Trzy pierwsze opowiadania zawarte w tomie należą do wczesnego okresu twórczości Dąbrowskiej (1925), pochodzą z tomu nowel "Ludzie stamtąd". Są to obrazki z życia proletariatu wiejskiego, parobków, bandosów i biedoty, co ciągnęła na tułaczkę do Prus, do "Hameryki", po grosz, żeby kupić kawałek gruntu. Dąbrowska maluje to tło z całym realizmem, ale główną sferą jej penetracji jest sfera uczuć bohaterów. Z niezwykłym talentem w każdym z tych krótkich opowiadań daje studium namiętności, która jest źródłem nieszczęścia (ale i największego upojenia) dla Łucji z Pokucic, opętania miłosnego Marynki z "Dzikiego ziela", czy księdza Filipa.