Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Trzeba pozostać w zgodzie z samym sobą, z samym sobą najwyższym, a więc najmniej swojskim, najmniej miłym nam, nieraz, przeciwnie, nie tylko obcym, lecz zniechęcającym, wstrętnym nawet, bezwyjściowym. Gdy spotkasz nawet własną padlinę na drodze i zimne niebo powie ci: na próżno – cuchnie już! - nie trać odwagi: to ginie może serce wczorajsze.

Trzeba pozostać w zgodzie z samym sobą, z samym sobą najwyższym, a więc najmniej swojskim, najmniej miłym nam, nieraz, przeciwnie, nie tylko obcym, lecz zniechęcającym, wstrętnym nawet, bezwyjściowym. Gdy spotkasz nawet własną padlinę na drodze i zimne niebo powie ci: na próżno – cuchnie już! - nie trać odwagi: to ginie może serce wczorajsze.

Nienawidzę podróży i podróżników.

Nienawidzę podróży i podróżników.

Nieprawdopodobną, niewiarygodną istotą jest człowiek; pochyla się nad trupią zgnilizną i z wnętrza własnego ciała, które zgnije, myśli o morzu i ziemi, lesie, gwiazdach, widzi drzewa i truje się myślą, że pewna kobieta całuje tego lub innego mężczyznę.

Nieprawdopodobną, niewiarygodną istotą jest człowiek; pochyla się nad trupią zgnilizną i z wnętrza własnego ciała, które zgnije, myśli o morzu i ziemi, lesie, gwiazdach, widzi drzewa i truje się myślą, że pewna kobieta całuje tego lub innego mężczyznę.

Świat jest rodzajem "teatru zagadek", w którym sensy nie są trwale przypisane obrazom, lecz za każdym razem pod wpływem naszego spojrzenia rodzą się na nowo.

Świat jest rodzajem "teatru zagadek", w którym sensy nie są trwale przypisane obrazom, lecz za każdym razem pod wpływem naszego spojrzenia rodzą się na nowo.