(...)
"Lat dziecinnych, szczęśliwych przebłogie wspomnienia,
Zanieście ducha mego do owych drzew cienia,
(...)
Widzę raj mej młodości, śliczne Miechowice,
Ozdobione zielenią jak wiankiem dziewice:
Tam na górce kościółek z białymi murami,
otoczony stąd stawem, zowąd ogrodami;
Tam zamek, plebanija, tam szkoła z Rektorem!
Wiosko! We dnie raj oczu, a słuchu wieczorem:"
(...)

Przyjmuje się, że poemat ks. Norbert Bonczyk (urodzony w w Miechowicach) zaczął pisać po roku 1872 i że tworzył go z przerwami do roku 1878, po raz pierwszy drukiem ukazał się on w lutym następnego roku.
Można go właściwie nazwać odtworzonym po latach poetyckim reportażem z życia ówczesnej wsi.