w tym okazję, aby skończyć swój projekt fotograficzny na zaliczenie semestru. I tak rozpoczyna się dzień Sereny i Jean-Luca w Paryżu.
To jedna z tych uroczych historii, opis Paryża sprawia, że chce się tam pojechać. Zaskakująco mało świątecznych opisów. Podobało mi się jak zmieniły się postacie przez tą książkę – Serena zaczęła rozpracowywać swoją żałob, a Jean-Luc spojrzał na fotografię innym okiem

Serena chce wyruszyć na romantyczną podróż śladami swoich rodziców, aby uczcić pamięć zmarłego ojca, jednak jej mama i siostra w ostatniej chwili rezygnują i dziewczyna postanawia zwiedzić Paryż na własną rękę, ale kolega jej siostry u którego miała przenocować widzi w tym okazję, aby skończyć swój projekt fotograficzny na zaliczenie semestru. I tak rozpoczyna się dzień...