Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Koniec, kropka. To jest ten moment, którego w książkach Melissy nie lubię najbardziej. Z całą pewnością mogę stwierdzić, że wszystkie powieści jej autorstwa zostawiają po sobie ślad. Niektóre nawet spory odcisk, który uwiera niemiłosiernie, bo zakończenie jawi się edukacyjne (Luonto). Dzisiaj boleję nad tym, że historia miłości wariackiej Julki i oschłego JJ -a skończyła się tak szybko. Nie z powodu objętości, bo ta jest całkiem zacna, ale dlatego, że z niesłabnącym zainteresowaniem lecę w pędzie tornada do kolejnej kartki. I wiem, że finał mnie zaskoczy. Tego jednego książki Melissy mnie nauczyły, końca nie da się przewidzieć, ale wiadomo, że jest bliski.

Koniec, kropka. To jest ten moment, którego w książkach Melissy nie lubię najbardziej. Z całą pewnością mogę stwierdzić, że wszystkie powieści jej autorstwa zostawiają po sobie ślad. Niektóre nawet spory odcisk, który uwiera niemiłosiernie, bo zakończenie jawi się edukacyjne (Luonto). Dzisiaj boleję nad tym, że historia miłości wariackiej Julki i oschłego JJ -a skończyła...

Fred i Ellie, bliźnięta wkraczające powolutku w wiek nastoletni są nierozłączne. Chodzą razem do Szkoły Pod Lasem, obydwoje pasjonują się grami komputerowymi i lubią ze sobą spędzać czas unikając rodziców, mamy przyklejonej do telewizora i taty pożeracza kanapek z bekonem.

Bliźniaki mają swoje problemy i marzenia, Fred chce grać w drużynie piłkarskiej a Ellie iść na urodziny pewnego przystojnego kolegi. Do tego w szkole są prześladowani.
Pewnego dnia otrzymują niespodziewanie prezent, gamepada, który potrafi czynić cuda.
Rodzeństwo jest nim zafascynowane, okazuje się być remedium na ich wszystkie problemy.
Ale powoli zaczynają przekraczać granice rozsądku...

David Baddiel w dowcipny i nieco gorzki sposób pokazuje ówczesne problemy, przemyca pewnego rodzaju przestrogę przed nadmiernym korzystaniem z komputerów i internetu.
Autor w tej kolejnej, po Agencji Wynajmu Rodziców książce mówi, że nie zawsze rozwiązania, które mamy najbliżej są właściwe :)

Fred i Ellie, bliźnięta wkraczające powolutku w wiek nastoletni są nierozłączne. Chodzą razem do Szkoły Pod Lasem, obydwoje pasjonują się grami komputerowymi i lubią ze sobą spędzać czas unikając rodziców, mamy przyklejonej do telewizora i taty pożeracza kanapek z bekonem.

Bliźniaki mają swoje problemy i marzenia, Fred chce grać w drużynie piłkarskiej a Ellie iść na...

Znakomita książka autora, którego uwielbiam. Przetrzymała próbę czasu, czytałam ją jako osoba młoda, teraz wracam do niej jako dojrzały człowiek. Nadal jest aktualna. Nadal czytuję ją z zachwytem.
Polecam serdecznie, szczególnie tym, którzy pierwszy raz stykają się z tym pisarzem i zastanawiają się od czego zacząć.

Znakomita książka autora, którego uwielbiam. Przetrzymała próbę czasu, czytałam ją jako osoba młoda, teraz wracam do niej jako dojrzały człowiek. Nadal jest aktualna. Nadal czytuję ją z zachwytem.
Polecam serdecznie, szczególnie tym, którzy pierwszy raz stykają się z tym pisarzem i zastanawiają się od czego zacząć.

Z prozą tej autorki spotkałam się już w "Kruchości skrzydeł", gdzie mnie po prostu zachwyciła obrazowością języka, plastycznymi porównaniami i zwykłą historią podaną w niezwykły sposób. W "Sukience koloru nocnego nieba" sprawa ma się nie inaczej. Dojrzały warsztat pisarki w połączeniu z ciekawą opowieścią skutkuje ucztą dla ducha. Nieuchronny koniec powieści wprawił mnie w lekką melancholię. Pocieszeniem jest to, że można do niej wracać i po raz kolejny podziwiać utkane przez pisarkę frazy.

Z prozą tej autorki spotkałam się już w "Kruchości skrzydeł", gdzie mnie po prostu zachwyciła obrazowością języka, plastycznymi porównaniami i zwykłą historią podaną w niezwykły sposób. W "Sukience koloru nocnego nieba" sprawa ma się nie inaczej. Dojrzały warsztat pisarki w połączeniu z ciekawą opowieścią skutkuje ucztą dla ducha. Nieuchronny koniec powieści wprawił mnie w...