Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Zupełnie nie zgadzam się z autorem.
Mam wrażenie, że najważniejsze dla niego jest bycie dobrze widzianym w środowisku akademickim, jak i w całym społeczeństwie, a nie sam fakt czytania. W książce ani razu nie pada argument czytania książek jak sposobu poznawania świata, czy dla nawet czystej przyjemności. Autor pisze natomiast o dobrodziejstwu zapożyczania opinii innych ludzi, co całkowicie godzi w moje pojęcie człoweika wykształconego - myślącego samodzielnie.
Jeżeli rozwój literatury na uniwersytetach miałby iść tym torem, to byłaby to niezywkle ponura przyszłość.

Zupełnie nie zgadzam się z autorem.
Mam wrażenie, że najważniejsze dla niego jest bycie dobrze widzianym w środowisku akademickim, jak i w całym społeczeństwie, a nie sam fakt czytania. W książce ani razu nie pada argument czytania książek jak sposobu poznawania świata, czy dla nawet czystej przyjemności. Autor pisze natomiast o dobrodziejstwu zapożyczania opinii innych...

Przeczytane na studia. Rozliczenia z zachodnim kolonializmem w Azji z dodatkiem gender. Na pewno nie do czytania "dla relaksu". Tylko dla wielbicieli tych klimatów, ja jakoś przebrnęłam.

Przeczytane na studia. Rozliczenia z zachodnim kolonializmem w Azji z dodatkiem gender. Na pewno nie do czytania "dla relaksu". Tylko dla wielbicieli tych klimatów, ja jakoś przebrnęłam.

UWAGA SPOILERY
Z jednej strony jakby się czytało fanfiction. Z drugiej powrót do Hogwartu. Kiedy zobaczyłam na liście bohaterów Snapa i McGonagall, radość była przeogromna. Niektóre fragmenty genialne. Ale chwilami ulubiona Szkocka profesor wydawała mi się nie być sobą. Motyw córki Voldemorta interesujący, ale trochę zbyt ze świata fanfiction. Cudownie było poczuć ekscytacje czytania nowej książki o Harrym Potterze (ostatnia taka okazja w moim przypadku była w szkole podstawowej, ale minimalnie się zawiodłam. Oczekiwałam trochę więcej oryginalnej Rowlingowej magii i atmosfery.

UWAGA SPOILERY
Z jednej strony jakby się czytało fanfiction. Z drugiej powrót do Hogwartu. Kiedy zobaczyłam na liście bohaterów Snapa i McGonagall, radość była przeogromna. Niektóre fragmenty genialne. Ale chwilami ulubiona Szkocka profesor wydawała mi się nie być sobą. Motyw córki Voldemorta interesujący, ale trochę zbyt ze świata fanfiction. Cudownie było poczuć...