Wspomnienia Antoniny Żabińskiej to książka wyjątkowa. Ta oryginalna historia spisana przez główną bohaterkę wydarzeń, dzieje się w warszawskim ogrodzie zoologicznym, podczas i tuż po drugiej wojnie światowej. W opowieści Żabińskiej bohaterstwo i siła ducha stają się normalną częścią życia, jak obieranie kartofli czy pielenie grządek. Właśnie dlatego śmierć zwierząt podczas pierwszych bombardowań Warszawy i likwidacja ogrodu nie załamały dyrektorostwa Żabińskich. Kiedy stracili zwierzęta z bezprzykładną brawurą zaczęli ratować ludzi, ukrywając ich na terenie domu i ogrodu. Odwaga i dyplomacja Jana Żabińskiego pozwoliła wyprowadzić z getta dziesiątki uciekinierów, a Antonina stworzyła rodzinie i uciekinierom azyl, który dawał namiastkę normalności.

Jej wspomnienia to także piękny autoportret szlachetnej, dzielnej, czułej dla świata, utalentowanej kobiety, która przejawiała "szósty zmysł" w przyjaznych kontaktach ze zwierzętami.