Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Powojenna Warszawa bez PKiN-u ale z architekturą w stylu francuskim, główna bohaterka z pasją Wisłockiej szukająca całe życie cudownych orgazmów i jej mąż/kochanek wykorzystujący nagły powrót do przeszłości by stać się sławnym lekarzem/pisarzem/wynalazcą. Terapia dla par czy terapia dla kraju? Miłoszewski zaczyna bardzo ciekawie, ale wraz z kolejnymi rozdziałami powieść staje się bardziej francuska niż polska. Akcji brakuje dynamizmu, którego nie ratuje nawet Gierek/Kaczyński/Chuck Norris. Niektóre fragmenty banalne, np. opis zmian technologicznych ostatnich 50-lat. Kto zna i lubi Warszawę będzie się dobrze bawił, kto lubi seks - również, kto rozumie różnice między zaborami (błoto i ławeczka vs sklep i obrus) - trochę się pośmieje. Ale jak na Miłoszewskiego to za mało. PoSzacki czytelnik chce więcej!

Powojenna Warszawa bez PKiN-u ale z architekturą w stylu francuskim, główna bohaterka z pasją Wisłockiej szukająca całe życie cudownych orgazmów i jej mąż/kochanek wykorzystujący nagły powrót do przeszłości by stać się sławnym lekarzem/pisarzem/wynalazcą. Terapia dla par czy terapia dla kraju? Miłoszewski zaczyna bardzo ciekawie, ale wraz z kolejnymi rozdziałami powieść...

Wyjeżdżamy z Aleppo, bez ruin, za to z przerażającą historią z przeszłości. Czy jedzie z nami Poirot? Tak. Trzeba go przechytrzyć. Kimono w smoki, wycior do fajki, spalony list i jugosłowiańskie zaspy. Cisza. Krzyk. Jeden na wszystkich, wszyscy na jednego! Drugi, po murzynkach, najlepszy kryminał Christie. Prawdziwe second best. A w wersji filmowej tylko David Suchet, tu nie ma second best!

Wyjeżdżamy z Aleppo, bez ruin, za to z przerażającą historią z przeszłości. Czy jedzie z nami Poirot? Tak. Trzeba go przechytrzyć. Kimono w smoki, wycior do fajki, spalony list i jugosłowiańskie zaspy. Cisza. Krzyk. Jeden na wszystkich, wszyscy na jednego! Drugi, po murzynkach, najlepszy kryminał Christie. Prawdziwe second best. A w wersji filmowej tylko David Suchet, tu...

Mistrz zmalował mi nudny miesiąc. Co prawda jakiś obraz pozostał, piękne widoczki, stary statek, Wielkie Wędrówki Brzegiem Morza, piłeczki tenisowe, bliźniaczki, przyjaźń z Wiremanem, pyskówki z byłą żoną, Salvador Dali, STOŁOWA... miałem w głowie obraz musztardy po obiedzie. Siedzą, piją, jedzą, gadają, on maluje, tamci mu kibicują, sprzedaje obrazy z wirusem śmierci, ale o co w tym chodzi, do czego to zmierza - niestety nie załapałem. Wysysanie przez laleczkę krwi z piersi mnie ubawiło. To moje pierwsze spotkanie z prozą Kinga po jego wypadku. Edgar Freemantle się zmienił, King również. Na Florydzie od duetu Freemantle-Wireman wolę muchachos Miami Vice, a w kwestii uczuć związanych ze śmiercią córki bardziej przekonuje mnie Kochanowski w Trenach.

Mistrz zmalował mi nudny miesiąc. Co prawda jakiś obraz pozostał, piękne widoczki, stary statek, Wielkie Wędrówki Brzegiem Morza, piłeczki tenisowe, bliźniaczki, przyjaźń z Wiremanem, pyskówki z byłą żoną, Salvador Dali, STOŁOWA... miałem w głowie obraz musztardy po obiedzie. Siedzą, piją, jedzą, gadają, on maluje, tamci mu kibicują, sprzedaje obrazy z wirusem śmierci, ale...