Intryga jak z odcinka Odlotowych Agentek, gdyby się nad tym głębiej zastanowić. Poza tym, ten tom dobitnie pokazuje, jak bardzo Rucka nie potrafi pisać wiarygodnych postaci. Bohaterowie są tu tak kiepsko zarysowani pod względem charakterów, że zmiana kreski z cartoonowej na realistyczną sprawia, iż zachowanie bohaterów zmienia się nagle o 180 stopni. W sensie - postacie są tu tak bardzo nijakie, że czytelni postrzega je w kompletnie różny sposób w zależności od kreski, w jakiej akurat je narysowano. A przecież to słowa scenarzysty powinny definiować postaci, nie kreska rysownika! Mimo zmiany kreski, postacie powinny w oczach czytelnika wciąż pozostać tymi samymi ludźmi! Dla przykładu - Ogar Dwa, ze średnio atrakcyjnej, nieco sponiewieranej przez życie twardej babki o ciętym języku zmienia się nagle w przeseksualizowaną blond lalę-kusicielkę-uwodzicielkę... // Czytałem w życiu wiele komiksów, w których gdzieś po drodze następowała nagła zmiana rysownika. Zmiana ta jednak NIGDY nie wiązała się z diametralną zmianą charakterów postaci. I chyba po tym właśnie można poznać, czy scenariusz jest dobry, czy zły.

Więcej o komiksach piszę na fb.com/polishpopkulture

Intryga jak z odcinka Odlotowych Agentek, gdyby się nad tym głębiej zastanowić. Poza tym, ten tom dobitnie pokazuje, jak bardzo Rucka nie potrafi pisać wiarygodnych postaci. Bohaterowie są tu tak kiepsko zarysowani pod względem charakterów, że zmiana kreski z cartoonowej na realistyczną sprawia, iż zachowanie bohaterów zmienia się nagle o 180 stopni. W sensie - postacie są...