Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Wyczekiwana pozycja obowiązkowa.
Bardzo smutna, chyba najsmutniejsza ze wszystkich książek Małeckiego. Po przeczytaniu będę potrzebować pewnie kilku dni, by dojść do siebie. Poprzednie pozycje zostawiały nieco nadziei, tu trudno mi ją znaleźć. Ale to samo życie. A lepiej uczyć się na błędach postaci z książek (a tu jak zwykle postacie są świetnie wykreowane, klimatyczne, barwne, niejednoznaczne), niż swoich własnych. Klimat książki świetny, pochłania całkowicie. Z książki bije niesamowita wrażliwość autora. Panie Jakubie, proszę tylko o więcej nadziei w kolejnych książkach (po które sięgnę na pewno).

Wyczekiwana pozycja obowiązkowa.
Bardzo smutna, chyba najsmutniejsza ze wszystkich książek Małeckiego. Po przeczytaniu będę potrzebować pewnie kilku dni, by dojść do siebie. Poprzednie pozycje zostawiały nieco nadziei, tu trudno mi ją znaleźć. Ale to samo życie. A lepiej uczyć się na błędach postaci z książek (a tu jak zwykle postacie są świetnie wykreowane, klimatyczne,...

Długo wyczekiwana książka po zaskakująco dobrych "Współlokatorach". Do połknięcia w jeden wieczór, klasyczna wakacyjna książka na poprawę humoru. Najważniejszy wniosek - na zmiany w życiu nie jest nigdy za późno! Duży plus za zwrócenie uwagi na samotność ludzi starszych i przedstawienie ich nie jako moherowe, nudne i zramolałe jednostki, a głodne życia, barwne i urocze postaci. Drugi plus za odczarowanie małomiasteczkowości - pakuj manatki i wyjeżdżaj na prowincję 😁. Zaś minus za do bólu przewidywalną fabułę, ale hej, to w końcu "feeling good book" , więc nie mogło być inaczej.

Długo wyczekiwana książka po zaskakująco dobrych "Współlokatorach". Do połknięcia w jeden wieczór, klasyczna wakacyjna książka na poprawę humoru. Najważniejszy wniosek - na zmiany w życiu nie jest nigdy za późno! Duży plus za zwrócenie uwagi na samotność ludzi starszych i przedstawienie ich nie jako moherowe, nudne i zramolałe jednostki, a głodne życia, barwne i urocze...

Przeczytałam wszystkie książki Olgi Rudnickiej. I chyba właśnie dlatego tę książkę czytało mi się bardzo tak sobie. Nic nowego, mam chyba przesyt. Odniosłam też wrażenie, że autorka za mocno się stara, aby ksiazka była zabawna - każdy dialog jest praktycznie utrzymany w tonie humorystycznym, jeden żart sytuacyjny goni kolejny, każda postać jest bardzo barwna i wręcz przerysowana. Aż trudno mi uwierzyć, że to piszę, ale za dużo humoru! W pewnym momencie staje się przez to wręcz męczący.

Przeczytałam wszystkie książki Olgi Rudnickiej. I chyba właśnie dlatego tę książkę czytało mi się bardzo tak sobie. Nic nowego, mam chyba przesyt. Odniosłam też wrażenie, że autorka za mocno się stara, aby ksiazka była zabawna - każdy dialog jest praktycznie utrzymany w tonie humorystycznym, jeden żart sytuacyjny goni kolejny, każda postać jest bardzo barwna i wręcz...