A jest taka: „O kurze, która opuściła podwórze”. Tytuł - dość banalny, choć przyznam szczerze, mnie skusił właśnie tą zwyczajnością, choć młodą czytelniczką już nie jestem. Usłyszałam o niej w rekomendacjach TVP Kultura. Czy słuszna jest opinia, że to może być to jedna z ciekawszych książek dla dzieci, które pojawiły się aktualnie na rynku?

Kura mieszka w drucianej klatce na fermie. Jest trochę inna niż pozostałe, bo wyposażona w świadomość, refleksyjna. To szczęście dla niej czy przekleństwo? Ano właśnie. Pytanie zasadnicze, odpowiedzi szukać można w dalej rozwijającej się historii. Kura Ipsak - nadała sobie imię, by być podmiotem, nie przedmiotem – tęskni za tym, co widzi czasem przez uchylone drzwi: podwórko, drzewo, inne wolne kury i … kurczęta. Jej jajka za każdym razem są zabierane, nie ma szansy, by choć jedno wysiedzieć. No i właśnie, gdy zacznie się nad tym zastanawiać, pojawią się pytania: trwać w wygodnej, bezpiecznej, choć ciasnej klatce bez szans na zmianę? Czekać na śmierć, gdy staje się powoli bezproduktywną? A może porzucić tę pozorną stabilizację i bezpieczeństwo dla pragnień, o których jednak nie wiadomo przecież, czy uda się je zrealizować? To pytanie fundamentalne, z tych, co określają naszą egzystencję, kierują ku określonym wyborom, decyzjom, których konsekwencje przyjdzie nam przecież ponosić.

Może ktoś zakrzyknąć: to dla dzieci miało być! Takie trudne problemy! Któż z dorosłych je rozwiązał? A jednak – to dla dzieci, one intuicyjnie przecież odczytują treści egzystencjalne, które kryją się w opowiadanych historiach. A wnioski wyciągane z nich wcale nie muszą być oczywiste.

Ipsak się zbuntowała. Porzuciła bezpieczne ściany kurnika i szukała dla siebie miejsca, dosłownie i w przenośni. Czy jej życie było szczęśliwe? Czy spełniło się marzenie o pisklęciu? Znalazła przyjaciół? Oj, nie oczekujmy banalnych odpowiedzi. W tym siła tej bajki, że trzeba zdefiniować pojęcie szczęścia. Czy to stan permanentny? W ogóle osiągalny? A może suma chwil spełnionych jedynie, nigdy godzin i dni? Gdzieś do takich pytań w tej koreańskiej bajce można znaleźć podpowiedzi.

Lektura „O kurze, która opuściła podwórze” skłania także do refleksji innej natury: o uniwersalności ludzkich zachowań, dotyczących budowania rodziny, przyjaźni, wspólnoty, relacji z Innym, z wrogiem także oraz wędrówce motywów kulturowych. Bajka napisana została przez koreańską pisarkę, ale odnajdziemy w niej przecież wątki znane z baśni stanowiących podstawę naszej kultury, europejskiej. Ale o tym nie trzeba więcej pisać, by nie odbierać przyjemności ich rozpoznawania, szczególnie przez młodego czytelnika.

Warto wspomnieć o stronie graficznej książki. Wydrukowana została większą niż zwykle czcionką, świetna więc do samodzielnej lektury. Ma również ciekawe ilustracje. Utrzymane w skromnej, spokojnej kolorystyce, wcale nie „piękne”, ale współgrające doskonale z klimatem opowieści.

Polecam!

Justyna Radomińska