Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Przeurocza, ciepła i życiowa. Nie za słodka, w sam raz. Chichotania nie brakowało.

Przeurocza, ciepła i życiowa. Nie za słodka, w sam raz. Chichotania nie brakowało.

Sentyment zwyciężył i sięgnęłam po kolejną część sagi, z którą dorastałam. Niestety, przebijające się przez lekturę moralizatorstwo oraz boleśnie-patriarchalno-stereotypowe ujęcie ról kobiety i mężczyzny sprawiły, że nie czytałam jej z przyjemnością. Chciałam po prostu sprawdzić, co stanie się dalej, a podejście takie nigdy nie cechowało dla mnie dobrej książki. Po prostu "przebrnęłam".
I zgrzytałam zębami nad wątkiem Róży i Fryderyka, mam nadzieję, że nie tylko ja, a czytelniczki Jeżycjady także wyrosły na świadome swojej wartości kobiety i - mimo serwowanych sugestii - wcale nie widzą w tym happy endu.

Sentyment zwyciężył i sięgnęłam po kolejną część sagi, z którą dorastałam. Niestety, przebijające się przez lekturę moralizatorstwo oraz boleśnie-patriarchalno-stereotypowe ujęcie ról kobiety i mężczyzny sprawiły, że nie czytałam jej z przyjemnością. Chciałam po prostu sprawdzić, co stanie się dalej, a podejście takie nigdy nie cechowało dla mnie dobrej książki. Po prostu...

Jodi, ciężko wybaczyć taką wpadkę.

Jodi, ciężko wybaczyć taką wpadkę.

Książkę przeczytałam w kilka godzin, a i tak żałuję straconego czasu. Zawiodłam się. Płytkie przemyślenia (w przeciwieństwie do gardła głównej bohaterki), denerwująca heroina i właściwie żadnego morału czy konkretnego przekazu. Plus za sceny z czerwonym kółeczkiem, nie były denerwujące, czy niesmaczne i obyło się bez 'rozpadania na milion kawałków'. Jednak książkę wciąż uważam za niewypał.
Szkoda czasu.

Książkę przeczytałam w kilka godzin, a i tak żałuję straconego czasu. Zawiodłam się. Płytkie przemyślenia (w przeciwieństwie do gardła głównej bohaterki), denerwująca heroina i właściwie żadnego morału czy konkretnego przekazu. Plus za sceny z czerwonym kółeczkiem, nie były denerwujące, czy niesmaczne i obyło się bez 'rozpadania na milion kawałków'. Jednak książkę wciąż...

Jedno słowo: pomarańcze.

Jedno słowo: pomarańcze.

Bohaterowie wciąż płytcy, ciągle jedzą, a potem 'rozrywają foliowe paczuszki'. Nuda, nuda, nuda...

Bohaterowie wciąż płytcy, ciągle jedzą, a potem 'rozrywają foliowe paczuszki'. Nuda, nuda, nuda...

"Rozpadłam się na milion kawałków" i wciąż ubolewam, jak ktokolwiek mógł to wydać.

"Rozpadłam się na milion kawałków" i wciąż ubolewam, jak ktokolwiek mógł to wydać.

Z przymrużeniem oka, inaczej ciężkostrawna.

Z przymrużeniem oka, inaczej ciężkostrawna.