Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Najważniejsza księga dla Chrześcijan- zwłaszcza Ewangelie. Zawiera teksty ważne dla Żydów, a z tego co wiem to nawet Muzułmanie znajdą w niej coś dla siebie. Ja przeczytałem ją od deski do deski (pominąłem tylko kilka fragmentów) ale bez należytego zrozumienia. Jeżeli czytać Biblię to warto odnieść jej słowa do swojego życia. Poszukać drogowskazów których jest ona pełna. Dla mnie są to słowa natchnienie przez naszego Pana. Ale myślę, że sceptycy też będą mogli z zainteresowaniem pogrążyć się w lekturze Biblii. Chyba Wojciech Cejrowski napisał gdzieś że czyta Stary Testament jak doskonałą powieść akcji i ja się z tym zgadzam choć nie dotyczy to wszystkich ksiąg, dla mnie jest on tez źródłem wiedzy historycznej którą trzeba umiejętnie wypłukać z tekstu.
Codziennie mam okazję posłuchać fragmentu z Biblii i powiem szczerze, że co jakiś czas zaskakuje mnie to że w danym fragmencie jest odpowiedź na któryś z moich bieżących problemów, albo propozycja zmiany w moim życiu która rzeczywiście poprawia moja sytuację.
(A tak na marginesie to każdy kto chodzi do kościoła ma okazję posłuchać fragmentów z Biblii wiec może warto dodać ją na półkę "teraz czytam"?)
Moim zdaniem wierzący powinni czytać chętnie albo przynajmniej próbować czytać, bo napewno się wciągną. Natomiast zachęcam niewierzących do przeczytania choćby z ciekawości. Myślę że warto też zaopatrzyć się w dobre komentarze albo czytać w grupie zwłaszcza z osobą która zna się na Piśmie Świętym.
Polecam bo nawet czytając i nie do końca rozumiejąc zyska się dla siebie bardzo wiele, chyba każdy będzie w końcu pozytywnie zaskoczony.

Najważniejsza księga dla Chrześcijan- zwłaszcza Ewangelie. Zawiera teksty ważne dla Żydów, a z tego co wiem to nawet Muzułmanie znajdą w niej coś dla siebie. Ja przeczytałem ją od deski do deski (pominąłem tylko kilka fragmentów) ale bez należytego zrozumienia. Jeżeli czytać Biblię to warto odnieść jej słowa do swojego życia. Poszukać drogowskazów których jest ona pełna....

Opinia o tej książce może zamknąć się w trzech słowach:"chwała młodym bohaterom". Ale dodam jeszcze coś. "Kamienie na szaniec" zarażają patryjotyzmem, wciskają łzy, powinny też zawstydzać tych którzy plują na Polską flagę albo udają, że jej nie widzą. W szkole nie czytałem lektór ale tą przeczytałem, a nawet przeżywałem i to do tego stopnia że dla mnie ramię w ramię z Alkiem, Zośką i Rudym walczył Śpiący- czyli ja. Dlatego też wybrałem temat do ustnej matury z polskiego pod "Kamienie na szaniec" i podszedłem do niej tylko z konspektem w ręce- zdałem na 100%. Matura na niewiele mi się przydała ale "Kamienie na szaniec" realnie wpłynęły na moje życie i to gdzie dziś jestem. Ale to nie moja biografia. Polecam! Każdy Polak- zwłaszcza młody powinien przeczytać.
Zapomniałem dodać że książka jest oparta na faktach i napisana na podstawie relacji Zośki.

Opinia o tej książce może zamknąć się w trzech słowach:"chwała młodym bohaterom". Ale dodam jeszcze coś. "Kamienie na szaniec" zarażają patryjotyzmem, wciskają łzy, powinny też zawstydzać tych którzy plują na Polską flagę albo udają, że jej nie widzą. W szkole nie czytałem lektór ale tą przeczytałem, a nawet przeżywałem i to do tego stopnia że dla mnie ramię w ramię z...

