W „Czarodziejski biały kamień”, podobnie jak w pierwszym poetyckim zbiorze autora, znajdziemy ogromnie ekspresyjne połączenie fotografiki i poezji. Zbiór zawiera utwory powstałe w latach 2007-2010.

Autor mając za pomocą symboliki obrazu i słów oddaje smutek, pustkę, tęsknotę, istotę związków międzyludzkich a także śmierć. Utwory zawarte w tomiku „Czarodziejski biały kamień”, zdają się być poetyckim testamentem autora, swoistym pożegnaniem ze światem. Nawiązując w tytule oraz kilku utworach do własnej outsiderskiej twórczości, autor odkrywa równocześnie pojedynczy, choć nie samotny świat.
Znajdziemy tu miejsce na ekstremalne sporty, rozgrzeszenia, pytania o sens, Boga, pożegnania z przyjaciółmi i z kochankami. „Czarodziejski biały kamień” to tyrady poszarpanych żalem wspomnień, plus przeszyte tęsknotą zdjęcia, których autor jak twierdzi, wolałby nie zrobić. Ale zrobił i Bóg się z niego śmieje.

„Czarodziejski biały kamień” to przede wszystkim uśmiech autora do Czytelnika po słowach: przedstawienie musi trwać.