Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Przeczytałam książkę z zainteresowaniem bo spodziewam się dziecka, ale mimo wszystko chyba trochę się zawiodłam. "Mundra" Szwed proponuje jednak dużo głębsze wniknięcie w temat narodzin.

Przeczytałam książkę z zainteresowaniem bo spodziewam się dziecka, ale mimo wszystko chyba trochę się zawiodłam. "Mundra" Szwed proponuje jednak dużo głębsze wniknięcie w temat narodzin.

Przez pierwsze paręnaście stron nie byłam przekonana do tej powieści - nie miałam specjalnej ochoty na wycieczkę do Mekki i Medyny. Jednak z każdą kolejną przerzuconą stroną mój apetyt rósł, aż w końcu ciężko mi było odłożyć tę książkę, która jest przede wszystkim o kobietach, relacjach między nimi i mężczyznami.

Przez pierwsze paręnaście stron nie byłam przekonana do tej powieści - nie miałam specjalnej ochoty na wycieczkę do Mekki i Medyny. Jednak z każdą kolejną przerzuconą stroną mój apetyt rósł, aż w końcu ciężko mi było odłożyć tę książkę, która jest przede wszystkim o kobietach, relacjach między nimi i mężczyznami.

Miałam sobie tę książkę dawkować, czytać po jednej rozmowie dziennie, robić pauzy i zapisywać co ważniejsze zdania. Plan się jednak nie powiódł i książkę pochłonęłam w dwa wieczory.
"Mundra" dotknęła tematów dla mnie tak istotnych, że nie byłam w stanie przestać czytać. Historie położnych, które pracowały w polskich szpitalach w różnych realiach społecznych, są od siebie różne, jednak wszystkie te kobiety łączy ogromna pasja z jaką wykonywały/wykonują swoją pracę i wiara w instynkt i siłę kobiet.

Lektura wywołała we mnie jakieś poczucie przynależności do świata kobiet i obudziła głęboko ukrytą wiedzę o naturalnych instynktach. Nie zdziwiło mnie wcale kiedy jedna z rozmówczyń Sylwii Szwed powołała się na "Biegnącą z wilkami" - te dwie książki, mimo oczywistych różnic, naprawdę wiele łączy.

"Mundra" pozwoliła mi też zrozumieć i uporać się z negatywnych obrazem porodu przekazywanym przez pokolenie kobiet rodzących w okresie komunizmu i tuż po jego upadku. Opowieści położnych, które pracowały w polskich szpitalach w tamtym czasie naprawdę wiele tłumaczą.
Bardzo polecam.

Miałam sobie tę książkę dawkować, czytać po jednej rozmowie dziennie, robić pauzy i zapisywać co ważniejsze zdania. Plan się jednak nie powiódł i książkę pochłonęłam w dwa wieczory.
"Mundra" dotknęła tematów dla mnie tak istotnych, że nie byłam w stanie przestać czytać. Historie położnych, które pracowały w polskich szpitalach w różnych realiach społecznych, są od siebie...