Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Hyperion to bardzo dobre science-fiction, ale jako dylogia. Dan Simmons stworzył i przedstawił solidnie przemyślaną wizję przyszłości naszego gatunku, można jednak wyszukać w tym cyklu parę kwiatków, po których przeczytaniu chce się krzyknąć "aaa! po cholerę żeś to napisał!?" - rozumiem że książka ma już ponad dwadzieścia lat, ale kąpiel w RNA, czy ludzie z łuskami zamiast skóry i motylimi skrzydłami na plecach!?. WTF!? Pisałem się na raczej na SF, nie fantasy, a od autorów SF oczekuje się jednak, że jak już coś umieszczą w swych opowieściach to będzie to zgodne z współczesnymi teoriami/faktami naukowymi, albo przynajmniej niech będzie logicznie z nauką powiązane.
Hyperion to dobre sześć opowieści, z pozoru nie powiązanych ze sobą. Momentami jednak język Pana Simmonsa był nużący. Wydaję mi się że część "science" i budowa świata jest w niej na drugim planie, ponieważ najważniejsze są podjęte przez pielgrzymów decyzje i to co się dzieje w ich głowach. Pootwierane zostało sporo wątków, na które w pierwszej części nie znajdziemy odpowiedzi - te przychodzą w Upadku, który swoim stylem zdecydowanie różni się od pierwszej części. Sceny dynamiczne są przeplatane, scenami spokojnymi (czasami dłużącymi się), przyznać jednak trzeba, że chce się wiedzieć co będzie dalej i można wpaść w trans czytania, nie wiedząc kiedy minęła godzina.
Podsumowując - polecam, ale jako dylogię, bo po samym Hyperionie, można być niezadowolonym.

Hyperion to bardzo dobre science-fiction, ale jako dylogia. Dan Simmons stworzył i przedstawił solidnie przemyślaną wizję przyszłości naszego gatunku, można jednak wyszukać w tym cyklu parę kwiatków, po których przeczytaniu chce się krzyknąć "aaa! po cholerę żeś to napisał!?" - rozumiem że książka ma już ponad dwadzieścia lat, ale kąpiel w RNA, czy ludzie z łuskami zamiast...