Teresa Bojarska

Powieść historyczna przenosząca nas na Pomorze Zachodnie końca średniowiecza. Akcja jest wielowątkowa, z różnym przekrojem postaci wedle stanów i zawodów, choć skupia się oczywiście wokół książęcej pary. Nie brakuje wątków psychologicznych, ale nie zakłóca to przebiegu akcji literackiej. mamy opisy przyrody, politykę, religię, turnieje . Czytanie wciąga coraz bardziej. Książka jest napisana z powojennych pozycji antyniemieckich, co mimo wszystko widać w tekście. Opisane czasy to był w zasadzie schyłek kultury polskiej, czy szerzej słowiańskiej w tym rejonie. Datą graniczą był tutaj oczywiście 1945 rok. Jest to pierwsza z części trylogii jaką przeczytałem, ale odnajduję tam dobre pióro, przemyślaną akcję, tajemnicę która czeka na odkrycie wraz z kolejnymi stronami. To jednak stara dobra szkoła powieści historycznej. Tak właśnie powinno się pisać, a nie tylko kolejne powieści współczesnych autorów, z rozwlekłymi i nudnymi opisami bitew Słowian z Wikingami.