Jesteśmy społecznością, która kocha książki

To było oryginalne, serio wcześniej nie spotkałam się z czymś podobnym, jednakże wydaje mi się, że całość jest odrobinę zbyt przewidywalna. Troszkę zbyt łatwo domyślić się kto jest kim, a podejrzenia nabierane podczas czytania sprawdzają się w niemal 100% przypadków. Niby to fajnie, bo można poczuć się tym mądrym i przenikliwym czytelnikiem i podczas lektury kolejnych stron powtarzać sobie w duch (albo na głos, jak kto woli)"wiedziałem/am"... aczkolwiek uważam, że jest to literatura przeznaczona głównie dla młodych kobiet i dziewcząt. A właśnie skoro o tym mowa, to szalenie ubawiły mnie nawiązania o pewnego "wiekopomnego dzieła" o spkarlących się w słońcu wampirach. To naprawdę było piękne. Oj tak. Ogólnie humor jest mocną stroną tej powieści.

To było oryginalne, serio wcześniej nie spotkałam się z czymś podobnym, jednakże wydaje mi się, że całość jest odrobinę zbyt przewidywalna. Troszkę zbyt łatwo domyślić się kto jest kim, a podejrzenia nabierane podczas czytania sprawdzają się w niemal 100% przypadków. Niby to fajnie, bo można poczuć się tym mądrym i przenikliwym czytelnikiem i podczas lektury kolejnych stron...

Całkiem niezłe, wciągające czytadło.

Całkiem niezłe, wciągające czytadło.

Książka nie wciągnęła mnie, wręcz na niektórych odcinkach zmęczyła. Jestem pewna, że przyczyną takiego stanu rzeczy, był język, którym została ona napisana: drobiazgowy, nieoczywisty, pełen opisów i rozbudowanych, wielokrotnie złożonych zdań. Taki, nad którym czasem trzeba było się zatrzymać i który w niektórych scenach (np. walk), nie tyle spowalniał akcje, co nieco rozmywał grozę sytuacji, przez co nie w każdą sytuacją można było się wczuć. Pod tym względem trochę "Wład..." trochę przypominał "Diunę".
Jednak owa drobiazgowość, która w scenach bitewnych przeszkadzała w innych (np. przy opisach tortur) stanowiła nie małą zaletę, gdyż pomagała w lepszym wyobrażeniu sobie danej rzeczy. I tutaj powinnam zaznaczyć, że język jest jednocześnie literacko upiększony, jak i dosadny.
Jeśli chodzi o treść, to cóż... zdaje mi się, że jeśli ktoś chociażby przelotnie zetknął się z tytułową postacią nie będzie ona zaskoczeniem, dlatego nie ma właściwie o czym mówić. Tak szczerze spodziewałam się czegoś lepszego i czuję lekki zawód, ale bez względu na moje odczucia, jest to dobra książka i tak należy na nią patrzeć.

Książka nie wciągnęła mnie, wręcz na niektórych odcinkach zmęczyła. Jestem pewna, że przyczyną takiego stanu rzeczy, był język, którym została ona napisana: drobiazgowy, nieoczywisty, pełen opisów i rozbudowanych, wielokrotnie złożonych zdań. Taki, nad którym czasem trzeba było się zatrzymać i który w niektórych scenach (np. walk), nie tyle spowalniał akcje, co nieco...