Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Zupełnie nie zgadzam się z autorem.
Mam wrażenie, że najważniejsze dla niego jest bycie dobrze widzianym w środowisku akademickim, jak i w całym społeczeństwie, a nie sam fakt czytania. W książce ani razu nie pada argument czytania książek jak sposobu poznawania świata, czy dla nawet czystej przyjemności. Autor pisze natomiast o dobrodziejstwu zapożyczania opinii innych ludzi, co całkowicie godzi w moje pojęcie człoweika wykształconego - myślącego samodzielnie.
Jeżeli rozwój literatury na uniwersytetach miałby iść tym torem, to byłaby to niezywkle ponura przyszłość.

Zupełnie nie zgadzam się z autorem.
Mam wrażenie, że najważniejsze dla niego jest bycie dobrze widzianym w środowisku akademickim, jak i w całym społeczeństwie, a nie sam fakt czytania. W książce ani razu nie pada argument czytania książek jak sposobu poznawania świata, czy dla nawet czystej przyjemności. Autor pisze natomiast o dobrodziejstwu zapożyczania opinii innych...

Przeczytane na studia. Rozliczenia z zachodnim kolonializmem w Azji z dodatkiem gender. Na pewno nie do czytania "dla relaksu". Tylko dla wielbicieli tych klimatów, ja jakoś przebrnęłam.

Przeczytane na studia. Rozliczenia z zachodnim kolonializmem w Azji z dodatkiem gender. Na pewno nie do czytania "dla relaksu". Tylko dla wielbicieli tych klimatów, ja jakoś przebrnęłam.

UWAGA SPOILERY
Z jednej strony jakby się czytało fanfiction. Z drugiej powrót do Hogwartu. Kiedy zobaczyłam na liście bohaterów Snapa i McGonagall, radość była przeogromna. Niektóre fragmenty genialne. Ale chwilami ulubiona Szkocka profesor wydawała mi się nie być sobą. Motyw córki Voldemorta interesujący, ale trochę zbyt ze świata fanfiction. Cudownie było poczuć ekscytacje czytania nowej książki o Harrym Potterze (ostatnia taka okazja w moim przypadku była w szkole podstawowej, ale minimalnie się zawiodłam. Oczekiwałam trochę więcej oryginalnej Rowlingowej magii i atmosfery.

UWAGA SPOILERY
Z jednej strony jakby się czytało fanfiction. Z drugiej powrót do Hogwartu. Kiedy zobaczyłam na liście bohaterów Snapa i McGonagall, radość była przeogromna. Niektóre fragmenty genialne. Ale chwilami ulubiona Szkocka profesor wydawała mi się nie być sobą. Motyw córki Voldemorta interesujący, ale trochę zbyt ze świata fanfiction. Cudownie było poczuć...

Przeczytane 'Buried child'. Specyficzny dramat.

Przeczytane 'Buried child'. Specyficzny dramat.

Jedna z moich ukochanych aktorek. Wspaniała autobiografia. Pełna szczegółów i anegdot. Polecam, szczególnie fanom Sary Jane, ale nie tylko.

Jedna z moich ukochanych aktorek. Wspaniała autobiografia. Pełna szczegółów i anegdot. Polecam, szczególnie fanom Sary Jane, ale nie tylko.

Wspaniały Sherlock Holmes i doktor Watson oraz Mary Morstan :D. Piękny język angielski. Druga część przygód genialnego detektywa i jego przyjaciela to książka godna polecenia. Niestety, nie czytałam wydania BBC, może kiedyś uda mi się je dostać.

Wspaniały Sherlock Holmes i doktor Watson oraz Mary Morstan :D. Piękny język angielski. Druga część przygód genialnego detektywa i jego przyjaciela to książka godna polecenia. Niestety, nie czytałam wydania BBC, może kiedyś uda mi się je dostać.

