Życie jest krótkie. Łatwo przyszło, łatwo poszło. Okręty podwodne Japońców czają się u brzegu. Marynarze z Pearl Harbor nie wiedzieli, co w nich przywaliło. Możemy być następni. Trzymali się na nogach dzięki benzedrynie popijanej herbatką. Bar i bufet wuja Ace’a działał na okrągło. Narkomani wypełnili piwnicę. Lin Chung łagodził ból przegranych morfiną. Brenda Allen stręczyła laski po nowej, wojennej taryfie. Oswojony lampart Salvadora Dalego włóczył się po pokojach. Pokiereszował pomocnika kelnera i sprzątnął czau mein z talerza Counta Basiego. Nikt nie pękał. Prostaczkowie przestawali z wielkimi i potężnymi tego świata. Elita bratała się z popaprańcami. Wśród gości był Clark Gable.

Czyhające zewsząd niebezpieczeństwo, poczucie wojennej bezkarności, żądza władzy i cielesne namiętności tworzą swoisty, fascynujący i wybuchowy koktajl, który opisany na blisko 900 stronach stwarza poczucie zamkniętego mikroświata, gdzie reguły gry ustalają najsilniejsi. James Ellroy tworzy niezwykle interesującą konstelację postaci: bezmiar brutalnych, i nie bójmy się tego słowa, perfidnych, ale też kierowanych i inspirowanych namiętnościami. To nie jest Gotham City – tu nie ma ani jednego dobrego bohatera. Tu każdy jest naznaczony piętnem własnych słabości i walczy o własny interes. To powieść, która także, albo przede wszystkim, odsłania ciemną kartę amerykańskiej historii (obozy internowania dla Amerykanów japońskiego pochodzenia, korupcja władzy etc.). Autorowi udało się pogodzić w powieści na pozór popularnej – i trafną wiwisekcję ludzkiej duszy i bolesną prawdę o american dream.

„Perfidia” to gęsta i mroczna powieść, która porywa i fascynuje. Kryminał noir w wielkim stylu. Bez wątpienia - mistrzostwo gatunku!

Monika Długa