Głównym bohaterem tej książki jest Paweł, młody chłopak, który postanawia wyruszyć w podróż, na którą decydują się nieliczni, postanowił odwiedzić grób Apostoła Jakuba w Santiago de Compostela w Hiszpanii.

To średniowieczny szlak pielgrzymkowy, który przyciąga wielu, niezależnie od wyznania i wieku. Krocząc z intencją, długie tygodnie, człowiek zmienia się, czy chce czy nie, coś w nim ulega przewartościowaniu. I właśnie w takie nieznane, udaje się Paweł, który nie tyle szuka Boga, co swojego miejsca na ziemi, bo wszystko co miał, okazało się być kruche i nędzne. Pisarz puszcza go i mówi, idź!

Więc Paweł idzie, porzuca pracę, wydaje ostatnie pieniądze na bilety, a świat w nagrodę daje jeszcze więcej pytań niż odpowiedzi, bo Kretkiewicz trochę potrząsa bohaterem i nie daje mu łatwej i przyjemnej drogi. Paweł doświadcza wielu przeciwności losu i wygląda na to, że Boży plan niekoniecznie idzie w parze z planami Pawła. Znajdziemy tu rozmowy, wzruszenia, zmęczenie, pot i łzy, czyli życie w drodze.

Zanurzamy się w prywatne życie Pawła, w jego rozterki, problemy, uczucia. Stajemy się częścią wyprawy w inne przestrzenie, bo tak naprawdę nie wiadomo dokąd nas ta droga doprowadzi, nie wie tego Paweł, ale nie wie też czytelnik. Powieść pełna jest filozoficzno-społecznych przemyśleń, które rodzą się w czasie drogi i z pewnością przez to tekst staje się uniwersalny, niekoniecznie w wymiarze religijnym.

Historia jest prosta i piękna, filozoficznie swobodna, ale podejrzewam, że gdyby odsączyć z niej całą magię i symbolikę wypływającą z samego pojęcia pielgrzymki do Santiago, to tekst byłby o wiele uboższy i skromniejszy.

Powieść można potraktować jako prolog przed własną pielgrzymką czytelnika, która może się stać swoistym drogowskazem, albo i ostrzeżeniem. Może stać się powieścią-przewodnikiem przed wyprawą życia, a więc kierunek Santiago!   

Grzegorz Śmiałek