Jestem prawie całkowitym przeciwieństwem Katniss, jeśli chodzi o charakter. Pewnie dlatego często mnie ona irytowała - jej postawa w stosunku do Gala, Peety, Haymitcha... Przeczytałam całą trylogię i stwierdzam, że historia ma (miała?) ogromny potencjał, ale mam wrażenie, że niektóre wątki nie zostały w pełni rozwinięte, tak, aby mogły przekazać czytelnikowi coś więcej - pełniejsze emocje, głębszą myśl. Mimo wszystko seria podobała mi się, czytało się ją szybko i przyjemnie. Lektura pozwalała oderwać się od rzeczywistości.
No i oczywiście jak to ja - musiałam się przywiązać do kilku bohaterów. Cinna i Haymitch są w zdecydowanej czołówce. Czytając ostatni tom, miałam cały czas nadzieję (wbrew szansom), że Cinna jednak żyje, uwięziony w lochach Capitolu. Niestety... Śmierć Prim też zabolała. Na szczęście Haymitch przeżył, chociaż liczyłam na szczęśliwsze zakończenie dla niego. Liczyłam na szczęśliwsze zakończenie dla wszystkich. A może zwyczajnie na inne...?

Jestem prawie całkowitym przeciwieństwem Katniss, jeśli chodzi o charakter. Pewnie dlatego często mnie ona irytowała - jej postawa w stosunku do Gala, Peety, Haymitcha... Przeczytałam całą trylogię i stwierdzam, że historia ma (miała?) ogromny potencjał, ale mam wrażenie, że niektóre wątki nie zostały w pełni rozwinięte, tak, aby mogły przekazać czytelnikowi coś więcej -...

Literatura staroangielska. Część czyta się łatwiej, część trudniej. Całość jest wspaniałą opowieścią o czasach herosów, skarbów i smoków.

Literatura staroangielska. Część czyta się łatwiej, część trudniej. Całość jest wspaniałą opowieścią o czasach herosów, skarbów i smoków.

Jak na Słowackiego to dramat bardzo "konkretny" - nie ma za dużo filozofii, zjawy oczywiście się pojawiają, ale jest ich niewiele. Bardzo dobrze mi się czytało, ciekawie przedstawiona historia Marii Stuart z perspektywy polskiego, dziewiętnastowiecznego pisarza. Prawdziwa "perełka" dla miłośników naszej rodzimej literatury i historii.

Jak na Słowackiego to dramat bardzo "konkretny" - nie ma za dużo filozofii, zjawy oczywiście się pojawiają, ale jest ich niewiele. Bardzo dobrze mi się czytało, ciekawie przedstawiona historia Marii Stuart z perspektywy polskiego, dziewiętnastowiecznego pisarza. Prawdziwa "perełka" dla miłośników naszej rodzimej literatury i historii.

Każda bajka z morałem, który jest aktualny nie tylko w magicznym fikcyjnym literackim świecie, ale również w naszej twardej rzeczywistości.

Każda bajka z morałem, który jest aktualny nie tylko w magicznym fikcyjnym literackim świecie, ale również w naszej twardej rzeczywistości.

Wciągnęło, przyznaję. Słyszałam dość pochlebne opinie o tej książce, więc postanowiłam w końcu sama po nią sięgnąć. Nie zawiodłam się, chociaż chwilami miałam wrażenie, że autorka prowadzi akcję w taki sposób, żeby "pomóc bohaterom", na siłę pomagając im w trudnych momentach, przez co ich zmagania z losem wydawały się chwilami trochę sztuczne. Żałuję również, że wątek moralności i etyki w całym świecie Panem został słabo zarysowany. Pomimo tych wszystkich, nazwijmy to, uchybień książka była interesująca, dobrze się ją czytało. Postanowiłam sięgnąć po dalszy tom trylogii.

