Niemieckie ministerstwo marynarki (Reichsmarineamt) przygotowało na wojnę plan działań, mający na celu zagrozić i zdezorganizować brytyjskie linie żeglugowe na możliwie rozległych akwenach oceanicznych. Zadanie to miały spełnić zarówno wydzielone okręty wojenne, jak i krążowniki pomocnicze, będące przystosowanymi do działań wojennych statkami, głównie pasażerskimi. Posiadały one bowiem znaczną prędkość oraz mocną budowę, umożliwiającą bez specjalnych zmian konstrukcyjnych instalowanie dział kalibru do 152 mm. Nosiły one wojenne bandery, a postawione przed nimi zadania były wyjątkowo trudne. Duże odległości od baz macierzystych, ogromne przestrzenie oceanów i stałe zagrożenie ze strony okrętów wojennych Ententy czyniły ich misje nierzadko samobójczymi.