"Obelgami napadam na cześć i honor;
obmową i potwarzą chcę szkodzić na sławie;
fałszywym doniesieniom pragnę zgubić przeciwnika lub rozdzielić przyjaciół;
ośmieszając mam na celu zawstydzenie bliźniego".

Książka naprawdę otwiera oczy na to, jak lekkomyślnie podchodzi się do obmów i plotkowania, traktuje się te zjawiska jako lekkie przewinienia, bez większego znaczenia. Zgrabne nawiązania do Biblii, spostrzeżeń i mądrości Świętych jasno pokazują, że problem ten istnieje od zawsze, nie jest przypadłością wyłącznie dzisiejszych czasów. Można wręcz, za głównym bohaterem filmu "Przesilenie zimowe", stwierdzić, że ludziom współczesnym wydaje się, że wymyślili uczucia, podczas gdy żądze, namiętności, dobre i złe cechy charakteru były częścią każdych czasów i ludzi w nich żyjących.

[SPOILER]
Bardzo podobało mi się przesłanie pokuty, zadanej plotkującej kobiecie przez św. Filipa Neriusza. Kobieta miała kupić na targu martwą, ale nieoskubaną z piór kurę, a następnie przejść się za miastem oskubując ją. Kobieta wykonała zadanie i wróciła do Świętego. Ten nakazał jej iść i pozbierać rozrzucone pióra. Kobieta słusznie zauważyła, że jest to niemożliwe, ponieważ rzucała pióra "bez zastanowienia, po obydwu stronach drogi, a wiatr je porozrzucał po polach". Święty w ten sposób wytłumaczył, czym jest obmowa. "Twoje niebaczne słowa również rozeszły się w różnych kierunkach. Idź, dogoń je, jeżeli możesz!".

Najpiękniejsze jednak wydaje mi się następujące przesłanie: "Dzień wczorajszy niechaj nie będzie nigdy sędzią dnia dzisiejszego. Dziś niech nie będzie sędzią minionych dni. Jedynie dzień ostatni osądzi wszystkie dni naszego życia".

Praktycznie nie da się tej książki ocenić bez przytaczania jej konkretnych fragmentów. I to wydaje mi się jej największą zaletą, ona broni się sama. Podaje nawet rozwiązania, w jaki sposób znosić obmowę, a nawet wyciągać z niej korzyść. I tutaj naszło mnie zastanowienie... wydaje mi się, że o ile pozwolenie na obmawianie nas samych to mógłby być wyraz najwyższej formy pokory, zwłaszcza jeżeli obmowa jest kłamliwa, o tyle uważam, że nie należy milczeć, gdy obmawiany jest ktoś inny. To też zostało pokazane na przykładzie Świętych, np. kiedy św. Augustyn zakazywał obmawiać innych w swoim towarzystwie, a inny Święty wyciągał sztabkę złota przed kolacją i za każdym razem obiecywał, że da ją potrzebującym, o ile przy stole, do którego zasiadał z przyjaciółmi, nie usłyszy obmów. Albo gdy ksiądz katolicki chciał nawrócić protestantkę na katolicyzm, która obiecała to zrobić, o ile zaproszeni do stołu katolicy nie będą przy nich nikogo obmawiać. Jak można się domyślić, nie udało się tego osiągnąć.

I tutaj zastanawia mnie jedno: w jaki sposób należałoby walczyć o cześć osób obmawianych, zwłaszcza niesłusznie? Czy należy zwracać uwagę spokojnie, czy milczeć, czy reagować złością, dając tym samym dowód swojemu niezadowoleniu? Niestety, na te pytania nie znalazłam odpowiedzi, ale pojawiły się one właśnie po przeczytaniu niniejszej pozycji, co dowodzi temu, że pobudza ona do refleksji.

"Obelgami napadam na cześć i honor;
obmową i potwarzą chcę szkodzić na sławie;
fałszywym doniesieniom pragnę zgubić przeciwnika lub rozdzielić przyjaciół;
ośmieszając mam na celu zawstydzenie bliźniego".

Książka naprawdę otwiera oczy na to, jak lekkomyślnie podchodzi się do obmów i plotkowania, traktuje się te zjawiska jako lekkie przewinienia, bez większego znaczenia....