Gerritsen podobnie jak w poprzednich częściach serii Rizzoli/Isles przeplata ze sobą fragmenty dotyczące Maury oraz te, w których główną bohaterką jest Jane. Celowo usiłuje urywać akcję w potencjalnie najciekawszym dla czytelnika momencie, tonując napięcie wplatanymi w całość opowieści pozornie niezwiązanymi z jej głównym nurtem fragmentami.

Młoda dziewczyna, Mila, opowiada w nich o swoim porwaniu – przyjechała do Stanów Zjednoczonych by pracować jako opiekunka, została jednak zmuszona do zostania prostytutką. Przerażająca historia Mili wkrótce splata się z wydarzeniami w szpitalu – okazuje się, że porywaczką jest jedna z bohaterek opowiadanej historii, Oleta. Pozwala to autorce przewartościować całą sytuację. Porywaczka sama staje się ofiarą, zbrodniarzem jest więc ktoś inny.

Po raz kolejny w cyklu Rizzoli/Isles pojawia się motyw rządowego spisku. Gerritsen umiejętnie gra z czytelnikiem każąc mu podejrzewać kolejnych bohaterów. Udaje jej się jednak zachować element zaskoczenia w zakończeniu. Wątek handlu żywym towarem sprawia, że całość nabiera charakteru powieści sensacyjnej: o ile pierwsze tomy cyklu śmiało można zaklasyfikować jako thrillery medyczne, o tyle kolejne coraz bardziej odchodzą od ustalonego wcześniej schematu.

W tym tomie serii na plan pierwszy wysuwają się osobiste problemy Jane Rizzoli – Maura pojawia się tu jedynie jako bohaterka drugoplanowa. Już w „Grzeszniku” autorka starała się ukazać problemy, które przynosi Jane nieplanowana ciąża. Teraz przedstawia jej zmagania w roli matki. Po traumatycznym porodzie podczas porwania Rizzoli z trudem odnajduje się w nowej sytuacji. Nasila się konflikt między nią a mężem, Gabrielem, który próbując zadbać o bezpieczeństwo żony uniemożliwia jej pracę w zawodzie. Gerritsen ukazuje swoją bohaterkę jako sfrustrowaną, wystraszoną nową rolą kobietę, mającą problemy z połączeniem życia prywatnego i zawodowego.

„Autopsja” nie zawiedzie fanów twórczości Tess – to sprawnie napisany i trzymający w napięciu thriller.

Maria Guzelak-Robaszkiewicz