Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Jeśli Sapek to mistrz dialogu, a Martin mistrz psychologii, zawiłych i rozbudowanych postaci to Cornwell to mistrz opisu walk i scen batalistycznych.
Choć może to twierdzenie jest przesadzone, dobrze oddaję to co w książce można znaleźć najlepszego. Nie ma tu sieci zawiłych bohaterów czy rodów. Nie ma również dialogów na szczególnie wysokim poziomie. Ale to co najważniejsze w tego typu powieściach jest oddanie rewelacyjnie.
Sceny batalistyczne - ich klimat i akcja - choć czekamy na tą najważniejszą prawie całą książkę, warto było. Nie chodzi o to, że tylko jedna cześć powieści się udała. Po prostu Pieśń Łuków jest jak ciastko z rodzynkami ukrytymi na spodzie. Warto się dogrzebać do nich, jednocześnie przyjemnie jedząc ciasto.

Jeśli Sapek to mistrz dialogu, a Martin mistrz psychologii, zawiłych i rozbudowanych postaci to Cornwell to mistrz opisu walk i scen batalistycznych.
Choć może to twierdzenie jest przesadzone, dobrze oddaję to co w książce można znaleźć najlepszego. Nie ma tu sieci zawiłych bohaterów czy rodów. Nie ma również dialogów na szczególnie wysokim poziomie. Ale to co najważniejsze...

świetna, inteligentna książka

świetna, inteligentna książka