Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Jeżeli dla czegoś warto żyć, to warto za to i umrzeć. (...) A jeżeli za coś warto umrzeć - to tym bardziej warto dla tego żyć.

Jeżeli dla czegoś warto żyć, to warto za to i umrzeć. (...) A jeżeli za coś warto umrzeć - to tym bardziej warto dla tego żyć.

Cmentarz Zapomnianych Książek jest dla mnie metaforą tożsamości, pamięci, idei, a nie tylko literatury. Jesteśmy tym, co pamiętamy. I im mniej pamiętamy, tym mniejsi jesteśmy.

Cmentarz Zapomnianych Książek jest dla mnie metaforą tożsamości, pamięci, idei, a nie tylko literatury. Jesteśmy tym, co pamiętamy. I im mniej pamiętamy, tym mniejsi jesteśmy.

Życie w gruncie rzeczy jest prostym mechanizmem. Jego jedynym celem jest zmaksymalizowanie przyjemności. Nawet nasza gloryfikowana ciekawość, nasz skłonność do badania wszechświata i ludzkiej natury bierze się z pragnienia pogłębienia i przedłużenia przyjemności. Kiedy więc ten rachunek wychodzi na minus, kiedy życie przynosi więcej bólu niż zadowolenia i nie ma już nadziei, że to się zmieni, kończymy je. Zapijamy się albo zajadamy na śmierć, płyniemy tam, gdzie prą jest silny, palimy w łóżku, jeździmy po pijaku, wstrzymujemy się z pójściem do lekarza, chociaż guz na szyi rośnie. Albo po prostu wieszamy się w stodole. Banalne, kiedy już zdasz sobie sprawę, że to w pełni nadająca się do zrealizowania możliwość. Tak nawet nie ma się wrażenia, że to najważniejsza decyzja w życiu. Budowa domu czy zdobywanie wykształcenia wymagały trudniejszych decyzji niż ta, kiedy postanawiasz zakończyć życie wcześniej, niż skończyłoby się samo z siebie.

Życie w gruncie rzeczy jest prostym mechanizmem. Jego jedynym celem jest zmaksymalizowanie przyjemności. Nawet nasza gloryfikowana ciekawość, nasz skłonność do badania wszechświata i ludzkiej natury bierze się z pragnienia pogłębienia i przedłużenia przyjemności. Kiedy więc ten rachunek wychodzi na minus, kiedy życie przynosi więcej bólu niż zadowolenia i nie ma już nadziei, że...

Są starzy najemnicy i odważni najemnicy, ale nie ma starych, odważnych najemników.

Są starzy najemnicy i odważni najemnicy, ale nie ma starych, odważnych najemników.

Chciałoby się niekiedy być kanibalem - nie tyle gwoli przyjemności pożarcia kogoś, ile raczej zwymiotowania go.

Chciałoby się niekiedy być kanibalem - nie tyle gwoli przyjemności pożarcia kogoś, ile raczej zwymiotowania go.

Zazdroszczę i zawsze będę zazdrościć owej niezwykłej umiejętności zapominania, którą obdarzeni są niektórzy szczęśliwcy. Dla nich przeszłość jest jak sezonowe ubranie albo jak stare buty, które wystarczy schować gdzieś głęboko w szafie i uznać, że już się nie nadają do jakichkolwiek wycieczek w przeszłość. Bo ja na swoje nieszczęście wszystko zachowywałem w pamięci i wszystko zachowywało w pamięci mnie.

Zazdroszczę i zawsze będę zazdrościć owej niezwykłej umiejętności zapominania, którą obdarzeni są niektórzy szczęśliwcy. Dla nich przeszłość jest jak sezonowe ubranie albo jak stare buty, które wystarczy schować gdzieś głęboko w szafie i uznać, że już się nie nadają do jakichkolwiek wycieczek w przeszłość. Bo ja na swoje nieszczęście wszystko zachowywałem w pamięci i wszystko z...

Poeta to jedyne stworzenie, które z każdym rokiem coraz lepiej widzi.

Poeta to jedyne stworzenie, które z każdym rokiem coraz lepiej widzi.

Kiedy rekonwalescencja po ciężkiej chorobie uwięziła Tuwima w domu na dłuższy okres, przyjaciel postanowił go odwiedzić. Ustalono dzień i godzinę, pamiętam, że był to piątek, o piątej po południu, listy zostały wymienione, plan obustronnie zatwierdzony (Staff nie miał jeszcze telefonu). Dużo emocji, zdenerwowania, które wywoływała zarówno sama eskapada, jak i wizyta u chorego przyjaciela. Kropelki na serce, nitrogliceryna do kieszonki. Góra wyruszyła do Mahometa. Uprzejmy taksiarz zatrzymał wóz tuż pod numerem 14 na Wiejskiej. Równie uprzejmy dozorca stwierdził z całą bezwzględnością: - Winda zepsuta, pan nie pojedzie, trzeba na piechtę. I tu się rozegrał istny dramat. Za dziesiątaka dozorca zaniósł meldunek na piąte piętro: Staff musi zrezygnować z wizyty. Po chwili dał się słyszeć rozpaczliwy głos gdzieś spod niebios. Mahomet wykrzykiwał: - Niemożliwe, to wykluczone. Poldku, zaczekaj, zaraz temu zaradzimy, winda musi być natychmiast naprawiona. Bezradny dozorca rozkładał ręce. Tuwim w ferworze swych pomysłów wpadł na genialny koncept, że dozorca ręcznie podciągnie dźwig i w ten oto praktyczny, prymitywny sposób wwinduje się 70-letniego przyjaciela na piąte piętro. Ile czasu trwało tłumaczenie Tuwimowi, że nie jest to najlepszy sposób, że nie gwarantuje on jednak bezpieczeństwa. Nie pomogło. Entuzjazm Tuwima udzielił się nawet dozorcy, który stwierdził filozoficznie: - Spróbuje się, proszę pana, co najwyżej będzie pan wysiadał na każdym piętrze, a ja będę odpoczywał, I tak podciągniem do samej góry. Dozorczyni już była skłonna pomagać, zgłosili się i gapie z podwórka. Tuwim szalał na swym Olimpie. Panie jednak rozstrzygnęły krótko: - To nie ma sensu. I tak nie doszło do spotkania na szczycie w Roku Pańskim 1950.

