Pierwsze pełne polskie wydanie tej książki Mertona (wcześniej w wyd. Więzi w tłum. Z. Ławrynowicza, 1972).
Książka jest zbiorem rozważań, refleksji oraz medytacji słynnego trapisty, pisanych od 1956 roku. Dotykają one najżywotniejszych problemów współczesnego człowieka, prowokują do myślenia, wiodą ku głębszemu zrozumieniu współczesności i problemów egzystencjalnych. Merton dostrzega i denuncjuje wszelkie niepokojące objawy hipokryzji i demagogii tak w świeckim, jak i w religijnym życiu. Nie popada jednak w rozgoryczenie, zachowując optymizm i wiarę w możliwości naprawy tego świata.