Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Zmarnowana szansa na stworzenie książki o ciekawej tematyce. Wydaje się, że autorom zabrakło koncepcji na to czym ma być ta książka: reportażem? Fabularyzowaną opowieścią? Zbiorem migawek z życia prostytutek a może jednak wyczerpującymi i doglębnymi wywiadami?

W efekcie dostajemy wszystkiego po trochu. Najgorsze jest nieodparte wrażenie prześlizgiwania się autorów po tej, jakże ciekawej tematyce. Za każdym razem kiedy wydawało się, iż rozdział książki przyniesie ciekawy i wyczerpujący wywiad ten nagle się kończył. Nie wiem czy autorom zabrakło umiejętności prowadzenie ciekawej rozmowy czy to kwestia doboru rozmówców. Idealnym przykładem jest wizyta autorów w swingers klubie: dostajemy trochę opisów wnętrz oraz krótką rozmowę z osobą będącą tam kimś w rodzaju wodzireja imprezy. I to tyle. Kim są osoby tam przychodzące, skąd wziął się pomysł na otworzenie takiego klubu - tego niestety się nie dowiemy.

Do kompletu dostajemy fabularyzowaną opowieść o niektórych bohaterach niestety zadziwiająco niesprawną językowo i przywodzącą na myśl raczej wynurzenia Greya czy innych 365 dni. Nie potrafię zrozumieć co kierowało autorami w tym przypadku.

Podsumowując: tematyka ciekawa natomiast książka warsztatowo całkowicie nieporadna. Zmarnowana szansa.

Zmarnowana szansa na stworzenie książki o ciekawej tematyce. Wydaje się, że autorom zabrakło koncepcji na to czym ma być ta książka: reportażem? Fabularyzowaną opowieścią? Zbiorem migawek z życia prostytutek a może jednak wyczerpującymi i doglębnymi wywiadami?

W efekcie dostajemy wszystkiego po trochu. Najgorsze jest nieodparte wrażenie prześlizgiwania się autorów po tej,...

Mam ogromny problem z oceną tej książki gdyż z jednej strony nie jest to zła pozycja - sprawnie napisana, zawierająca dużo ciekawych spostrzeżeń i faktów - z drugiej jednak strony rażąca dość bezkrytycznym uwielbieniem autora dla głównego bohatera.

Sama postać Józefa Becka jest, przynajmniej dla mnie jako laika, bardzo trudna w ocenie. Nie można mieć raczej wątpliwości iż, tak jak głosi tytuł tej pozycji, w hierarchii jego wartości była 'najpierw Polska'. Jednakże osoby piastujące najwyższe stanowiska w państwie oceniamy przez pryzmat efektów ich działań a jak wiemy Beckowi nie udało się uchronić Polski przez katastrofą wrześniową.

Czy było to w ogóle możliwe? Autor stawia tezę, że w zaistniałych okolicznościach sprawy musiały przybrać taki obrót. Wszelkie rozważania prowadzone w tej chwili na ten temat plasują się oczywiście w kategoriach political-fiction - nikt z nas nie wie jak potoczyłaby się alternatywna wersja historii. Tym niemniej dźwięczy mi w głowie myśl, że politycy wybitni to tacy którzy potrafią zmienić rzeczywistość pomimo niesprzyjających warunków zewnętrznych.

Dość karkołomną próbą obrony Becka przez autora jest stwierdzenie, iż Beck realizował jedynie wizję polityki równego odstępu, zdefiniowaną przez Piłsudskiego, stąd też nie można mu czynić zarzutu z jej finalnej nieskuteczności. Mówimy wszak o ministrze spraw zagranicznych a nie szeregowym żołnierzu którego istotnie ciężko byłoby rozliczać z wykonywania rozkazów. Stąd też, w odróżnieniu od tego co próbuje przeforsować autor, uważam, iż ponosi on pełną odpowiedzialność za kierunek i realizację polityki zagranicznej. Jak już wspomniałem nie podejmuję się odpowiedzieć na pytanie czy dało się to zrobić lepiej.

Przed przeczytaniem tej książki Józef Beck jawił mi się jako postać dość nieudolna w tej chwili bliżej mi do oceny go jako postaci tragicznej. Samą książkę polecam ale radzę czytać ją z pewną rezerwą jeśli chodzi o ocenę głównego bohatera.

Mam ogromny problem z oceną tej książki gdyż z jednej strony nie jest to zła pozycja - sprawnie napisana, zawierająca dużo ciekawych spostrzeżeń i faktów - z drugiej jednak strony rażąca dość bezkrytycznym uwielbieniem autora dla głównego bohatera.

Sama postać Józefa Becka jest, przynajmniej dla mnie jako laika, bardzo trudna w ocenie. Nie można mieć raczej wątpliwości...

Dzieło wybitne i monumentalne. Lektura obowiązkowa dla każdego zainteresowanego tematem powstania, aczkolwiek nie dla każdego będzie to lektura przyjemna.

We wstrząsający sposób obnaża myślenie życzeniowe zarówno KG AK jak i niektórych przedstawicieli rządu emigracyjnego.
Znacząca część książki to analiza planów operacyjnych któe tworzone były od 1940 roku. Bardzo zajmującą lekturą jest śledzenie ich ewolucji, oparcia w sytuacji polityczno-wojskowej a następnie odejście od tych uwarunkowań w miarę zbliżania się momentu wybuchu powstania.

Absolutnie szokujące są rozdziały dotyczące przebiegu powstania i analizujące sposób dowodzenia i podejmowane decyzje, bezwzględnie obnażone zostały krytyczne - moim zdaniem - braki w uzbrojeniu.

Na szczególną uwagę zasługuje również mnogość materiałów źródłowych do których dotarł autor a także sposób formułowania ocen: wyważony, ostrożny, bazujący na faktach a nie emocjach.

Jestem przekonany, że nawet Ci czytelnicy którzy mają odmienną ocenę wybuch i przebiegu Powstania Warszawskiego docenią tytaniczną i niesłychanie skrupulatną pracę wykonaną przez Profesora Andrzeja Leona Sowę.

Dzieło wybitne i monumentalne. Lektura obowiązkowa dla każdego zainteresowanego tematem powstania, aczkolwiek nie dla każdego będzie to lektura przyjemna.

We wstrząsający sposób obnaża myślenie życzeniowe zarówno KG AK jak i niektórych przedstawicieli rządu emigracyjnego.
Znacząca część książki to analiza planów operacyjnych któe tworzone były od 1940 roku. Bardzo...