Kiedy rekonwalescencja po ciężkiej chorobie uwięziła Tuwima w domu na dłuższy okres, przyjaciel postanowił go odwiedzić. Ustalono dzień i godzinę, pamiętam, że był to piątek, o piątej po południu, listy zostały wymienione, plan obustronnie zatwierdzony (Staff nie miał jeszcze telefonu). Dużo emocji, zdenerwowania, które wywoływała zarówno sama eskapada, jak i wizyta u chorego p...

Wiele jest prawdy w stwierdzeniu, że śmierć pana młodego potrafi poważnie zakłócić uroczystości weselne.

Wiele jest prawdy w stwierdzeniu, że śmierć pana młodego potrafi poważnie zakłócić uroczystości weselne.

- Prawdopodobnie będziemy musieli cię rozstrzelać - odpowiedział były starszy szeregowy Wintergreen. - Jak to "będziemy"? - krzyknął zaskoczony Yossarian. - Co to znaczy "będziemy"? Odkąd to jesteś po ich stronie? - Mam być po twojej stronie, kiedy cię będą rozstrzeliwać? - odparł Wintergreen.

- Prawdopodobnie będziemy musieli cię rozstrzelać - odpowiedział były starszy szeregowy Wintergreen. - Jak to "będziemy"? - krzyknął zaskoczony Yossarian. - Co to znaczy "będziemy"? Odkąd to jesteś po ich stronie? - Mam być po twojej stronie, kiedy cię będą rozstrzeliwać? - odparł Wintergreen.

Literaturę niszczono w getcie tak samo jak ludzi, którzy ją tworzyli. Była wszak świadectwem i przejawem życia duchowego tych, którzy jako "niższa rasa" skazani zostali przez hitlerowskich "nadludzi" na zagładę, świadectwem ich oporu.

Literaturę niszczono w getcie tak samo jak ludzi, którzy ją tworzyli. Była wszak świadectwem i przejawem życia duchowego tych, którzy jako "niższa rasa" skazani zostali przez hitlerowskich "nadludzi" na zagładę, świadectwem ich oporu.

Nie kocha się kogoś przez całe życie; to nadzieja niemożliwa do spełnienia, rodzą się z niej cudzołóstwo, matkobójstwo, zdrada przyjaciół... Można natomiast kogoś przez całe życie nienawidzić, pod warunkiem, że zawsze jest, że stale naszą nienawiść podsyca. Nienawiść rozgrzewa serce.

Nie kocha się kogoś przez całe życie; to nadzieja niemożliwa do spełnienia, rodzą się z niej cudzołóstwo, matkobójstwo, zdrada przyjaciół... Można natomiast kogoś przez całe życie nienawidzić, pod warunkiem, że zawsze jest, że stale naszą nienawiść podsyca. Nienawiść rozgrzewa serce.

Nie pominął oczywiście tego, że pracował kiedyś w radiu i - jak to miał w zwyczaju - opowiedział anegdotkę. Otóż pewnego razu potrzebny był odgłos wody padającej na blachę. Dźwiękowiec sypał ryż, potem groch, lecz nie dawało to pożądanego efektu. W końcu padł na pomysł, żeby lać wodę na blachę, i efekt okazał się doskonały. Z czego oczywiście wynikało, że najlepszy efekt w radiu daje prawda.

Nie pominął oczywiście tego, że pracował kiedyś w radiu i - jak to miał w zwyczaju - opowiedział anegdotkę. Otóż pewnego razu potrzebny był odgłos wody padającej na blachę. Dźwiękowiec sypał ryż, potem groch, lecz nie dawało to pożądanego efektu. W końcu padł na pomysł, żeby lać wodę na blachę, i efekt okazał się doskonały. Z czego oczywiście wynikało, że najlepszy efekt w radi...

Jeśli nie możesz zrobić tego, co trudne, spróbuj tego, co niemożliwe. Greckie słowo oznaczające to pragnienie brzmi: POTHOS, powraca ono w ciągu całego życia Aleksandra jako tęsknota za tym, czego nie można jeszcze dosięgnąć, za czymś nieznanym, odległym, nieosiągalnym i nie stosuje się do nikogo innego w starożytnym świecie. POTHOS, użyte w tym znaczeniu jest indywidualną cechą Aleksandra - i tylko jego.

Jeśli nie możesz zrobić tego, co trudne, spróbuj tego, co niemożliwe. Greckie słowo oznaczające to pragnienie brzmi: POTHOS, powraca ono w ciągu całego życia Aleksandra jako tęsknota za tym, czego nie można jeszcze dosięgnąć, za czymś nieznanym, odległym, nieosiągalnym i nie stosuje się do nikogo innego w starożytnym świecie. POTHOS, użyte w tym znaczeniu jest indywidualną cech...