Wciągnęło, przyznaję. Słyszałam dość pochlebne opinie o tej książce, więc postanowiłam w końcu sama po nią sięgnąć. Nie zawiodłam się, chociaż chwilami miałam wrażenie, że autorka prowadzi akcję w taki sposób, żeby "pomóc bohaterom", na siłę pomagając im w trudnych momentach, przez co ich zmagania z losem wydawały się chwilami trochę sztuczne. Żałuję również, że wątek...

Jedno słowo: ponadczasowa.

Jedno słowo: ponadczasowa.

Jedna z moich ulubionych (jeśli nie ulubiona) część cyklu. Jak w każdej z książek o Harrym Potterze radość miesza się ze smutkiem, bohaterowie tracą swoich przyjaciół, ale też zyskują nowych.
Zakon Feniksa, jako organizacja, przypadł mi do gustu już kiedy po raz pierwszy czytałam tą część, dobrych parę lat temu. Powrót do powieści J.K. Rowling po dłuższym czasie, pozwala mi zaobserwować zmiany w sobie - inaczej patrzę na niektórych bohaterów, inaczej przeżywam opisane wydarzenia. Znając zakończenie całej serii zwracam również uwagę na pewne szczegóły, które wcześniej mi umykały. Czytanie tej książki w oryginale to wspaniała przygoda obcowania z bogatym językiem Rowling - polecam zajrzenie do wersji angielskiej wszystkim, którzy choć trochę czują się na siłach. (W tym miejscu muszę oddać jednak sprawiedliwość polskiemu tłumaczeniu, które uważam za bardzo dobre.)
Moi ulubieni bohaterowie - McGonagall, Snape, Hermiona i wiele innych jak zawsze sprawiają, że mam ochotę ponownie zajrzeć do pozostałych tomów.

Jedna z moich ulubionych (jeśli nie ulubiona) część cyklu. Jak w każdej z książek o Harrym Potterze radość miesza się ze smutkiem, bohaterowie tracą swoich przyjaciół, ale też zyskują nowych.
Zakon Feniksa, jako organizacja, przypadł mi do gustu już kiedy po raz pierwszy czytałam tą część, dobrych parę lat temu. Powrót do powieści J.K. Rowling po dłuższym czasie, pozwala mi...

Bardzo ciekawa książka, która ukazuje niespotykane w XIX-wiecznej prozie ujęcie wątku nieszczęśliwego małżeństwa.
Pierwsze sto stron było po prostu przyjemnych, ale dopiero potem akcja wciągnęła mnie na dobre. Wspaniała kompozycja szkatułkowa dodała powieści kolorytu. Oddanie przez autorkę głosu mężczyźnie i kobiecie dodało książce różnorodności i ukazało różnice podejścia do pewnych spraw przez obie płci. Anne Bronte wplotła w powieść bardzo dużo pięknych refleksji religijnych, dzięki którym książka jeszcze bardziej mnie ujęła.

Bardzo ciekawa książka, która ukazuje niespotykane w XIX-wiecznej prozie ujęcie wątku nieszczęśliwego małżeństwa.
Pierwsze sto stron było po prostu przyjemnych, ale dopiero potem akcja wciągnęła mnie na dobre. Wspaniała kompozycja szkatułkowa dodała powieści kolorytu. Oddanie przez autorkę głosu mężczyźnie i kobiecie dodało książce różnorodności i ukazało różnice podejścia...

Nigdy nie lubiłam Napoleona. Za to ciepłymi uczuciami obdarzam dom Habsburgów. Kiedy zobaczyłam w księgarni nową książkę autorki "Madam Tussaud" stwierdziłam, że warto będzie ją przeczytać.
Michelle Moran oddaje głos trzem osobom, które były w centrum wydarzeń tamtych dni: Marii Luizie, Paulinie Bonaparte i jej haitańskiemu szambelanowi. Książka przedstawia nam ostatnie lata panowania cesarza Francuzów. Autorka wprowadza nas w prywatny świat sfer rządzących, ukazuje blaski i cienie francuskiego dworu.
"Druga cesarzowa" to typowa powieść historyczna. Spodoba się jednak nie tylko tym, którzy są miłośnikami gatunku.

