Dzieje się tak, ponieważ przede wszystkim jest to opowieść o Heinzu Höherze i dopiero przez jego pryzmat historia Bundesligi. Przyznacie, że ten szczegół robi znaczącą różnicę. Nie znaczy to, że należy przez to się od tej lektury odwrócić. Trudno jednak powiedzieć, by taki początek był fortunny dla zaskoczonego czytelnika i nie pozostawiał po sobie pewnego niesmaku.

Dość, oddalmy się od tych drobnych kontrowersji i zajrzyjmy w trzewia snutej opowieści. Przyznać trzeba, że z piłkarza Höhera postać cokolwiek nietuzinkowa. Jako zawodnik istny wariat, gotów zasuwać przez całe spotkanie na skrzydle i nękać rywali dryblingami. Dla równowagi równie skory do przejścia obok meczu, ale bez względu na finał, zawsze chętny machnąć z kolegami lufę i dwa piwa, a całość popchnąć partyjką skata.

Jako trener nasz główny bohater tempa wcale nie zwalniał. Z nowym spojrzeniem na piłkę i interesującymi pomysłami. Milczący w stosunku do swych podopieczny, a na domiar złego impulsywny przy podejmowaniu najważniejszych decyzji. Zresztą nie tylko na boisku, ale i w życiu. Można wiele o nim powiedzieć, ale z pewnością to postać barwna, niejednoznaczna i trudno się nie zastanawiać, co by było, gdyby miała okazję przejąć lepszy zespół pod swoje skrzydła.

Wraz z Heinzem Höherem i głównie z jego perspektywy dowiadujemy się także, jak wyrosła zawodowa piłka u naszych zachodnich sąsiadów. Od skromnych początków i telewizyjnych eksperymentów, po biznes pełną gębą z obrotami ciężką gotówką. Ciekawe, nie powiem, ale tego jest mało, brakuje szerszego spojrzenia. Widzimy to okiem charakterystycznej persony, co ma swój urok, ale w żadnym razie tematu nie wyczerpuje, za to pozostawia spory niedosyt.

Doceniam zaprezentowanie pracy trenera pod trochę innym kątem. Ukazanie pułapek tego zawodu, ale również profesji piłkarza, która jest kapryśna, ulotna i bywa bardzo niewdzięczna. Cieszę się, że poznałem historię nietuzinkowego i szerzej nieznanego trenera. To wszystko nie zmienia faktu, że nie po taką książkę sięgnąłem. I choć ogółem jest to pozycja przynajmniej przyzwoita, nie mogę polecić jej w takiej formie z czystym sumieniem. Jeśli chcecie poznać historię Heinza Höhera, możecie się sprawdzić. Jeżeli macie ochotę przygarnąć opowieść o Bundeslidze mając ochotę na więcej niż jej skrawki, to pozostaje wam szukać w innym miejscu.

Patryk Rzemyszkiewicz