Ta książka jest pełna niespodzianek.
Początek nie zachwyca.
Szczerze mówiąc, lektura wydawała mi się dość dziecinna.
Statusy na facebooku? Nawiązania do Twittera?
Wystarczy że świat tym żyje, nie chcę jeszcze o tym czytać.
Chyba, że w jakimś thrillerze psychologicznym.

Nie podobał mi się również powód, dla którego Julia nie chciała zabrać Matta na imprezę. Fakt, Że bardziej obchodziło ją co pomyślą ludzie, których nawet nie zna, niż to co pomyśli przyjaciel, nie świadczy o niej zbyt dobrze.
Nie żeby Matt miał zamiar pójść. Chodzi o samo nastawienie dziewczyny.
To szczegół, który rzuca spory cień na charakter Julii.
Z drugiej strony, nie bała się zabrać ze sobą gdziekolwiek płaskiego Finna.
To już wymagało odrobiny odwagi.

W każdym razie z czasem akcja książki się rozkręca. Nikt niczego nie mówi Julii, ale na pewno coś się dzieję.
No i kwestia Finna...
Wszyscy poza Mattem wydają się być nim oczarowani - przecież to super, że chłopak podróżuje dookoła świata i wszędzie robi wolontariat. No i chłopak zna się na wszystkim. Rewelacja. Pomocny, naprawia świat. Mało przekonujące jeśli spojrzy się na jego rodzinę. Chyba od niej powinien zacząć.
Uważałam go za postać lekko egoistyczną. Podejrzaną. Nie palił się zbytnio do powrotu, mimo iż Julia opisywała mu jak wygląda sytuacja z Celeste. Nie śpieszył się nawet wówczas, gdy między nim a Julią zaczęło się coś dziać.

Trochę mnie wkurzało, że każdy zdaje się to akceptować. Ba! Nawet podziwiać. Wszystko kręci się wokół Finna podczas gdy to Matt jest tym odpowiedzialnym bratem. Na nim nic się nie skupiało.
Nie podobało mi się również to co działo się między Finnem a Julią. To trochę płytkie. Nie sądzę że można kogoś poznać tylko wirtualnie.

Zaczęłam coś podejrzewać dopiero w okolicach sylwestra. A dokładniej po nocnej rozmowie i tym co nastąpiło rano.

Sytuacja z Celeste jest bardzo ciekawa. Podoba mi się jak Julia jako świeżak próbuje coś zmienić, podczas gdy pozostali domownicy już dawno się poddali.

Minus za wrzucanie wszystkich nastolatek do jednego wora. Są też takie, które nie czują potrzeby obrażania się na cały świat kilka razy w ciągu doby, ale trzeba przyznać że to uogólnianie i szufladkowanie w wykonaniu Julii jest dosyć zabawne.
No i końcówka, kiedy autorka rozkłada czytelnika na łopatki, bo tajemnica w końcu się ujawnia. Nie podejrzewałam.

Trochę mało chemii między bohaterami, ale to w sumie miła odmiana, w porównaniu do książek, z których chemia aż się wylewa.

Ta książka jest pełna niespodzianek.
Początek nie zachwyca.
Szczerze mówiąc, lektura wydawała mi się dość dziecinna.
Statusy na facebooku? Nawiązania do Twittera?
Wystarczy że świat tym żyje, nie chcę jeszcze o tym czytać.
Chyba, że w jakimś thrillerze psychologicznym.

Nie podobał mi się również powód, dla którego Julia nie chciała zabrać Matta na imprezę. Fakt, Że...