"Ale kiedy zamykam oczy, to jestem na tamtej ulicy z tamtymi ludźmi...Jeżeli ja mówię Nalewki, to nie ma to nic wspólnego z dzisiejszą Nowotki. I ja to mogę zobaczyć, kiedy zamykam oczy. Jest tam straż pożarna, jest brama ogrodu, i parkan, i ludzie, a na rogu jest sklep z wędliną, tylko ja nie mogę odczytać tego szyldu...Rozumie pani, widzę go, ale jest za daleko, żebym go mogła przeczytać. Przechodzę przez ulicę. Przede mną przejściowa brama, a w głębi trzy podwórka, to jest taki pasaż - mnóstwo sklepów, sklepików, i tłum ludzi. A tutaj jest Klinika Lalek, na pierwszym piętrze, w tej bramie. To wszystko jest tak wyraźne...A przed sklepem stoi człowiek w kapeluszu zsuniętym na tył głowy, obok siedzi kobieta i sprzedaje bajgielki, kawałek dalej wózek z pomarańczami..."