Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Jestem sceptycznie nastawiona do tej pozycji. Być może opinia bardzo subiektywna... Ale zwyczajnie forma tej książki mnie nie przekonuje, zresztą treść podobnie. Jest to zlepek obserwacji, przemyśleń, opisów stanów autora dziennika. Często jeden akapit nie ma nic wspólnego z kolejnym, a rozważania na temat sztuki przeplatają się z luźnymi obserwacjami życia na oddziale. Być może książka byłaby bardziej wiarygodna i bardziej by mnie przekonała, gdyby nie fakt, że autor był pacjentem bardzo dobrej kliniki odwykowej, pieniędzy mu nie brakowało, toteż jego odwyk mógł przebiec niemalże zupełnie bezboleśnie - zawsze mógł dostać coś na ból, czy inne dolegliwości. Całość w moim odczuciu to głównie paplanie o tym, jak mu źle i niedobrze, mimo że miał świetne warunki i o tym, jakie opiaty są świetne, doskonałe i do nich wróci - ale głównie morfinka, bo zażywający mnogość opiatów i dający sobie w żyłe, to już ćpuny. Ale nie on, nie palacz.

Jestem sceptycznie nastawiona do tej pozycji. Być może opinia bardzo subiektywna... Ale zwyczajnie forma tej książki mnie nie przekonuje, zresztą treść podobnie. Jest to zlepek obserwacji, przemyśleń, opisów stanów autora dziennika. Często jeden akapit nie ma nic wspólnego z kolejnym, a rozważania na temat sztuki przeplatają się z luźnymi obserwacjami życia na oddziale. Być...

Dobrze się czytało. Książka ma formę nieco lakonicznej relacji. Czytając miałam wrażenie, że wysłuchuję pospiesznej, urywanej relacji. Myślę, że pokrywa się to z atmosferą wojenną. Kto by myślał o spisywaniu tego, kiedy każdy musiał myśleć o życiu? A jednocześnie na pewno nie jeden chciałby przekazać kolejnym pokoleniom to, co ich spotkało, z czym musieli się mierzyć.
Nieco inaczej ocenia się takie książki. Nie są one próbą utworzenia fabularnej historii, lecz próbą przekazania dalej historii, która miała miejsce, w której brało się udział i w której wielu ludzi poniosło szkody. Ale nie tracili oni nieziemskiej wręcz determinacji.

Polecam książkę. Zawiera zarówno opis działań osób zaangażowanych w podziemie, jak i działania cywilów - którzy raz pomagali, raz wcale nie ułatwiali. Opisuje też to, co dzieje się w głowie człowieka żyjącego pod okupacją.

Dobrze się czytało. Książka ma formę nieco lakonicznej relacji. Czytając miałam wrażenie, że wysłuchuję pospiesznej, urywanej relacji. Myślę, że pokrywa się to z atmosferą wojenną. Kto by myślał o spisywaniu tego, kiedy każdy musiał myśleć o życiu? A jednocześnie na pewno nie jeden chciałby przekazać kolejnym pokoleniom to, co ich spotkało, z czym musieli się mierzyć.
Nieco...

Interesująca pozycja, szczególnie cenię sobie w niej życiowe przykłady. Część z przedstawionych technik stosowałam już w życiu. Z pewnością świadomość ich stosowania pomaga zwiększyć rezultaty i przede wszystkim utrzymać regularność, co gwarantuje sukces.

Myślę, że to książka dla tych, którzy chcą coś zmienić w swoim życiu na lepsze. Którzy mają świadomość, że coś może być nie tak, że coś wymaga poprawy. Którzy są zdecydowani na to, by stawać się lepszymi, by zerwać z jakimś cierpieniem. Ale przerasta ich wykonanie jakiegokolwiek kroku w którąkolwiek stronę. Lub sami do końca nie wiedzą co i jak można by naprawić. Czy nawet nie wiedzą co i jak w ich życiu jest źle - czują tylko, że coś powinno się zmienić.

Interesująca pozycja, szczególnie cenię sobie w niej życiowe przykłady. Część z przedstawionych technik stosowałam już w życiu. Z pewnością świadomość ich stosowania pomaga zwiększyć rezultaty i przede wszystkim utrzymać regularność, co gwarantuje sukces.

Myślę, że to książka dla tych, którzy chcą coś zmienić w swoim życiu na lepsze. Którzy mają świadomość, że coś może być...