Też uważam, że lepiej by było zatrzymać się, na chwile dogadać się z Niemcami dla pokonania Związku Radzieckiego, ale potem wbić im nóż w plecy. Jednak przy czytaniu książki moja wiedza historyczna okazała się zbyt mała ("dziękuję" nauczycielom historii i programowi nauczania), a moje poglądy zbyt się nadwyrężyły. Z książki czytelnik dowie się również o błędach naszych polityków i dowódców przed i podczas II wojny światowej- ale niech to nie przesłoni nam polskich dokonań i zasług w wojnie oraz prawdziwego obrazu przyczyn i rozwoju tej tragedii która dotknęła świat, a w szczególny sposób naszą ojczyznę. Dla mnie ta książka jest zdrową przeciwwagą dla gloryfikowania naszej historii. Zdrową i rozsądną, bo nie umniejsza zasług naszych przodków ale potrafi pokazać drugą stronę medalu, która jest może tylko szczegółem w porównaniu z tym z czego jesteśmy dumni jako Polacy, ale ważnym szczegółem. Z książki można się też dowiedzieć, że u nas kolaboracja na większą skalę się nie udała i to jest powód do dumy.
P.S.
Nie da się zaprzeczyć, że byli Polacy którzy mniej lub bardziej chętnie współpracowali z Nazistami (byli i tacy którzy byli Komunistami jeszcze przed wojną- znam takiego bohatera który był jednocześnie ochotnikiem do Auschwitz), myślę że była i garść takich którzy zabijali żydów lub pomogli w holokauście (ilu ich było i kim się stali w naszym społeczeństwie?) ze strachu, lub osobistych korzyści, ale pamiętajmy, że jesteśmy pierwszym narodem który przeciwstawił się Hitlerowi i twardo powiedział NIE! pomimo, że inne kraje (Wielka Brytania, Francja, nawet ZSRR) powinny go usadzić niczym niegrzecznego uczniaka, a mimo to zostaliśmy nawet nie sprzedani, ale oddani Wielkiemu Bratu (Stalinowi). Pamiętajmy, że w Polsce w przeciwieństwie do np. Francji czy Norwegii nie powstał Rząd Kolaboracyjny. Pamiętajmy, że dla nas Polaków ojczyzna była droższa niż krew. Pamiętajmy o tych którzy ratowali Żydów, walczyli w Powstaniu Warszawskim, byli członkami AK i innych organizacji podziemnych walczących z okupantami na obu frontach (tak, dla nas Polaków były dwa fronty walki). Pamiętajmy, że żaden kraj nie miał takiego ruchu oporu jak Polska. Pamiętajmy, że musieliśmy walczyć na dwa fronty od początku wojny podczas gdy Europa miała zamydlone oczy działaniami ZSRR. Bądźmy dumni z Polskiego NIE! na wybryki Hitlera i pamiętajmy o tym na co dzień i za każdym razem gdy toczy się negatywna debata na temat Polski w UE lub gdzie indziej na świecie. My dziś odbudowujemy swoją ojczyznę po tym co zafundowała nam cała Europa i nawet USA oraz oczywiście ZSRR od końca lat 30 XX wieku. (owszem, również nam pomogli ale może gdyby umieli zareagować w odpowiedniej chwili to nie trzeba by było pomagać) Oni zachowują się tak jak by zapomnieli. Nie walczmy z resztą świata tylko pamiętajmy i przypominajmy im ich wstydliwe błędy gdy próbują nam wypominać naszą walkę o lepszy kraj dziś lub wmawiać zbrodnie których nie popełniliśmy. Wstyd tak jak kij ma dwa końce i to nie Polska powinna się wstydzić jako pierwsza...

Też uważam, że lepiej by było zatrzymać się, na chwile dogadać się z Niemcami dla pokonania Związku Radzieckiego, ale potem wbić im nóż w plecy. Jednak przy czytaniu książki moja wiedza historyczna okazała się zbyt mała ("dziękuję" nauczycielom historii i programowi nauczania), a moje poglądy zbyt się nadwyrężyły. Z książki czytelnik dowie się również o błędach naszych...