Nigdy nie lubiłam Napoleona. Za to ciepłymi uczuciami obdarzam dom Habsburgów. Kiedy zobaczyłam w księgarni nową książkę autorki "Madam Tussaud" stwierdziłam, że warto będzie ją przeczytać.
Michelle Moran oddaje głos trzem osobom, które były w centrum wydarzeń tamtych dni: Marii Luizie, Paulinie Bonaparte i jej haitańskiemu szambelanowi. Książka przedstawia nam ostatnie...

Wspaniała historia niezwykłej kobiety. Michelle Moran naprawdę się spisała, ukazując nam barwne tło historyczne. Rewolucja francuska opisana z dwóch perspektyw - ulicy Paryża i pałacu w Wersalu. Zawsze interesował mnie Wersal, a książkę kupiłam i przeczytałam głównie ze względu na zawartą w powieści postać tak bardzo przeze mnie lubianej Marii Antoniny. Jednak muszę przyznać, że losy Marii Tussaud bardzo mnie wciągnęły. Przeżywałam razem z nią radości, sukcesy artystyczne, ale także ból rozłąki i strachu o rodzinę. Serdecznie polecam wszystkim miłośnikom historii, jak również każdemu, kto pragnie poznać niezwykłą postać, której nazwisko jest szeroko znane.
Z przyjemnością sięgnę po nową książkę autorki "Druga cesarzowa". :)

Wspaniała historia niezwykłej kobiety. Michelle Moran naprawdę się spisała, ukazując nam barwne tło historyczne. Rewolucja francuska opisana z dwóch perspektyw - ulicy Paryża i pałacu w Wersalu. Zawsze interesował mnie Wersal, a książkę kupiłam i przeczytałam głównie ze względu na zawartą w powieści postać tak bardzo przeze mnie lubianej Marii Antoniny. Jednak muszę...

Uff... Przebrnęłam.
Ciężko się czyta, niewiele z tego przyjemności.
Ale znać trzeba. Lektura obowiązkowa.

Uff... Przebrnęłam.
Ciężko się czyta, niewiele z tego przyjemności.
Ale znać trzeba. Lektura obowiązkowa.

Każdy powinien przeczytać.
Trudne, bolesne, ale niestety prawdziwe.
Miejmy nadzieję, że już nigdy się nie powtórzy.

Każdy powinien przeczytać.
Trudne, bolesne, ale niestety prawdziwe.
Miejmy nadzieję, że już nigdy się nie powtórzy.

Balzaca polubiłam po przeczytaniu "ojca Goriot".
"Proboszcz z Tours" wspaniale ukazuje ludzką chciwość, zawiść. Jest wspaniałą charakterystyką starych panien. ;)

Balzaca polubiłam po przeczytaniu "ojca Goriot".
"Proboszcz z Tours" wspaniale ukazuje ludzką chciwość, zawiść. Jest wspaniałą charakterystyką starych panien. ;)

Perełka dla miłośników Jarosława Iwaszkiewicza.
Znany z "Panien z Wilka" pisarz w zupełnie innej odsłonie - jako konkretny biograf Jana Sebastiana Bacha. To niewielkich rozmiarów dziełko przedstawia całkowicie inne spojrzeniem na wykonywanie muzyki Bacha, ukazuje jego niełatwe życie, objaśnia szczegóły utworów.
Zdecydowanie polecam.

Perełka dla miłośników Jarosława Iwaszkiewicza.
Znany z "Panien z Wilka" pisarz w zupełnie innej odsłonie - jako konkretny biograf Jana Sebastiana Bacha. To niewielkich rozmiarów dziełko przedstawia całkowicie inne spojrzeniem na wykonywanie muzyki Bacha, ukazuje jego niełatwe życie, objaśnia szczegóły utworów.
Zdecydowanie polecam.